Een elektrische ballast is een apparaat dat in serie is aangesloten met een belasting om de hoeveelheid stroom die erdoorheen stroomt te reguleren.

De inductieve ballast die wordt gebruikt in fluorescerende lichten om de stroom door de buis te regelen, die anders zou toenemen tot een destructief niveau vanwege de negatieve differentiële weerstand van de spanningsstage-karakteristiek van de buis, is een bekend en veelgebruikt voorbeeld.

De ingewikkeldheid van ballasten varieert enorm. Ze kunnen net zo eenvoudig zijn als een weerstand, inductor of condensator die in serie is gekoppeld met de of zo ingewikkeld als de ballasten die worden gebruikt in CFL’s en HID -lichten.

Om lozingslichten te maken, maakt een elektronische ballast gebruik van elektronische circuits voor vaste toestand om de juiste start- en bedienings -elektrische omstandigheden te bieden. Een elektronische ballast kan kleiner zijn en een magnetische ballast van vergelijkbare beoordeling. Een magnetische ballast, die een lijn uitzendt als trilling van de kernlaminaties, is over het algemeen stiller dan een elektronische ballast.

Schakelmodusvoedingen worden vaak gebruikt in elektronische voorschakels, die het binnenkomende vermogen corrigeren voordat het op een hoge frequentie hakt. Dimmen met behulp van pulsbreedtemodulatie of het wijzigen van de frequentie naar een grotere waarde kan mogelijk zijn met geavanceerde elektronische ballasten. Afstandsbediening en monitoring via netwerken zoals Lonworks, digitale adresseerbare interface, DMX512, digitale seriële interface of basale analoge controle met behulp van een 0-10 V DC helderheidscontrolesignaal zijn mogelijk met digitale ballasten. Het gebruik van een draadloos mesh -netwerk om het niveau te beheren is geïntroduceerd.

Elektronische voorschakelapparaten bieden vaak aan de lamp met een frequentie van 20.000 Hz of meer, in plaats van de netfrequentie van 50⠀ ³60 Hz, wat het stroboscopische effect van flikkering vermindert, die wordt veroorzaakt door de lijnfrequentie geassocieerd met fluorescentieverlichting. De hoge uitgangsfrequentie van een elektronische ballast verfrist de fosforen van een fluorescerend licht zo snel dat er geen waarneembare flikkering is. De flikkeringsindex, die wordt gebruikt om detecteerbare lichtmodulatie, varieert van 0,00 tot 1,00, waarbij 0 de minste kans op flikkeren en 1 het meest aangeeft. Magnetische ballastlampen hebben een flikkeringsindex van 0,04⠀ ³0,07, terwijl digitale ballastlampen een flikkeringsindex van minder dan 0,01 hebben.

Boven ongeveer 10 kHz werkt de lamp met ongeveer 9% hogere effectiviteit omdat meer ioniseert in de boogstroom. Lampefficiëntie begint ongeveer 10 kHz te stijgen en blijft stijgen tot ongeveer 20 kHz. In verschillende Canadese provincies werden in 2012 elektronische ballast -retrofits voor bestaande straatverlichting geprobeerd; Sindsdien zijn LED -retrofits steeds wijdverspreide geworden.

Elektronische ballasten bieden een verbeterde systeemeffectiviteit voor lage druklampen fluorescentielampen vanwege de hogere efficiëntie van de ballast zelf en de hogere boleffectiviteit bij hogere frequentie. Hogere frequentie verbetert de effectiviteit van de lamp niet voor HID -lampen, maar hogere frequentie vermindert ballastverliezen en lichtafbraak, wat betekent dat de lamp tijdens zijn hele leven meer licht genereert. Sommige verborgen lamptypen, zoals de halidemamp keramische ontlading, hebben een lagere betrouwbaarheid wanneer ze worden gebruikt bij hoge frequenties in het bereik van 20⠀ ³200 kHz; Voor deze lampen wordt een vierkantâ  lage frequentiestroom – met een frequentie in het bereik van 100⠀ ³400 Hz gebruikt, meestal, met hetzelfde voordeel van de afschrijving met een lager licht.
Download elektronische ballast PNG -afbeeldingen Transparante galerij