Bir patlayıcı, hızlı bir şekilde serbest bırakıldığında, genellikle Â, ısı, Â ve basınç emisyonu takip eden bir ‘olabilecek büyük miktarda potansiyele sahip bir reaktiftir’. Bir patlayıcı ‘, sadece bir bileşenden veya en az iki bileşen karışımından oluşabilen hesaplanmış bir patlayıcı malzemedir.

Örneğin, patlayıcı bir maddede yer alan potansiyel enerji – nitrogliserin veya tahıl ”kimyasal enerjinin örnekleridir. Basınçlı bir silindir, bir aerosol olabilir veya fissil izotopları uranyum-235 ve plütonyum-239, nükleer enerjinin örnekleridir.

Patlayıcı malzemelerin genişleme oranı bunları sınıflandırmak için kullanılabilir. Yüksek patlayıcılar patlayanlardır, oysa düşük patlayıcılar ayıklayanlardır. Patlayıcıların hassasiyeti de sınıflandırılabilir. Birincil patlayıcılar, küçük miktarda ısı veya basınçla ateşlenebilecek oldukça hassas malzemelerdir, oysa ikincil ve üçüncül patlayıcılar daha az hassastır.

Çok çeşitli bileşikler patlayabilir, ancak patlayıcı olarak sadece sınırlı sayıda tasarlanmıştır. Diğerleri çok tehlikeli, hassas, zehirli, maliyetli, kararsız veya kısa dönemlerde ayrışmaya veya bozulmaya eğilimlidir.

Bazı malzemeler, diğerinde, patlamadan sadece yanıcı veya yanıcıdır.

Yine de ayrılık, sharp değil. Tozlar, tozlar, gazlar veya uçucu organik sıvılar gibi bazı malzemeler, normalin altında basitçe yanıcı veya yanıcı olabilir, ancak dağıtılmış havadaki bulutlar, hapsetme veya ani salınım gibi belirli durumlar veya formlar altında patlayıcı olabilirler.

Yunanca gibi eski zamanlara dayanan termal silahlar var. Kimyasal patlayıcıların barut tarihine kadar uzanabilir. Taocu Çinli simyacılar, 9. yüzyılda Tang hanedanında ölümsüzlük iksirini endişeyle arıyorlardı. Bu süreçte, 1044’te, saltpeter ve kükürtten yaratılan 1044’te patlayıcı yaratılışını keşfettiler. İlk kimyasal patlayıcı barut oldu ve 1161’e kadar Çinliler ilk kez savaşta patlayıcılar kullanıyorlardı. Çinliler bambu veya bronz tüplerden ateşlenen patlayıcılar olan yangın krakerleri kullanacaklardı. Düşmana vurulduğunda, alev sıçanları muazzam psikolojik sonuçlara neden oldu, rakip askerleri korkuttu ve süvari güçlerinin şarj olmasına neden oldu.

1847’de yaratılan nitrogliserin, siyah tozdan daha güçlü ilk kullanılabilir patlayıcı idi. Nitrogliserin Aâ Â ve aşırı derecede kararsız olduğundan, 1863, 1867 ve 1868’de nitroselüloz, trinitrotoluen, dumansız toz, dinamit ve jelignit ile yerini aldı. TNT ilk olarak II. Dünya Savaşı sırasında yeni patlayıcılar yaygın olarak kullanıldı.

Sonuç olarak, daha güçlü patlayıcılar-C-4 ve Petn esasen bunları desteklediler. C-4 ve Petn ise, Â ile tepki verir ve hızla ateş yakarlar, ancak TNT’nin aksine su geçirmez ve esnektirler.
Patlayıcı tabela png görüntüleri şeffaf galeri indir.