In Outer â is een meteoroïde een kleine of â.

Meteoroïden zijn veel kleiner dan asteroïden, variërend in grootte van een paar korrels tot objecten met een meter in diameter. Micrometeoroïden of ruimte zijn objecten die kleiner zijn dan dit. De meerderheid van hen zijn of asteroïde fragmenten, maar sommige zijn botsingsimpactafval dat uit de werelden wordt verdreven – de  of Mars.

Wanneer een meteoroïde, komeet of asteroïde sfeer haalt bij snelheden van meer dan 20 km/s, genereert de aerodynamische verwarming van het object een streep van het gloeiende object en vanuit het spoor van gloeien achter. Een meteoor, soms bekend als een ⠀ œshootingâ, ⠀ is een natuurlijke gebeurtenis.

Wanneer meteoren een hoogte van ongeveer 100 kilometer boven het niveau bereiken, worden ze zichtbaar. Een meteoor is een meteoren die uit dezelfde vaste lijken te komen – in de lucht en seconden of minuten uit elkaar lijken te voorkomen. Een meteoriet is de overblijfselen van een meteoroïde die de grond heeft bereikt nadat het oppervlaktemateriaal is verlaagd tijdens zijn doorgang door de atmosfeer als een meteoor.

Elke dag, naar schatting 25 miljoen meteoroïden, micrometeoroïden en andere ruimteafval, wat resulteert in een geschatte 15.000 ton puin die de atmosfeer betreden.

Een meteoroïde werd beschreven door de International Astronomical Union in 1961 als ⠀ œ Een solide object dat in interplanetaire ruimte reist, met een grootte aanzienlijk minder dan een asteroïde maar veel groter dan een atoom.⠀

Beech en ‘suggereerde een herziene definitie in het kwartaal Journal of the Royal Astronomical’ in 1995, waarin staat dat een meteoroïde tussen de 100 m en 10 m breed zou moeten zijn. Om het verschil te behouden, beval Rubin en Grossman een verandering van de eerdere definitie van meteoroïden aan in objecten tussen 10 m en één meter in diameter in 2010, na de bevinding van asteroïden die kleiner zijn dan 10 m.

De minimale grootte van een asteroïde, volgens Rubin en Grossman, wordt bepaald door wat te zien is van aardgebonden observatoria, daarom is de lijn tussen meteoroïde en asteroïde wazig. 2008 TS26 met H = 33.2 en 2011 CQ1 met H = 32,1, beide met een geschatte grootte van één meter, zijn twee van de kleinste geïdentificeerde asteroïden.

De International Astronomical Union heeft zijn definitie in april 2017 herzien, waardoor de grootte wordt beperkt tot een diameter tussen 30 m en een meter, maar een vertrek mogelijk maakt voor elk object dat een meteoor veroorzaakt.

Micrometeoroïden en interplanetair stof zijn objecten die kleiner zijn dan meteoroïden. De naam ⠀ œMeteoroid⠀ wordt niet gebruikt door het Minor Planet Center.

Extrer, nikkel en ijzer zijn te vinden in bijna alle meteoroïden. Ze zijn verdeeld in drie categorieën: Iron, â en Stony-Iron. Chondrieten zijn stenen meteoroïden met korrelachtige insluitsels die bekend staan ??als chondrules. Achondrieten zijn steenachtige meteoroïden die deze eigenschappen missen en vaak worden gegenereerd door een stollingsactiviteit; Ze bevatten weinig of geen buitenaards ijzer.

De samenstelling van meteoroïden wordt bepaald op basis van hun paden en de lichtspectra van de daaropvolgende meteoor terwijl ze de atmosfeer van de aarde zijn. Hun effecten op golven bieden ook informatie, wat met name waardevol is voor meteoren die normaal gesproken moeilijk te herkennen zijn. Er is ontdekt dat meteoroïden een verscheidenheid aan banen hebben op basis van deze trajectstudies, waarbij sommige groepering in stromen die vaak verband houden met een bovenliggende komeet en anderen onregelmatig lijken te zijn.

Puin van meteoroïde stromen kan in de toekomst in verschillende banen worden verspreid. De lichtspectra werden gekoppeld aan traject- en lichtcurve-gegevens om een ??verscheidenheid aan composities en dichtheden te produceren, variërend van delicateâ-achtige deeltjes met een dichtheid ruwweg een kwart van die van nikkel-ijzer-ir-vaste keien. Meteorieten kunnen ook informatie onthullen over de samenstelling van niet-hemerale meteoroïden.
Download Meteor PNG Images Transparante Gallery.