Het is een veelzijdige en klimgereedschap die wordt gebruikt door klimmers op zowel oplopende als afnemende routes die bevroren omstandigheden met of ijs bevatten. De ijsbijl kan op verschillende manieren worden vastgehouden en worden gebruikt, afhankelijk van het terrein. De ijsbijl wordt gebruikt als een stok in de hand, waarbij de klimmer zijn hoofd in het midden houdt in zijn meest oppervlakkige rol. Het kan ook worden begraven, neergelaten door een touw aan een schacht te binden om een ??veilig anker te vormen voor een tweede klimmer om te klimmen, of verticaal begraven om een ??stomp -belay te vormen. De adze wordt gebruikt voor het snijden van stappen en schep/emmerstoelen en loopgraven voor het begraven van canvas met een ijsbijl. De alpenstock met lange standen was de voorloper van de moderne ijsbijl.

De ijsbijl wordt niet alleen gebruikt als een hulpmiddel voor klimmen, maar ook als zelfbeheersing tijdens dalende slip.

De meeste ijsassen voldoen aan de ontwerp- en productienormen van organisaties zoals de International Union Internationale des Associations d’Alpinisme of het Europees Comité voor standaardisatie. Er zijn twee classificaties van ijsassen: basis en technisch. Basisijassen zijn ontworpen voor gebruik in sneeuwomstandigheden voor algemeen bergbeklimmen en zijn geschikt voor basisondersteuning en zelfopruppel. Technische ijsassen, die gebogen staven kunnen hebben, zijn sterk genoeg om te worden gebruikt voor steile of verticale beklimmingen op ijs en houden een dergelijk oppervlak vast.

Speciale ijsassen worden gebruikt voor verticale ijsklimgebieden die bekend staan ??als ijstool. IJstoffen hebben kortere en meer gebogen schachten, sterker, scherper en meer gebogen picks die meestal kunnen worden vervangen, en vaak ergonomische handgrepen en vingerpads. Het wordt in paren gebruikt, de ene meestal bedekt met lijm en de andere met een hamer om de te helpen plaatsen.

Voor ski -bergbeklimmen en racen waar gewicht van het grootste belang is, hebben fabrikanten kort en lichte ijsassen gemaakt. Sommigen van hen hebben aluminium legeringshoofden/-keuzes die waarschijnlijk niet zo effectief of duurzaam zijn als stalen koppen/picks.

De lengte van de ijstalige piek tot de bovenkant van de gletsjer varieert meestal van 60-90 cm. Het is te kort om te worden gebruikt als een loopstok op vlakke grond, maar het is ergonomisch voor het beklimmen van steile hellingen. Voor platter terrein, waar het glijdende effect klein is, zijn lopende palen geschikter.
Download Ice Axe PNG afbeeldingen Transparante galerij.