Pointe ayakkabısı, Pointe dansçıları tarafından Pointeâ’yı yürütmek için kullanılan bir tür bale ayakkabısıdır. Pointe, dansçıların ağırlıksız ve sylph- görünmeleri gerektiğine yanıt olarak dansçıların uzun süreler boyunca işaret etmesine izin vermek için ortaya çıktı. En yaygın olanları açık pembe tonlar olan bir dizi tonda gelirler.

1681’de, yirmi yıl sonra                   © mie royale de danse’nin kurulmasından, kadınlar bale yapmaya başladı. O zamanlar geleneksel kadınların bale ayakkabısı vardı. On sekiz yüzyılın ortalarında topuklu olmayan bir ayakkabı kullanan ve imkansız olmasa bile, zamanın daha geleneksel ayakkabılarında zor olan atlamaları gerçekleştirmesine izin veren ilk Ballet’den Marie Camargo oldu. Topuklar Fransız Devrimi’nden sonra normal bale ayakkabılarından tamamen çıkarıldı. Şeritler, çağdaş pointe ayakkabısının bu düz tabanlı öncülerini ayaklara tutarken, ayak parmaklarının altındaki pileler dansçıların sıçramasına, döndürmesine ve ayaklarını tamamen germesine izin verdi.

1796’da Charles Didelot, dansçıların ilk kez ayak parmaklarında durmasına izin veren bir cihaz icat etti. Dansçılar, ‘besleme mekanizması’ tarafından yerinden itildi, bu da ‘terk etmeden önce ayak parmaklarında durmalarına izin verdi. İzleyiciler bu hafifliğe ve eteriklere iyi yanıt verdiler ve koreograflar eserlerine daha fazla pointe tekniği eklemek için yöntemleri keşfetmeye başladılar.

Dans, teller kullanmadan dans etme hırsı gibi, on dokuzuncu yüzyıla geçtikçe teknik yeteneklere odaklanıldı. Marie Taglioni’nin ayakkabıları, La Sylphide en pointe’yi ilk dans ettiğinde değiştirilmiş saten terliklerden biraz daha fazlaydı; Dipler deriden yapılmıştır ve ayakkabıların formlarını tutmasına yardımcı olmak için yanlar ve ayak parmakları yamalanmıştır. Dansçılar rahatlık için ayak parmaklarını yastıklayacak ve stabilite için ayaklarının ve ayak bileklerinin gücüne güveneceklerdi çünkü zamanın ayakkabıları çok az verdi.

1800’lerin sonlarında, Â Â önemli ölçüde farklı bir pointe ayakkabı türünün tanıtıldığını gördü. Örneğin Pierina Legnani, eski türlerin son derece sivri ayak parmakları yerine ayakkabının ön ucunda güçlü, düz bir platformla ayakkabılar giydi. Bu ayakkabılar ayrıca ayak parmaklarını tutmak için bir kumaş katmanlarından oluşan bir ayak parmağı ve daha sert, daha sert bir taban içeriyordu. Onlar sadece ayak parmaklarında sertleşti, onları neredeyse sessiz hale getirdi. Mending Pointe ayakkabıları için bir dizi eserden sonra, kunduracı Salvatore Capezio, 1880’lerde Pointe ayakkabılarının yapısını geliştirdi.

Gününün en ünlü ve etkili dansçılarından biri olan yirminci yüzyılın başlarında Rus Balerin’in Pavlova, çağdaş pointe ayakkabısının icadı ile geniş çapta kredilendiriliyor. Pavlova’nın instepleri son derece yüksek ve kemerliydi, bu da onu dans ederken yaralanmaya eğilimli hale getirdi. Ayakları son derece dar ve konikti, büyük ayak parmaklarına çok fazla zorlandı. Telafi etmek için, sertleştirilmiş deri dipler ekleyerek ve ayak bölgesini bir kutu oluşturmak için düzleştirerek ve sertleştirerek ayakkabılarına daha fazla destek ekledi.

Erkekler mizahi bir etki için geçmişte nadiren pointe ayakkabılar giyerler. Les Ballets Trockadero de Monte Carlo’nun yanı sıra bir Yaz Gecesi Gecesi’nde dip gibi rakamlar ve kötü üvey uçiciler bunun örnekleridir. Erkekler ve farklı kimlikler daha yakın zamanda pointe ayakkabıları giyiyorlar.
Pointe ayakkabıları png görüntüleri şeffaf galeri indir.