Bahçecilik, büyüyen ve eğilimli bir süreç olan bahçeciliği içerir. Kök sebzeler, sebzeler, meyveler ve otlar gibi süs bitkileri bahçelerde, yeşillikleri veya genel görünümleri için yetiştirilir; Kök sebzeler, yaprak sebzeleri, meyveler ve otlar gibi faydacı bitkiler yemek, boyama veya tıbbi veya kozmetik amaçlar için üretilir.

 Bahçeler, bir veya daha fazla çeşidi çalı, ağaç ve otsu bitkiler, çim ve temel ekimleri olan konut arka bahçeleri ve içine veya dışa ekilen bahçelerin hepsi bahçeciliğin örnekleridir. Bahçecilik, sadece bir tür bitki ekilmiş veya çok geniş olabilir, karışık dikimlerde yetiştirilen bir dizi tür olabilir. Bitki yetiştirme sürecine doğrudan katılmayı gerektirir ve onu çiftçilik ve ormancılıktan ayıran emek yoğundur.

En eski bahçecilik türü, orman tabanlı bir üretim yöntemi olan bahçeciliktir. Tarih öncesi orman bahçeleri, â Â bankaları boyunca ve muson alanlarının nemli yamaçlarında ortaya çıktı. Yararlı ve asma türleri bulundu, korundu ve aileler, istenmeyen türler yok edilirken aileler yavaş yavaş geliştirdikçe geliştirildi. Sonunda yabancı bitkiler seçildi ve bahçelere yerleştirildi.

Zengin insanlar ilk medeniyetler ortaya çıktığında bahçeler geliştirmeye başladı. Yeni Krallık’tan eski Mısır mezar resimleri, simetrik akasya ve avuç içi sıraları ile çevrili, süs bahçeciliği ve peyzaj planlamasının en eski somutlarından bazılarını sağlıyor. Antik dünyanın yedi harikasından biri olan Babil’in Asma Bahçeleri, antik dekoratif bahçelerin dikkate değer bir örneğidir, antik Roma’nın yüzlerce kişisi vardı.

Zengin olan eski Mısırlılar, gölge sağlamak için bahçeler kullandılar. Ağaçlar ve bahçeler, bahçelerin tanrılarını memnun ettiğine inanan Mısırlılar arasında tanrılarla bağlantılıydı. Eski Mısır bahçeleri sıklıkla ağaç sıraları olan duvarlarla çevrelenmiştir. Tarih avuç içi, çınar, köknar ağaçları, fındık ağaçları ve söğütler ekilen en yaygın türler arasındaydı. Bu bahçelerin varlığı daha iyi bir sosyal konum gösteriyordu. Dahası, varlıklı eski Mısırlılar üzüm bağları diktiler, daha iyi sosyal statünün sembolü olarak görülüyordu. Güller, haşhaşlar, papatyalar ve süsenlerin hepsi Mısır bahçelerinde yaygın çiçeklerdi.

Asur, enfes bahçeleriyle de biliniyordu. Bunlar genellikle geniş ve büyüktü, bazıları vahşi yaşamı avlamak için kullanılıyor ve bazıları eğlence bahçeleri olarak hizmet ediyor. Selves ve avuç içi gibi ağaçlar en sık ekilenler arasındaydı.

Kush’ta bahçeler de vardı. MÖ 3. yüzyıldan kalma Musawwarat Es-Sufra’daki büyük muhafaza, muhteşem bahçeler içeriyordu.

Acanthus, mısır etekleri, Â, siklamen, sümbül, iris, sarmaşık, lavanta, zambak, mersin, narcissus, haşhaş, biberiye ve menekşeler, çitler ve asmalarla çevrili ve heykeller içeren eski Roma bahçelerinde bulunan çiçekler arasındaydı. . Zengin Romalıların verandalarında çiçek bahçeleri popülerdi.
Bahçecilik Png görüntüleri şeffaf galeri indirin.