Kirpi Erinaceidae Eulipotyphlan’ın Erineaceinae alt familyasına aittir. Kirpi beş cinse bölünür ve tanıtıldıkları, Â,  ve  alanlarında bulunabilir. Hedgehoglar yerli değildir ve Amerika’ya endemik hayatta kalan herhangi bir tür olmaz. Soyu tükenmiş cins Amphechinus, bir zamanlar Kuzey Amerika’da bulundu.

Kirpi ve Shrews – Gymners belki de aracı bir bağlantı olarak hizmet veren uzak bir ata ve önceki on beş milyon yılda çok değişmedi. Onlar, “diğer birçok erken memeliye, gece bir yaşam tarzına dönüştüler. Onların diken savunması, kirpi gibi kemirgenlere ve Echidnas gibi monotremlere benzer.

Keratin ile sertleştirilmiş içi boş kıllar olan kirpi dikenleri açıkça tanımlanabilir. Dikenleri zehirli veya dikenlidir ve kirpi tüyleri gibi vücutlarından ayrılmazlar. Öte yandan, genç hayvanların dikenleri genellikle yetişkin dikenler yerini aldığında düşer. Bu, bir hayvan ya da çok şey altında olduğunda, “kılıf” olarak bilinir. Dikenleri düşebilir. Kirpi tipik olarak kahverengi renktedir.

Tüm kirpi türleri, kendini savunmada sıkı bir  içine sokabilir ve tüm dikenlerini dışa döndürmeye zorlayabilir. Kirpi sırtındaki iki büyük kas tüylerin konumunu düzenler. Arka Quills, bir topa yuvarlanırken, tutuklanmış yüz, ayakları ve göbeği korur. Dikenlerin sayısı bunun etkinliğini belirlediğinden, daha az ağırlık taşımak için gelişen kirpi, kaçma veya saldırma olasılığı daha yüksektir, bir davetsiz misafir dikenleriyle çarpar; Dikenli bir topa yuvarlanmak, bu türler için son bir Â’dır. Kirpi kuşları ve gelinciklerin avı, tilkiler, kurtlar ve mongoozlar üzerinde uzun kulaklı kirpi gibi daha küçük türler.

Kirpi çoğunlukla gecedür, ancak gün boyunca bazı türler görülebilir. Kirpi, günün büyük bir kısmı için, otların, kayaların veya en yaygın olarak, türlere bağlı olarak farklı uyku alışkanlıkları ile zemine kazılmış dens’te. Tüm doğal kirpiler kış uykusuna yatabilir, ancak hepsi, türlere ve miktarına bağlı olarak yapmaz.

Kirpi oldukça yüksektir ve türlere bağlı olarak homurdanma, enfiye ve/veya gıcırtı kombinasyonu ile iletişim kurarlar.

Kirpi zaman zaman Anointing adlı bir tören üstlenir. Hayvan yeni bir koku keşfettiğinde, kaynağı yalayacak ve ısıracak, sonra kokulu bir köpük yapacak ve dikenlerine yapıştıracak. Bu davranışın belirsizdir, ancak bazı uzmanlar kirpi kamufle etmeyi önermektedir, kirpi bölgenin taze kokusu ile ve dikenleri tarafından dikilmiş yırtıcılara olası bir toksin veya enfeksiyon kaynağı verir. Anointing, bazen kuşlarda benzer bir aktivite nedeniyle bazen anting olarak adlandırılır.

Opossums, fareler ve moller gibi, kirpi, hayvanın kas sistemindeki protein erinaasin yoluyla belirli yılan zehiri karşı doğal bir bağışıklığa sahiptir, ancak sadece sınırlı seviyelerde erişilebilir ve bir engerek ısırığı hala ölümcül olabilir. Ek olarak, kirpi, başka bir yılan zehiri olan î ±-nörotoksine karşı koruyan mutasyonlara sahip dört bilinen memeli grubundan biridir. Domuzlar, Â Â porsuklar, mongoozlar ve kirpi, nikotinik asetilkolin reseptöründe yılan zehiri î ±-nörotoksinin bağlanmasını önleyen mutasyonlar içerir, ancak bu mutasyonlar ayrı ve bağımsız olarak ortaya çıkar.
Hedgehog Png görüntüleri şeffaf galeri indirin.