Gecko’s zijn kleine, meestal vleesetende hagedissen met een wereldwijde verdeling, met uitzondering van Antarctica, ze worden op elk continent gevonden.

Gekkota behoort tot de infraorder Gekkota, die te vinden is in warme gebieden rondom de ‘. Ze komen in maten variërend van 1,6 tot 60 cm.

Gecko’s onderscheiden zich van andere hagedissen door hun vocalisaties, die variëren per soort. In hun sociale interacties maken de meeste gekko’s in de Gekkonidae ‘tjilpen of klikken. Wanneer bang of bedreigd, zijn Tokay -gekko’s beroemd om hun luide paring kreten, en bepaalde andere soorten kunnen sissende geluiden maken. Met meer dan 1500 verschillende soorten wereldwijd zijn ze de meest diverse hagedissen. De nieuwe Latin Gekko en de Engelse ⠀ œGecko⠀ zijn afgeleid van de Indonesische Maleis Gkoq, die de geluiden imiteert die door bepaalde soorten zijn gemaakt.

Behalve leden van de familie EuBlePharidae, missen alle gekko’s oogleden; In plaats daarvan bedekt het hoornvlies, een transparant membraan, het buitenoppervlak van de oogbol. Elke iris heeft een vaste lens die in de duisternis vergroot om meer binnen te laten.

De blaffende gekko van een karper likt zijn oog om het van te verwijderen.

Een gekko van de Middellandse Zee in de hinderlaag van de Sphecid Wasp Sceliphron Spirifex.

Omdat ze niet kunnen knipperen, likken wezens zonder oogleden hun eigen hoornvliezen om ze schoon en vochtig te houden wanneer ze ze moeten reinigen van stof en puin.

Nachtelijke dieren hebben een uitstekende nacht, met 350 keer de gevoeligheid van het gezicht van de mens bij weinig licht. Dagkago’s die hun oogstaven hadden verloren, ontwikkelden zich tot nachtgekko’s. Als gevolg hiervan transformeerde het gekko -oog zijn grotere kegels in verschillende vormen, zowel enkel als dubbel. Drie afzonderlijke fotopigments zijn bewaard, die elk UV, â en groen gevoelig zijn. Ze maken ook gebruik van een multifocaal optisch systeem, waarmee ze een fris beeld kunnen geven op ten minste twee verschillende diepten. Hoewel de meeste gekko -soorten nachtelijk zijn, zijn andere de hele dag door dagelijkse en actieve, een eigenschap die zich meerdere keren onafhankelijk heeft ontwikkeld.

Geckos, de meeste hagedissen, kunnen hun staart verliezen in zelfverdediging, een proces dat bekend staat als autotomie. Veel soorten worden genoteerd om hun gespecialiseerde teenkussens, waardoor ze gemakkelijk gladde en verticale oppervlakken kunnen klimmen, evenals overheersende plafonds. Deze maken deel uit van de binnenboerderij en worden vaak op prijs gesteld omdat ze insecten zoals motten en muggen eten. Geckos zijn, in tegenstelling tot andere hagedissen, nachtelijk.

De KawekaWeau, de grootste soort, is alleen bekend van een enkel gevuld exemplaar dat is ontdekt in de kelder van een Marseille -museum. Deze 60-centimeter lange gekko was hoogstwaarschijnlijk uniek voor ‘, waar hij in native bossen woonde. Het werd waarschijnlijk afgeveegd, samen met een groot deel van de natuurlijke fauna van deze eilanden, in de late 19e eeuw, toen nieuwe invasieve soorten zoals ratten en naa werden geïntroduceerd tijdens de Europese kolonisatie. De Jaragua Sphaero, de kleinste gekko van de wereld, is ongeveer 1,6 cm lang en werd ontdekt op een kleine kust van Hispaniola in 2001.
Download gekko png afbeeldingen transparante galerij.