De pioen, soms bekend als een paeony, is een bloeiende plant van het geslacht Paeonia, dat het enige geslacht is in de Paeoniaceaeâ .â, Â, en West -Noord -Amerika zijn allemaal tegen penjieren. Wetenschappers zijn het niet eens over hoeveel soorten kunnen worden herkend, met schattingen variërend van 25 tot 40, maar de huidige overeenkomst is 33. De interspecies -verbindingen moeten verder worden verklaard.

De meerderheid is kruidachtige meerjarige, variërend in hoogte van 0,25 tot 1 meter, hoewel sommige houtachtige struiken zijn die in hoogte variëren van 0,25 tot 3,5 meter. In de late en vroege, hebben ze complexe, diep gelobd, en grote, vaak geurige bloemen in verschillende tinten variërend van  en roze tot rood, wit en geel. De bloeiperiode van deâ is over het algemeen ongeveer 7⠀ ³10 dagen.

In gematigde klimaten zijn pioenen een populaire plant. Kruidachtige pioenen zijn ook op grote schaal beschikbaar als snijbloemen, maar ze zijn meestal alleen toegankelijk in het late voorjaar en de vroege zomer.

Alle Paeoniaceae-planten zijn kruidachtige vaste planten of bladverliezende struiken met grote winkelwortels en dunne en minerale verzameling wortels. Omdat de â avontuurlijke knoppen genereert, zijn sommige soorten caespitose en bevatten andere stolonen. Ze hebben grote bladeren met anomocytische huidmondjes en geen klieren of stipules. Nieuwe groei komt voort uit geschubde knoppen op de voorgaande flush of uit de kroon van de wortel in houtachtige planten. Aan het einde van de stengel zijn de enorme biseksuele bloemen meestal solitair.

Er komen nog maar weinig bloemen in de axils van de bladeren in P. Emodi, P. lactiflora, P. Veitchii en veel van de cultivars waaraan ze bijdroegen. ‘S Nachts of wanneer de hemel somber is, bloemen dichtbij. Elke bloem heeft 3-7 stijve klootzak en 5-8, maar zelden tot 13 vrij, en wordt omgeven door een aantal schutbladen die een betrokkenheid vormen. Verschillende van deze categorieën zijn echter tussenbeide, waardoor het moeilijk is om ze toe te wijzen, en het aantal stukken kan variëren. Er zijn veel vrije meeldraden met helmknoppen verbonden met de filamenten aan hun basis, sagitteren in vorm, open met longitudale spleten aan de buitenkant en gratis pollenkorrels met drie spleten of gaten en twee cellen.

Een min of meer opvallende, gelobde schijf bevindt zich in de cirkel van meeldraden en er wordt aangenomen dat het nectar niet uitschiet. Er bestaat een gevarieerd aantal verschillende tapijten in de schijf, elk met een zeer korte stijl en een aflopende stigma. Elk van hen rijpt in een droog – dat opent met een longitudinale hechting en een of meer grote vlezige zaden bevat. De jaarlijkse groei is vooraf bepaald: als de ontwikkelingstip van een shoot wordt verwijderd, zullen dat seizoen geen nieuwe knoppen vormen.

Friedrich K.L. Rudolphi bedacht de term ⠀ œPaeoniaceae⠀ in 1830, na het idee van Friedrich Gottlieb Bartling in hetzelfde jaar. Een paar jaar eerder had het gezin andere namen gekregen. De familie is overal veranderd, maar het heeft altijd Paeonia en een of meer geslachten opgenomen die momenteel zijn geclassificeerd als Ranunculales

Paeonia wordt al lang als het dichtst in de buurt van Glaucidium, en enig recent onderzoek heeft deze theorie geback -up. Moleculaire fylogenetische onderzoeken hebben aan de andere kant zeker aangetoond dat glaucidium tot de familie Ranunculaceae behoort en Ranunculales bestelt, terwijl Paeonia behoort tot de niet -gerelateerde saxifragalesorde.
Download Peony PNG Images Transparante Gallery