De tong is een gespierd orgaan in de mond van de meeste gewervelde dieren die mastiek manipuleert en wordt gebruikt voor het slikken. Het is belangrijk voor het spijsverteringssysteem en is het belangrijkste smaakorgel in het smaaksysteem. Het bovenoppervlak van de tong is bedekt met smaakpapillen in veel van de linguale papillen. Het is gevoelig, gehydrateerd met speeksel en rijk aan zenuwen en bloedvaten. De tong dient ook als een natuurlijk middel om de tanden schoon te maken. De belangrijkste functie van taal is het mogelijk maken van de spraak bij mensen en vocalisatie bij andere dieren.

De menselijke tong is verdeeld in twee delen: het orale gedeelte aan de voorkant en het keelholte in de achterkant. De linker- en rechterkant worden ook gescheiden over het grootste deel van zijn lengte door een verticale incisie van vezelachtig weefsel dat leidt tot een groef, mediane sulcus op het oppervlak van de tong.

Er zijn twee spiergroepen op de tong. De vier interne spieren hervormen de tong en hechten zich niet aan het bot. De vier gepaarde externe spieren veranderen de positie van de tong en hechten zich aan de botten. De taal van dit woord komt van het oude Engelse tunge, dat afkomstig is van de proto-germanic * tungå n. Het heeft cognates in andere Germaanse talen – bijvoorbeeld, Tong in West -Frisse, Nederlands en Afrikaans, Zunge in Duits, Tunge in Deens en Noors, en Tunga in IJslands, Faroese en Zweeds. Het UE-einde van het woord lijkt een poging van de veertiende eeuw om ‘correcte uitspraak’ te tonen, maar het is niet ‘etymologisch of fonetisch’. Sommigen gebruikten Tunge en Tonge al in de zestiende eeuw.

De tong is een gespierde hydrostaat die deel uitmaakt van de vloer van de mondholte. De linker- en rechterkant van de tong worden gescheiden door een verticaal gedeelte van vezelachtig weefsel dat bekend staat als het linguale septum. Deze divisie loopt over de lengte van de tong af voor de achterkant van het keelholte en is zichtbaar als een groef genaamd de mediaan sulcus. De menselijke tong is verdeeld in een voorste en achterste delen door de terminale sulcus die een V-vormige groef is. De top van de terminale sulcus wordt gekenmerkt door een blinde foramen, Foramen Cecum, een overblijfsel van het mediane schildklier diverticulum in de vroege embryonale ontwikkeling. De voorste mondelinge partis Het zichtbare deel vooraan en is ongeveer tweederde van de lengte van de tong. Het achterste faryngeale deel is het deel dat het dichtst bij de keel ligt, ongeveer een derde van zijn lengte. Deze delen verschillen in termen van hun embryologische ontwikkeling en zenuwvoorziening.

Download tong png afbeeldingen transparante galerij.