Een grot, soms bekend als een grot, is een natuurlijke leegte in de grond die groot genoeg is voor een mens. Grotten worden gevormd door verwering en kunnen diep onder de grond worden gevonden. Hoewel strikt genomen een grot exogeen is, wat betekent dat het dieper is dan de ingang is breed, en een rotsopvang is endogene, het woord grot is ook van toepassing op veel kleinere openingen zoals grotten, rotsschuilplaatsen en grotten.

Speleology is het verkennen en bestuderen van grotten en grotomgevingen in al zijn kenmerken. Caving, potholing of Spelunking zijn allemaal voorwaarden voor het bezoeken of verkennen van grotten voor de lol.

Speleogenese is het proces van grotvorming en ontwikkeling dat miljoenen jaren kan duren om te voltooien. Grotten zijn er in vele maten en worden geproduceerd door verschillende geologische processen. Reacties, Â erosie, tektonische krachten, microben, druk en atmosferische effecten kunnen allemaal betrokken zijn. Cave -sedimenten kunnen worden gebruikt om de tijdlijn vast te stellen van de geologische processen die de grotten van vandaag produceerden en gevormd met behulp van isotopische dateringsmethoden.

Vanwege de druk van omringende rotsen kan een grot niet meer dan 3000 meter verticaal onder het oppervlak zijn. Omdat de hoeveelheid gesteente boven het laagste punt echter afhankelijk is van de geografie van het terrein erboven, is er geen maximale diepte voor een grot gemeten van de hoogste ingang tot het laagste punt. De maximale diepte van Karst -grotten wordt bepaald door de onderste limiet van Karst -vormingsprocessen, die samenvalt met de basis van de oplosbare carbonaatrotsen. De meerderheid van de grotten wordt geproduceerd door desintegratie van kalksteen.

Grotten kunnen ook op andere manieren worden geclassificeerd, zoals actieve versus relict grotten: actieve grotten laten water doorheen stromen, terwijl relict grotten dat niet doen, maar water kan erin worden gehandhaafd. Instroom grotten, uitstroomgrotten en door tunnels zijn voorbeelden van actieve grotten.

Speleothems bij OGOF Craig An Ffynnon’s Hall of theâ â, een oplossingsgrot in Zuid -Wales.

De meest voorkomende grotten zijn oplossingsgrotten, vaak bekend als Karst -grotten. Deze grotten zijn afkomstig van oplosbaar gesteente, waarvan de meest voorkomende kalksteen is, hoewel ze zich ook kunnen vormen in, dolomiet, marmer, â en gips. Natuurlijk zuur in grondwater lost rots op wanneer het door beddingvlakken, fouten, scheuren en andere vergelijkbare kenmerken sijpelt. Scheuren worden groter over en worden uiteindelijk grotten en grotsystemen.

Oplossingsproeven in kalksteen zijn de grootste en meest talrijke. Regenwater en grondwater die zijn belast met H2CO3 en natuurlijk voorkomende organische zuren lost kalksteen op. Zinkgaten en ondergrondse drainage zijn gemeenschappelijke kenmerken van de Karst -landvorm die door het oplossingsproces is gecreëerd. Calciumcarbonaatstructuren gevormd door geleidelijke neerslag worden vaak gezien in kalksteengrotten. Stroomstenen, stalactieten, stalagmieten, helictieten, rietjes en kolommen zijn voorbeelden. Speleothems zijn secundaire minerale formaties gevonden in grotten.
Download Cave PNG Images Transparante Gallery.