Driedâเป็นผลไม้ที่มีเนื้อหาต้นฉบับที่ถูกลบออกเป็นจำนวนมากไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติโดยการอบแห้งหรือเทียมโดยใช้เครื่องอบแห้งเฉพาะหรือ dehydrators ผลไม้แห้งมีการใช้งานมานานในเมโสโปเตเมียกลับไปที่สหัสวรรษที่สี่ก่อนคริสต์ศักราชและได้รับการยกย่องสำหรับรสชาติหวานเนื้อหาโภชนาการและชั้นวางของขยาย

การบริโภคผลไม้แห้งได้แพร่หลายมากขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ลูกเกดเป็นผลไม้แห้งที่ได้รับความนิยมมากที่สุดตามด้วยลูกพรุนมะเดื่อแอปริคอตพีชแอปเปิ้ลและลูกแพร์ ผลไม้ที่แห้งในดวงอาทิตย์หรือในเครื่องเป่าอุโมงค์อุ่นเรียกว่า“conventionalâ€หรือ“traditionalâ€ผลไม้แห้ง ก่อนที่จะอบแห้งผลไม้จำนวนมากแครนเบอร์รี่บลูเบอร์รี่เชอร์รี่สตรอเบอร์รี่และได้รับความหวาน ผลไม้แห้งบางชนิดเช่นกีวีและผลไม้เป็นผลไม้หวานจริงๆ

ปริมาณโภชนาการของผลไม้แห้งคล้ายกับผลไม้สด เนื้อหาที่มีคุณค่าทางโภชนาการของผลไม้แห้งที่แตกต่างกันนั้นถูกกำหนดโดยคู่สดและวิธีการประมวลผล

สำหรับพันปีผลไม้แห้งแบบดั้งเดิมรวมถึงลูกเกดมะเดื่อวันที่แอปริคอตและแอปเปิ้ลเป็นแกนนำของเมดิเตอร์เรเนียน นี่เป็นส่วนหนึ่งของการเพาะปลูกในช่วงต้นของเสี้ยวที่อุดมสมบูรณ์ซึ่งรวมถึงพื้นที่ของอิหร่านยุคปัจจุบันอิรัก, ตุรกีตะวันตกเฉียงใต้, ซีเรีย, เลบานอน, ปาเลสไตน์, อิสราเอลและภาคเหนือ วิธีแรกของการอนุรักษ์คือการอบแห้งหรือการคายน้ำ: องุ่นวันที่และมะเดื่อที่ตกลงมาจากหรือเถาวัลย์ถูกทำให้แห้งในดวงอาทิตย์ร้อน ผลไม้ที่ตกลงมาเหล่านี้ใช้เวลาในการกินและนักล่ายุคแรก ๆ ชื่นชมพวกเขาสำหรับความมั่นคงของพวกเขาเช่นเดียวกับความหวานเข้มข้น

ผลไม้แห้งถูกกล่าวถึงเป็นครั้งแรกในยาเม็ดเมโสโปเตเมียที่มีอายุตั้งแต่ประมาณ 1,500 ปีก่อนคริสตกาลซึ่งรวมถึงสูตรที่เป็นที่รู้จักที่สุดที่รู้จักกันดีที่สุด แผ่นพื้นแบบ cuneiform เหล่านี้เขียนด้วยภาษาประจำวันของ Akkadian, Babylonia, อธิบายอาหารที่มีศูนย์กลางอยู่ที่ธัญพืช, ผักและผลไม้เช่นวันที่, มะเดื่อ, แอปเปิ้ล, ทับทิมและองุ่น วันที่วันที่ระบายเข้าสู่น้ำเชื่อมและลูกเกดถูกใช้เป็นสารให้ความหวานโดยอารยธรรมยุคแรกเหล่านี้ พวกเขาใช้ผลไม้แห้งในขนมปังของพวกเขาซึ่งมีตั้งแต่ข้าวบาร์เลย์ธรรมดาสำหรับคนงานไปจนถึงเค้กเครื่องเทศที่หรูหรามากสำหรับพระราชวังและวัด

หนึ่งในต้นไม้ที่ได้รับการปลูกฝังเป็นครั้งแรกคือ ได้รับการปลูกฝังเมื่อประมาณ 5,000 ปีก่อนในเมโสโปเตเมีย วันที่เป็นอาหารพื้นฐานที่ถูกที่สุดเพราะพวกเขาเติบโตอย่างมากมายในเสี้ยวที่อุดมสมบูรณ์และมีผลไม้มากมายต่อปีเป็นเวลา 60 ปีขึ้นไป พวกเขาได้รับการบันทึกอย่างระมัดระวังในอนุสรณ์สถานและวัดของชาวอัสซีเรียและบาบิโลนเพราะพวกเขามีค่ามาก ชาวนาเมโสโปเตเมียแห้งพวกเขาและกินพวกเขาเป็น พวกเขาเพิ่มรสชาติให้กับอาหารและพายธัญพืชไม่ว่าจะเป็นสดนุ่มแห้งหรือแห้ง พวกเขาได้รับผลตอบแทนจากนักเดินทางเพื่อความแข็งแรงและได้รับการแนะนำว่าเป็นสารกระตุ้นต่อต้านการขัดผิว

มะเดื่อได้รับการชื่นชมอย่างมากในยุคเมโสโปเตเมียปาเลสไตน์และอียิปต์ซึ่งพวกเขามักจะใช้บ่อยกว่าหรือเทียบเท่ากับวันที่ มีการค้นพบตัวอย่างมากมายในหลุมฝังศพของอียิปต์เป็นของขวัญงานศพนอกเหนือจากการปรากฏตัวในภาพวาดผนัง มะเดื่อเติบโตอย่างมากมายตลอดและครีตและพวกเขาเป็นแกนนำของทั้งผู้มั่งคั่งและคนจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปแบบแห้ง

ในศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสต์ศักราชการเติบโตเริ่มขึ้นในอาร์เมเนียและภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก องุ่นถูกทำให้แห้งในความร้อนแรงเพื่อทำลูกเกด การปลูกองุ่นและการผลิตลูกเกดเติบโตขึ้นเหนือทางตอนเหนือรวมถึงâและตูนิเซีย เนื่องจากสภาพอากาศที่แห้งแล้งในอุดมคติสำหรับการแห้งของดวงอาทิตย์ชาวฟินีเซียนและชาวอียิปต์เป็นผู้บุกเบิกลูกเกด พวกเขาเก็บไว้ในขวดและแจกจ่ายโดยหลายร้อยไปยังวัดอื่น พวกเขายังใช้พวกเขาในขนมปังและขนมอบซึ่งบางส่วนเตรียมด้วยน้ำผึ้งและอื่น ๆ ที่มีและไข่

ผลไม้เหล่านี้เดินทางจากตะวันออกกลางไปยังกรีซและจากนั้นก็กลายเป็นวัตถุดิบหลักของอาหาร ลูกเกดถูกบริโภคในจำนวนมากโดยชาวโรมันโบราณในทุกระดับของและพวกเขาเป็นวัตถุดิบหลักของอาหารประจำวันของพวกเขาพร้อมกับมะกอกและผลไม้สดส่วนใหญ่ประกอบด้วยขนมปังที่ได้รับการขนาน . ลูกเกดมีค่าสูงมากจนใช้เป็นทั้งคู่สำหรับนักกีฬาที่ยอดเยี่ยมและการแลกเปลี่ยนระดับพรีเมี่ยม
ดาวน์โหลดรูปภาพ PNG Dry Fruit Png แกลเลอรีโปร่งใส

“