Matematikte, bir işlev, birinci setin her bir öğesi ile ikinci setin tek bir öğesi ile ilişkili kümeler arasındaki bir ilişkidir. Tipik örnekler tamsayı işlevleri veya gerçek işlevlerdir.

Bu işlev başlangıçta farklı miktarların diğer miktarlara nasıl bağlı olduğuna dair bir idealizasyondu. Örneğin, bir gezegenin konumu zamanın bir fonksiyonudur. Tarihsel olarak, bu kavram on yedinci yüzyılın sonunda hesaplamada geliştirilmiştir ve on dokuzuncu yüzyıla kadar dikkate alınan işlevler farklılaşmıştır. Bir fonksiyon kavramı, on dokuzuncu yüzyılın sonunda set teorisi açısından resmileştirildi ve kapsamı önemli ölçüde genişledi.

Bir işlev, bir işlevin alanı olan bir x’in her öğesini x’in her bir öğesini, işlevin bir kodomaini olan başka bir s setinin y ile ilişkilendiren bir işlem veya ilişkidir. Fonksiyon f olarak adlandırılırsa, bu ilişki y = f’dir. X elemanı, işlevin değerine veya işlevin girişine karşılık gelen argümana karşılık gelir. İşlevin görüntüsündeki girişi temsil etmek için kullanılan sembol, X veya F çıkışı bir işlev değişkenidir.

İşlevler yalnızca Fonksiyon Grafiği adı verilen bir dizi işlevle temsil edilir. . Alan ve kodomain bir dizi gerçek sayı ise, bu çiftlerin her biri uçaktaki bir noktanın Kartezyen koordinatları olarak düşünülebilir. Bu nokta setlerine fonksiyon grafikleri denir – işlevleri tanımlamanın genel bir yolu.

İşlevler, bilim ve matematiğin çoğu alanında yaygın olarak kullanılmaktadır. Fonksiyonlar, matematiğin çoğu alanında “orta araştırma nesneleri” olarak kabul edilir.

İndir Fonksiyon Png Görüntüler Şeffaf Galeri.