Fikirler, masallar, algılar, duygular, güzellik veya ambiyans gibi deneyimleri çoğaltmak için hareketli resimleri kullanan hareketli resimleri kullanan bir görseldir. , bu görsellere ek duyusal stimülasyonlar eşlik eder. “Sinematografi” için kısa, “Kısa” terimi, hem film yapımına hem de filmi ve her ikisinden de kaynaklanan sanat formuna atıfta bulunmak için sıklıkla kullanılır.

Bir filmin hareketli resimleri, bir hareket resmi, geleneksel teknikler, CGI ve bilgisayar animasyonu veya bu tekniklerin bir kısmı veya tümünün karışımı ve ek görsel efektler kullanılarak yapılır.

Filmler geleneksel olarak fotokimyasal bir süreç kullanılarak selüloid film stokuna kaydedildi ve daha sonra bir film kullanarak büyük bir ekrana yansıtıldı. Çağdaş filmler yaratılış, dağıtım ve sergi süreçleri boyunca sıklıkla tamamen dijitaldir, oysa filmde çekilen filmler genellikle eşdeğer bir optik film müziğine sahiptir.

Filmler, farklı toplumlar tarafından üretilen kültürel eserlerdir. Bu kültürleri temsil ederler ve sonuç olarak onlar üzerinde bir etkisi vardır. Film, önemli bir sanat formu, popüler bir eğlence kaynağı ve eğitmek için güçlü bir ya da vatandaş olarak görülür. Film, görsel temeli nedeniyle dünya çapında bir kapasiteye sahiptir. Konuşmayı diğer dillere çevirmek için dublaj veya altyazıların kullanılması nedeniyle, birkaç film uluslararası cazibe merkezleri haline geldi.

Çerçeveler bir film oluşturan bireysel resimlerdir. Dönen bir deklanşör, her biri geleneksel selüloid film projeksiyonuna yansıtılacak pozisyona taşındıkça karanlık aralıklarına neden olur, ancak izleyici, gözün kalıcılığı olarak bilinen bir etki nedeniyle kesintileri fark etmez, burada gözün bir Kaynağı kaybolduktan bir saniye sonra bir kısmı. Phi fenomeni, hareket hissine katkıda bulunan psikolojik bir etkidir.

Fotoğraf filmi geleneksel olarak hareket görüntülerini kaydetmek ve sergilemek için bir araç olmuştur, bu nedenle “film” terimi bir sinema filmi de bir resim, bir resim gösterisi, hareketli bir resim, bir fotoğraf oyun veya bir film olarak da adlandırılabilir. . En popüler terim “movie” dir. Büyük ekran, ekran, filmler ve sinema genel olarak  için tipik kelimelerdir; Bunların sonuncusu, bilimsel eserlerde ve eleştirel makalelerde sıklıkla bir ifade olarak kullanılır. Kelime sayfası, ilk yıllarda ekran yerine zaman zaman kullanıldı. Genel olarak, “film” terimi, belirsiz olduğu ve dolayısıyla uygun yorumlama için bağlam gerektirdiği için uzun bir tipik ticari üretimi tanımlamak için kullanmak için yararlı bir ifade değildir.

PHâ nakistope, 1833’te stroboskopik animasyon konseptini kurdu ve daha sonra 1866’da zoetrope, 1868’de Flipâ Â ve 1877’de sinematografi temelini oluşturmadan önce kullanıldı.

En azından 1843 gibi erken bir tarihte, erken fenakistop tabanlı animasyon projektörleri ile deneyler yapıldı. 1853’ten 1890’lara kadar Jules Duboscq, Phâ Nakistope projeksiyon cihazlarını sattı.

1839’da   icat edildi, ancak emülsiyonlar, hareket eden sahneleri fotoğraflamak imkansız göründüğü kadar uzun pozlamalar gerektiriyordu. Çeşitli duruşlarda poz veren fotoğraf serisi, en az 1844’ten beri bir hareket dizisini belirtmek veya çeşitli farklı görüntüleme perspektiflerini kronikleştirmek için geliştirilmiştir. 1840’larda erken denemeler ve 1850’lerin başında reklamlarla, stereoskopik fotoğrafçılık, kaydedilen ve harekete teknikler ekleyerek fotoğraf ortamını tamamlamada ateşledi.

Joseph Plateau, 1849’da, stereoskop yaratıcısı Charles Wheatstone tarafından önerildiği gibi, plisini nakistopunu stereoskopla birleştirme planını açıkladı ve birleştirilmiş enstrümanda canlandırılacak çeşitli oryantasyonlardaki sıva heykellerinin resimlerini kullandı. Jules Duboscq, 1852’de “oscope-fantascope, Ou Boscope” olarak bilinen bir cihazı patentledi. Biyoskop ticari bir arıza olmasına ve henüz tam bir cihaz bulunmamış olmasına rağmen, Ghentâ plato koleksiyonunda bir biyoskop diski korunmuştur. Bir makinenin stereoskopik görüntülerini içerir.
Film Png Resimleri Şeffaf Galeri İndir