Bazen itfaiye olarak bilinen bir hidrant, itfaiyecilerin bir tedarikle bağlandığı bir Â’dır. Aktif yangın söndürmenin bir parçasıdır. En azından 18. yüzyıldan beri, yeraltı yangın hidrantları ‘ve’ boyunca kullanılmaktadır. Yer üstü sütun tipi hidrantlar on dokuzuncu yüzyılda icat edildi.

İtfaiye için su, “tugaylar” tarafından kullanıma hazır kovalar ve kazanlar halinde korunmalı veya borulu şebeke arzı olmadan önce bir yangın pompası ile taşınmalıdır. 16. yüzyılda ahşap şebeke su sistemleri inşa edildiğinden, itfaiyeciler boruları kazdılar ve suyun kovalar veya pompalar için bir “wet kuyusu” doldurması için A Â delinmişlerdir. Hidrant doldurulmalı ve daha sonra takılmalı, böylece “Fireplug” ifadesi. İtfaiyecilerin daha önce yapılmış delikleri bulmasına izin vererek, daha önce bir “bir“ ”konulduğu bir işaret yerleştirilecekti. Daha sonraki ahşap sistemlere önceden delinmiş delikler ve fişler eklendi. Dökme demir boruları değiştirildiğinde itfaiyeciler için kalıcı yeraltı erişim noktaları eklendi. Bazı ülkeler bu alanları erişim kapaklarıyla kaplarken, diğerleri yer üstü hidrantları sabitler; Frederick Graff, o zaman Philadelphia Su İşleri’nin başı, 1801’de ilk dökme demir hidrantları patentli olarak patentledi. O zamandan beri buluş, diğerleri arasında kurcalama, donma, bağlantı ve güvenilirlik gibi konulara odaklandı.

Kullanıcı bir hortumu yangın hidrantına bağlar, daha sonra 350 kPa sırasıyla güçlü bir su akışı sağlamak için Hidrant’ın valfini açar; Bu basınç bölgeye göre değişir ve bağlı su anaının boyutu ve yeri dahil olmak üzere çeşitli faktörlere bağlıdır. Bu kullanıcı bu hortumu bir yangına bağlayabilir, bu da su basıncını artırabilir ve belki de güçlü bir pompa kullanarak birçok akıma böler. Hortumu takmak için dişli bir bağlantı, derhal bir “” veya bir Storz konektörü kullanılabilir. Bir kullanıcı, komşu boru ve ekipmana sahip olabilen sudan kaçınmak için bir yangın hidrantı açmaktan veya kapatmaktan kaçınmalıdır. Şarjlı bir hortum hattı içindeki su çok ağır hale getirir ve yüksek su basıncı sıkı ve sıkı bir dönüş yapmayı imkansız hale getirir. Bir yangın hidrantı engellenmediğinde, bu bir sorun değildir, çünkü hortumu düzgün yerleştirecek kadar alanı vardır.

Yangın hidrant vanalarının çoğunluğu su akışını kontrol etmek için tasarlanmıştır; Bunun yerine, tamamen açılması veya tamamen kapatılması gerekiyordu. Çoğu kuru varil hidrant, hidrant tam çalışmadığında tahliye vanasının açık olmasını sağlayan bir valf ‘içerir. Sonuç olarak, kısmi açılış kullanımı, doğrudan hidrantı çevreleyen ve aşırı ovmaya neden olan doğrudan hidrantı çevreleyen önemli bir akışa neden olabilir. Bireysel çıkışlar, doğrudan hidrant deliklerine monte edilen ‘veya vanalar tarafından kontrol edilebilir ve diğer deliklere akışı kapatmadan ekipman bağlantılarının değiştirilmesine izin verir. Birçok ABD’li hidrant üzerindeki büyük merkez – STEAMER ‘delikleri için, bu valfler çapı 12 inç olabilir. Bir hidrant kullanmadan önce, tüm deliklere vanaları yerleştirmek iyi bir fikirdir, çünkü koruyucu kapaklar güvenilmezdir ve başarısız olursa ciddi hasara neden olabilir.
Fire Hidrant Png Görüntüleri Şeffaf Galeri İndir