Honing is een zoet, viskeus materiaal geproduceerd door honingbijen en soortgelijke insectenloze bijen. Door regurgitatie, enzymatische activiteit en verdamping maken bijen honing uit de suikerachtige secreties van andere insecten. Honingbijen houden hun honing in wasstructuren bekend als honingraten, terwijl angelloze bijen hun honing in was- en harspotten houden. Vanwege de wijdverbreide commerciële productie en menselijk gebruik is honing geproduceerd door honingbijen het meest bekend. Bijenteelt, of apicultuur, verzamelt honing uit wilde koloniën of netelroos van gedomesticeerde bijen.

De zoetheid van honing komt van de fructose en glucose van de monosachariden, en het is ongeveer zo zoet als sucrose. Honing biedt ongeveer 190 kilojoule aan dieet – bij 15 milliliter. Wanneer het wordt gebruikt als zoetstof, biedt het aantrekkelijke kenmerken voor bakken en een unieke smaak. Honing groeit niet het meest, dus verzegelde honing verslechtert niet, zelfs niet na duizenden jaren.

Honing uit verschillende bloembronnen inâ, met duidelijke kleur- en textuurvarianties

Honingconsumptie en productie hebben een lange en illustere ‘als een traditionele praktijk. Mensen foerageren voor honing worden gezien in verschillende grotschilderijen in Cuevas de la araa van minstens 8.000 jaar. Maya’s beoefenen sinds de pre-Columbiaanse tijd grootschalige meliponicultuur.

Honing wordt gemaakt door bijen die nectar en honingdauw verzamelen om te gebruiken als suikers om het metabolisme te stimuleren tijdens het foerageren of worden opgeslagen als een langdurige voedselvoorziening. Een deel van de nectar verzameld door bijen wordt gebruikt om de metabole activiteit van vliegende spieren te behouden, terwijl foerageren, met het grootste deel van nectar verzameld bestemd voor regurgitatie, spijsvertering en honing. Bijen voor volwassenen en larven gebruiken opgeslagen honing als voedsel bij koud weer of wanneer andere voedselbronnen laag zijn.

Een foeragerende bij verzamelt suikerrijke bloemennectar terwijl het de bijenkorf is, het opzuigen via zijn proboscis en het afzetten in zijn proventriculus, die dorsaal is voor zijn voedselmaag. De honingmaag van API’s mellifera slaat ongeveer 40 mg nectar op, of bijna de helft van het gelost gewicht van de bij, en het kan meer dan duizend bloemen en meer dan een uur duren om te vullen. De nectar heeft meestal een watergehalte van 70 tot 80 procent wanneer het voor het eerst wordt gemaakt. Om de koolhydraten af ??te breken, worden speekselzymen en eiwitten uit de hypofaryngeale klier van de bijen toegevoegd aan de nectar, waardoor het watergehalte enigszins wordt verhoogd. Terugkerend naar de bijenkorf, de forager -bijen regurgeren en verzenden nectar naar de Hive -bijen. De bijen bijen consumeren en regurgeren de nectar met behulp van hun honing maag, waardoor ze vaak bubbels tussen hun onderkaken creëren totdat deze half verteerd is. De bubbels genereren een hoog oppervlak perâ en verdamping verwijdert een deel van het water. De spijsverteringsenzymen van bijen hydrolysevucoses, omzetten het in een combinatie van glucose en fructose, en het afbreken van andere koolhydraten en eiwitten, waardoor de zuurgraad wordt verhoogd.

De bijen zijn tot 20 minuten samen met regurgitatie en spijsvertering, waardoor de nectar van de ene bij naar de volgende wordt overgebracht totdat deze opslagkwaliteit in de honingraten bereikt. Het wordt vervolgens in honingraatcellen geplaatst en opengelaten, terwijl het nog steeds veel watergehalte en natuurlijke gisten is die, indien ongecontroleerd, de suikers in de vers geproduceerde honing zouden fermenteren. De bijen bijen reguleren constant de bijenkorf, hetzij verwarming met hun lichaam of koeling met waterverdamping, om een ??vrij constante temperatuur van ongeveer 35 ° C in de honingopslaggebieden te behouden. Bijen zijn een van de weinige insecten die grote hoeveelheden warmte kunnen genereren, en de bijenkorfen reguleren constant de bijenkorftemperatuur, hetzij verwarmen met hun lichaam of koeling met waterverdamping. Terwijl kolonie bijen hun continu fladderen om lucht te circuleren en water van de honing af te voeren naar een gehalte van ongeveer 18 procent, stijgt de suikerconcentratie over het verzadigingspunt, waardoor gisting wordt voorkomen. De cellen worden vervolgens verzegeld met was door de bijen. Honing heeft een lange plank nadat hij door een imker uit de bijenkorf is gehaald en zal niet fermenteren als ze goed worden verpakt.
Download Honey PNG Images Transparante Gallery.