Bazen bir mağara olarak bilinen bir mağara, bir insan için yeterince büyük olan zeminde doğal bir boşluktur. Mağaralar, ayrışma ile oluşur ve yeraltında derin bulunabilir. Kesinlikle konuşmasına rağmen, bir mağara ekzogendir, yani girişinden daha derindir ve bir kaya barınağı endojendir, mağara kelimesi, mağaralar, kaya barınakları ve grottos gibi çok daha küçük açıklıklar için de geçerlidir.

Speleoloji, tüm özelliklerinde mağaraları ve mağara ortamlarını keşfetmek ve incelemektir. Mağaralama, çukur veya spelunking, eğlence için mağaraları ziyaret etmek veya keşfetmek için terimlerdir.

Speleogenez, tamamlanması milyonlarca yıl sürebilen mağara oluşumu ve gelişimi sürecidir. Mağaralar birçok boyutta gelir ve çeşitli jeolojik süreçlerle üretilir. ‘Reaksiyonlar, erozyon, tektonik kuvvetler, mikroplar, basınç ve atmosferik etkiler dahil olabilir. Mağara çökeltileri, izotopik tarihleme yöntemlerini kullanarak bugünün mağaralarını üreten ve şekillendiren jeolojik süreçlerin zaman çizelgesini oluşturmak için kullanılabilir.

Çevredeki kayaların basıncı nedeniyle, bir mağara yüzeyin altında dikey olarak 3.000 metreden fazla olamaz. Bununla birlikte, en düşük noktanın üzerindeki kaya miktarı, üzerindeki arazinin coğrafyasına bağlı olduğundan, en yüksek girişinden en düşük noktasına ölçülen bir mağara için maksimum derinlik yoktur. Karst mağaralarının maksimum derinliği, çözünür karbonat kayalarının tabanı ile çakışan karst oluşum süreçlerinin alt sınırı tarafından yönetilir. Mağaraların çoğu kireçtaşının parçalanmasıyla üretilir.

Mağaralar ayrıca aktif vs. randevu mağaraları gibi başka şekillerde de sınıflandırılabilir: aktif mağaralar içinden akan su vardır, oysa kale mağaraları yoktur, ancak bunlarda su tutulabilir. Giriş mağaraları, çıkış mağaraları ve tüneller aracılığıyla aktif mağaraların örnekleridir.

Ogof Craig’teki Speleothems, Güney Galler’de bir Çözüm Mağarası olan Ffynnon’un Salonu.

En yaygın mağaralar, genellikle karst mağaraları olarak bilinen çözelti mağaralarıdır. Bu mağaralar, en yaygın olanı kireçtaşı olan çözünür kaya’dan kaynaklanmaktadır, ancak aynı zamanda, dolomit, mermer, Â ve alçıda da oluşabilirler. Yeraltı sularındaki doğal asit, yatak düzlemleri, arızalar, çatlaklar ve diğer benzer özelliklerden sızdığında kayaları çözer. Çatlaklar büyür, sonunda mağaralar ve mağara sistemleri haline gelir.

Kireçtaşındaki çözüm mağaraları en büyük ve en çok sayıdatır. H2CO3 ve doğal olarak oluşan organik asitler ile yüklenen yağmur suyu ve yeraltı suyu kireçtaşını çözer. Dopholes ve yüzey altı drenajı, çözünme işlemi tarafından oluşturulan karst yerleşim formunun yaygın özellikleridir. Kademeli çökelme ile oluşturulan kalsiyum karbonat yapıları, kireçtaşı mağaralarında yaygın olarak görülür. Akış taşları, sarkıtlar, dikitler, helikitler, Â Â pipetler ve sütunlar örnektir. Speleothems, mağaralarda bulunan ikincil mineral oluşumlarıdır.
Mağara PNG görüntüleri şeffaf galeri indirin.