Elektrik Â, elektrik kablolarını Aâ oluşturmak için bağlayan bir elektromekanik cihazdır. Çoğu elektrik bağlantısında bir fiş olarak adlandırılan erkek bileşen, dişi bileşene veya sokete bağlanır. Bağlantı çıkarılabilir olabilir, monte etmek ve çıkarmak için A Â gerekebilir veya iki yer arasında kalıcı bir elektrik bağlantısı olarak hareket edebilir. Farklı bağlantılar bir adaptörün ‘ile birleştirilebilir.

Konektörler, veri ve görsel -işitsel uygulamalar binlerce farklı kombinasyonda gelir. Elektrik bağlantıları, dört ana tipte sınıflandırılır:

Kalıcı olarak AÂ, satır içi veya kablo konektörlerine yapıştırılmış başka bir terminal içine yerleştirilmesine izin verir
Kalıcı olarak bir ekipman, şasi veya panel bağlantılarına yapıştırılmış kullanıcıların bir kabloyu sabit bir öğeye bağlamasına olanak tanır.
PCB montaj konektörleri basılı bir devre kartına lehimlenir ve kablolar veya kablolar için bir bağlantı noktası görevi görür.
56 Â başlıklar, Â Â terminalleri ve tahta bağlantıları örneklerdir.
İki uzunluğu kalıcı olarak takan yalıtım yer değiştirme bağlantıları veya kablo
Elektrik bağlantıları bilgi işlemdeki fiziksel arayüzler olarak kabul edilir ve OSI paradigmasındaki fiziksel katmanın bir parçasıdır.

Konektörler, yukarıda açıklanan sınıflandırmalara ek olarak, pinout, bağlantı yöntemi, malzeme, boyut, temas direnci, yalıtım, mekanik dayanıklılık, giriş koruması, yaşam boyu ve kullanım sadeliği ile ayırt edilir.

Bir bağlantı normalde görsel olarak tanıması kolay, hızlı bir şekilde inşa edilmesi, uygun fiyatlı ve sadece minimum ekipmana ihtiyaç duyması istenir. Bazı durumlarda, bir ekipman üreticisi – tam olarak başkalarıyla uyumsuz olduğu için bir bağlantı seçin ve neyin bağlı olabileceği üzerinde daha fazla kontrol sağlar. Türlerin bolluğu, üreticilerin farklı ama belirli gereksinimlerinin bir sonucudur; Hiçbir bağlantı, herkes için arzu edilen niteliklere sahip değildir.

İletkenler ve izolatörler, elektrik bağlantılarında kullanılan iki ana malzeme türüdür. Temas direnci, iletkenlik, mekanik mukavemet, biçimlendirilebilirlik ve esneklik, iletken malzemeleri için anahtar özelliklerdir. Hassas bir uyum için, izolatörlerin yüksek bir elektrik direncine sahip olması, yüksek sıcaklıklara dayanabilmesi ve imal edilmesi basit olmalıdır.

Bakır alaşımları, güçlü iletkenlikleri ve dövülebilirlikleri nedeniyle bağlantı elektrotları olarak yaygın olarak kullanılır. Pirinç, fosfor bronz ve berilyum bakır bazı alternatiflerdir. Sıklıkla taban elektrot metaline birikir. Metal-metal temas yamalarını kısıtlayan ve temas direncine katkıda bulunan pasifleştirici oksit tabakaları ve yüzey adsorbatları, güçlü iletkenlik, mekanik sağlamlık ve korozyon direncine sahip bir kaplama malzemesi kullanılarak azaltılabilir. Örneğin bakır alaşımları, elektrotlar için iyi mekanik nitelikler sunar, ancak lehimlenmesi ve aşındırılması zordur. Bu tehlikeleri önlemek için, bakır pimler özellikle analog sinyaller ve yüksek güvenilirlik uygulamaları için altın ile kaplanır.

Yalıtım özellikleri nedeniyle, bir bağlantının parçalarını bir arada tutan temas taşıyıcıları yaygın olarak oluşur. Arka kabuklar veya muhafazalar kalıplanmış plastik veya metalden yapılabilir.
PNG resimleri şeffaf galeri indirin.