Parabolik bir anten, bir parabol kesit formuna sahip kavisli bir yüzey olan parabolik bir reflektör kullanarak dalgaları yönlendirir. Yolculuk olan ve bir çanak anteni veya parabolik tabak olarak bilinen en yaygın olanı en sık. Parabolik bir antenin birincil yararı büyük yönlendirmesidir. Radyo sinyallerini dar bir kirişte yönlendirmesi veya sadece radyo dalgaları alması nedeniyle bir arama ışığı veya  reflektörü ile aynı şekilde çalışır. Parabolik antenler, herhangi bir anten tipinin en büyük kazançlarından bazılarına sahiptir ve bu da en dar ışın genişliklerini oluşturmalarına izin verir. Parabolik reflektör, dar ışın genişliklerine ulaşmak için kullanılan radyo dalgalarının dalga boyundan çok daha büyük olması gerektiğinden, parabolik antenler radyo spektrumunun yüksek kısmında, UHF ve  frekanslarında kullanılır, burada dalga boyları uygun şekilde kullanılacak kadar küçüktür. -Boyutlu Reflektörler.

Yakındaki şehirler arasında taşıyan mikrodalga röle bağlantıları gibi uygulamalarda, veri iletişimi için kablosuz WAN/LAN bağlantıları, Â Â iletişimleri ve antenler, parabolik antenler, nokta noktadan nokta için yüksek kazanç antenleri olarak kullanılır. İletişim. Radyo teleskopları da bunları kullanır.

Parabolik antenler için bir başka yaygın Â, gemiler, uçaklar ve güdümlü füzeler gibi şeyleri bulmak için dar bir radyo dalgası demetinin iletilmesine ihtiyaç duyan radar antenleridir. Uydu televizyon alıcılarının tanıtımı ile parabolik antenler modern ülkelerin manzaralarında tanıdık bir manzara haline geldi.

Bir Alman fizikçi olan Heinrich Hertz, 1887’de radyo dalgaları keşfettiğinde parabolik anteni tasarladı. Çığır açan deneyleri sırasında, hem iletim hem de almak için odak noktalarında kıvılcım eksili dipol antenleri ile silindirik parabolik reflektörler kullandı.

İletken materyalin paraboloidal bir reflektörünün önündeki odak noktasında bir radyo dalgalarının nokta kaynağı, reflektör ekseni boyunca kollimasyonlu bir kirişe yansır, bu da parabolik bir anten böyle çalışır. Eksene paralel, diğerine paralel bir giriş dalgası dalgası, odak noktasındaki bir noktaya odaklanacaktır.

Geleneksel bir parabolik anten, odak noktasında önünde asılı ve ona doğru işaret eden küçük bir yem anteni olan bir parabolik reflektörden oluşur. Reflektör, bir devrim paraboloidine dönüştürülen ve genellikle anten çapını tanımlayan dairesel bir jantta sonlandırılan metal bir yüzeydir. İletici bir antenin besleme anteni, bir iletim hattından bir vericiden radyo frekansı akımı alır ve radyo dalgalarına dönüştürür. Yem anteni, radyo dalgalarını yemeğe doğru geri yayar, bu da çanağı yansıtır. Alıcı bir antende, gelen radyo dalgaları çanaktan zıplar ve besleme anteninde bir noktaya odaklanır, bu da onları bir şanzıman hattı üzerinden radyo alıcısına akan elektrik akımlarına dönüştürür.

2.5-2.7 GHz frekansta, MMDS veri bağlantısı için bir tel ızgara tipi parabolik anten kullanılır. Bu, mütevazı metal reflektörünün arkasına gizlenmiş dikey bir dipol tarafından sağlanır. Dikey polarize mikrodalgalar yayılır.

Reflektör sac, metal ekran veya telden yapılabilir ve birden fazla ışın şekli üretmek için dairesel bir “veya başka bir form” gibi şekillendirilebilir. Delikler bir dalga boyunun onda birinden az olduğu sürece, metal bir ekran radyo dalgalarını ve katı bir metal yüzeyi yansıtır, bu nedenle tabak ağırlığı ve yükleri en aza indirmek için sıklıkla ekran reflektörleri kullanılır. Optimum kazanç elde etmek için, yemeğin ‘bir dalga boyunun birkaç yüzü içinde doğru olmalı ve antenin çeşitli bölgelerinden gelen dalgaların fazdaki odaklanmaya gelmesini sağlamalıdır. Gerekli sertliği vermek için, büyük yemekler sıklıkla arkalarında destekleyici bir kafes sistemi gerektirir.
Çanak anten png görüntüleri şeffaf galeri indir