Kil, kil mineralleri açısından zengin olan ince taneli bir doğal malzemedir. Islak olduğunda, killerin etrafındaki moleküler bir tabaka nedeniyle killer esnek hale gelir, ancak kuru veya ateşlendiğinde sert, kırılgan ve olmayan olurlar. Saf kil minerallerinin çoğunluğu beyaz veya renklendirilmiştir, ancak safsızlıklar doğal killere küçük miktarlarda demir oksitten kırmızımsı veya kahverengimsi gibi bir dizi renk verebilir.

Kil, keşfedilen en eski seramik maddedir. Clay’in özellikleri, seramik yapmak için kullanan tarih öncesi tarafından keşfedildi. Kil tabletleri bilinen en eski ortamdı ve en eski seramik parçalarından bazıları MÖ 14.000’e tarihlendi. Kil, kağıt, çimento üretimi ve kimyasal filtrasyon dahil olmak üzere çeşitli modern endüstriyel süreçlerde kullanılır. Nüfusun yarısı ile üçte ikisi arasında hala kilini yük taşıyan bir çerçeve olarak kullanan yapılarda hala yaşıyor veya çalışıyor.

Kil yaygın olarak kullanılan bir malzemedir. En yaygın sedimanter ‘, öncelikle kilden oluşan şeyl. Killer, doğal olarak oluşan birçok yatakların hem silt hem de kil içermesine rağmen, diğer ince taneli topraklardan boyut ve mineraloji varyasyonlarına göre farklılaşmıştır. Siltler killerden daha büyük parçacık boyutlarına sahiptir, çünkü kil minerallerini içermeyen ince taneli topraklardır.

Tomurcuk,% 40’tan az kil içeriğine sahip bir, silt ve kil karışımıdır. Suyu emdiklerinde çok genişleyen kil mineralleri olan çok sayıda şişlik kil içeren topraklar, inşaat mühendisliğinde büyük bir sorundur.

Kilin akışkanlığı ıslakken ve kurutulduğunda veya ateşlendiğinde sertleşme kapasitesi ayırt edici mekanik özellikleridir. Killer, kalenin kalıplanacak kadar nemli olduğu minimum su içeriğinden, kalıplanmış kilin koruyacak kadar kuru olduğu maksimum su içeriğine kadar geniş bir su içeriği boyunca son derece plastiktir.

Kaolinit kilin plastik sınırı yüzde 36 ila yüzde 40, sıvı sınırı yüzde 58 ila yüzde 72 civarındadır. Bir parça kil dairesi yuvarlamak için gereken mekanik emek miktarı, yüksek kaliteli kilin tokluğunu gösterir. Sertliğini açıklayan yüksek bir iç bağlılık vardır.

Clay, plastisitesini veren yüksek kil mineral içeriğine sahiptir. Kil mineralleri, oksijen ve hidroksil iyonları ile birbirine bağlanan alüminyum ve silikon iyonlarından oluşan sulu filosilikat mineralleridir küçük, ince plakalar oluşturur. Bu plakalar güçlü ama esnektir ve ıslak kilde birlikte. Ortaya çıkan parçacıklar kil plastik yapan bağlılık sağlar. Kaolinit kilindeki plakalar arasındaki bağlantı, hidrojen onları birbirine bağlayan bir su tabakası ile sağlanır. Bağlamalar, kil şekillendirilirken plakaların birbirinden geçmesini sağlayacak kadar zayıftır, ancak plakaları yerinde tutacak ve kalıplanmış kilin şekillendirildikten sonra şeklini korumasına izin verecek kadar güçlüdür.

Su moleküllerinin çoğu kil kurudukça gitti ve plakalar hidrojen doğrudan birbirine bağlandı, bu da kurutulmuş kili sert ancak kırılgan hale getiriyor. Kil tekrar ıslaksa, orijinal plastik durumuna geri dönecektir. Kil toprak aşamasına yakıldığında, kilden daha fazla su çıkarıldığında ve kil plakalarının daha güçlü kovalent bağ yoluyla birbirine kalıcı olarak yapışmasını ve maddeyi güçlendirmesini sağladığında bir dehidrasyon işlemi meydana gelir.

Kil mineral kaolin tekrar ıslak olduğunda, sert ve sert kalan kil olmayan bir madde olan metakaoline dönüşür. Metakaolin, taş ve porselen fazlardan ateşlendiği için daha güçlü mineraller ‘mullitine yeniden kristalize edilir.
Clay Png Görüntüler Şeffaf Galeri indir.