อัตราเป็นทรัพย์สินประเภทหนึ่งที่ใช้ในการจ่ายเงินในท้องถิ่นและประเทศอื่น ๆ ที่มีระบบตามประเทศอังกฤษ ประเทศอื่น ๆ เช่นมีการเรียกเก็บเงินที่ให้บริการที่คล้ายคลึงกันเช่นที่อยู่อาศัยของ Taxe D’

ภาษีประจำปีหรือที่รู้จักกันในชื่ออัตราค่าสภาหรืออัตราไชร์ถูกเรียกเก็บโดยรัฐบาลท้องถิ่น วิธีการคำนวณค่าธรรมเนียมเหล่านี้แตกต่างกันไปตามสถานะ แต่โดยทั่วไปจะขึ้นอยู่กับมูลค่าของทรัพย์สินในบางวิธี หน่วยงานรัฐบาลท้องถิ่นส่วนบุคคลแม้ภายในรัฐสามารถเลือกพื้นฐานของอัตราเฉพาะเช่นมูลค่าการเช่าของที่อยู่อาศัยหรือมูลค่าที่ดินที่ไม่ได้รับการปรับปรุง โดยปกติแล้วหน่วยงานของรัฐจะกำหนดค่าที่น่าเชื่อถือเหล่านี้ซึ่งอยู่ภายใต้ระยะเวลา

ในอัตราจะเรียกว่าภาษีทรัพย์สิน รัฐบาลเทศบาลรวบรวมภาษีเหล่านี้ส่วนใหญ่เกี่ยวกับที่อยู่อาศัยอุตสาหกรรมและอสังหาริมทรัพย์เชิงพาณิชย์และพวกเขาเป็นแหล่งรายได้หลักของพวกเขา

คุณสมบัติในประเทศและที่ไม่ใช่ในประเทศก็ต้องเสียภาษีเช่นกัน ก่อนปี 2000 มันถูกใช้ในการให้บริการเทศบาลผ่านแผนกบริการเมืองและแผนกบริการระดับภูมิภาคซึ่งเป็นความรับผิดชอบของสภาเมืองและสภาภูมิภาคที่หมดอายุแล้ว ตอนนี้ถูกโอนไปยังคลังแล้ว บิลถูกตีพิมพ์ทุกสามเดือน

เป็นส่วนหนึ่งของสหราชอาณาจักรแห่งบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ไอร์แลนด์มีอัตราการใช้ในครัวเรือนซึ่งได้รับการเก็บรักษาไว้หลังจากความเป็นอิสระ อัตราการค้าหรือธุรกิจยังคงมีการรวบรวม ในโครงการการเลือกตั้งทั่วไปปี 1977 Fianna Féilสาบานว่าจะกำจัดอัตราได้รับรางวัลจากแผ่นดินถล่มและนำมาใช้ในปี 1979 รัฐบาลท้องถิ่นสูญเสีย 33% ของพวกเขาและต้องตัด ด้วยการชดเชยการขาดแคลนเทศบาลส่วนใหญ่กำหนดค่าใช้จ่าย “จากช่วงกลางทศวรรษ 1980 ถึงปี 1997 การดำเนินการตามภาษีทรัพย์สินในท้องถิ่นในปี 2556 ได้รับการเปรียบเทียบกับอัตราการคืนสภาพภายในประเทศ ความแตกต่างอย่างหนึ่งคือ LPT ถูกรวบรวมจากศูนย์กลางโดยคณะกรรมาธิการรายได้ก่อนที่จะถูกแจกจ่ายให้กับรัฐบาลท้องถิ่น

ภาษี Arnona ซึ่งกลับไปที่อาณัติของอังกฤษของปาเลสไตน์เป็นการจัดเก็บที่เทียบเคียงได้ในอิสราเอล มันถูกประเมินโดยเทศบาลและตอนนี้อยู่บนพื้นฐานของตารางตารางของที่อยู่อาศัยหรือ บริษัท อัตราสูงสุดในประเทศพบได้ในกรุงเยรูซาเล็มและ Rehovot โดยเยรูซาเล็มและ Rehovot มีอัตราสูงสุดในประเทศ ผู้เช่ามักจะจ่ายเงินให้ Arnona ในบ้านเช่า ส่วนลดหรือแม้กระทั่งการยกเว้นมีให้สำหรับผู้ปกครองเดี่ยวและความยากลำบากทางการเงินบางประเภท

ตั้งแต่ปลายปี 1800 อัตราเป็นแหล่งรายได้หลักของหน่วยงานอาณาเขตใน อัตราการจัดเก็บอสังหาริมทรัพย์เป็นหลัก อัตราคิดเป็นร้อยละ 56 ของรายได้จากการดำเนินงานของรัฐบาลท้องถิ่นในปีงบประมาณสิ้นสุดปี 2548

ในนิวซีแลนด์เจ้าของทรัพย์สินเกือบทั้งหมดจ่ายอัตราและผู้ที่เรียกว่าผู้จ่ายเงิน ผู้เช่าไม่จ่ายอัตราโดยตรง อย่างไรก็ตามเจ้าของอสังหาริมทรัพย์จะคำนึงถึงต้นทุนของอัตราเมื่อพิจารณาค่าเช่า เป็นผลให้ผู้ที่เช่าบ้านมีโครงสร้างอัตราเช่นเดียวกับบริการที่เสนอโดยเทศบาลที่ใช้อัตราเหล่านี้

ทรัพย์สินบางประเภทเช่นที่ดินของรัฐบาลและทางรถไฟได้รับการยกเว้นภาษีอัตรา รูปแบบอื่น ๆ ของทรัพย์สินจะได้รับการจัดอันดับ 50 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น Mori Land โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากความเป็นเจ้าของและภาระผูกพันสำหรับอัตราการพิสูจน์ยากอาจได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษ ตารางที่ 1 ส่วนที่ 1 ของพระราชบัญญัติรัฐบาลท้องถิ่น 2545 แสดงข้อยกเว้น

การใช้การประเมินมูลค่าตามพระราชบัญญัติการประเมินมูลค่าปี 2541 หน่วยงานอาณาเขตสามารถประเมินมูลค่าทรัพย์สินได้สามวิธี: บนพื้นฐานของที่ดินรายปีหรือมูลค่าเงินทุน Valuer-General อยู่ในกระบวนการประเมินมูลค่า หลังจากปรึกษาหารือกับรัฐบาลแต่ละคนสามารถเลือกพื้นฐานที่จะนำมาใช้

เมื่อประเมินอัตราตามมูลค่าของการถือครองสภาสามารถใช้การรวมกันของวิธีการที่แตกต่างเหล่านี้เช่นมูลค่าที่ดินสำหรับอัตราทั่วไปและมูลค่าเงินทุนสำหรับอัตราเป้าหมาย

สภายังสามารถเรียกเก็บค่าใช้จ่ายทั่วไปประจำปีที่สม่ำเสมอซึ่งเป็นค่าธรรมเนียมคงที่ต่อหน่วยการจัดอันดับ วิธีการอื่น ๆ เช่นค่าใช้จ่ายperâหรือปัสสาวะหรือการชำระเงินต่อลูกบาศก์เมตรของน้ำก็มีให้เช่นกัน

พระราชบัญญัติรัฐบาลท้องถิ่นปี 2545 เป็นกฎหมายควบคุมและอนุญาตให้รัฐบาลท้องถิ่นใช้การรวมกันของอัตราทั่วไปอัตราเป้าหมายและ/หรือค่าใช้จ่ายทั่วไปรายปีที่สม่ำเสมอเพื่อกำหนดอัตรา
ดาวน์โหลดอัตรา PNG รูปภาพแกลเลอรี่โปร่งใส

“