yaygın olarak, öncelikle prosedürler yoluyla tespit edilen herhangi bir fiziksel veya zihinsel bozulmanın sonucu olarak kabul edilen bir sosyal duruma atıfta bulunmak için kullanılan bir terimdir. Bazıları doğumda bulunurken, diğer bozukluklar bir kişinin genetik koşulların bir tezahürü olarak veya çatışmalar ve kazaların bir sonucu olarak ortaya çıkar. Örnekler değişen derecelerde körlük, sağırlık, bozukluk ve uzuv kaybıdır. Bu listeye kronik hastalıklar da eklenmelidir. Tipik olarak, büyüteçler, braille, işitme cihazları, işaret dili, koltuk değneği, tekerlekli sandalyeler ve diğer benzer cihazlar gibi protezler, engelli kişilerin yaşadığı yaşamdaki engelliliği hafifletmek için tasarlanmıştır.

Engelli Halkların Uluslararası Anayasası, bir değer düşüklüğünü “uzun vadeli veya kalıcı olarak fiziksel, zihinsel veya duyusal işlevin kaybı veya sınırlaması” olarak tanımlar ve engellilik “” Fiziksel ve sosyal engeller nedeniyle başkalarıyla eşit temelde bir topluluk.

Engelliliğe yol açan tüm ciddi engeller tanınmış bir tıbbi durumla ilişkili göründüğünden, tarihsel olarak engellilik çalışmaları neredeyse sadece insanlara odaklanan tıbbi bir modele dayanmaktadır. Tıbbi modelin ardından, engelli insanlar “normal” insanlardan ayrıldı ve yetersiz kabul edildi; Bakıma ihtiyaç duyan öz-yeterlik yoktu. Engelli insanlar eksiklikleri, ne yapamayacakları, yapabilecekleri değil, belirlendi. Toplum bir bütün olarak, engelli insanların ihtiyaçlarına uyum sağlamaya, bunları entegre etmeye çalışmadı, onları kurumlarda veya evde izole etmeye çalışmak yerine. Bozukluk bir sorun olarak görülüyordu ve engelli insanlar, hükümet müdahalesi veya hayır kurumu yoluyla pasif uyuşturucu, bakım ve hedeflenen yardım alıcılarıyla sınırlıydı. Bugün bile, tıbbi bir modele uygun olarak, engelli insanların rehabilitasyona ihtiyaç duyduğu düşünülmektedir. Toplumun geri kalanından olumsuz stereotiplere ve önyargılara tabidirler. Buna ek olarak, her yerde bulunan yerleşim ortamı, hareketlilikleri, istihdam ve rekreasyona erişimlerine kısıtlamalar getirir.

Doğrudan engellilik deneyimi olan ve onunla ilişkili olan bir akademisyen olan Mike Oliver, tıbbi modele “bireysel bir model” diyor ve 1970’lerde engellilik hareketini takip eden sosyal modeller arasında ikili bir ayrım yapıyor. Başka bir bilim adamı olan Vick Finkelstein ve bir aktivist olan Paul Hunt, ayrımcılığa karşı fiziksel olarak engellenen birliğin yaratılmasına da katıldı. Oliver, engelliliğin “tıbbileştirilmesine” karşı savaştı ve asla bir engellilik “tıbbi model” olmadığını inkar etti.
Devre dışı PNG resimleri şeffaf galeri indirin.