Pop Â, günlük şeylerin konu olarak kullanıldığı ve sıklıkla fiziksel olarak parçaya dahil edildiği bir sanat türüdür.

Pop Art hareketi öncelikle 1950’lerin sonlarında ve 1960’ların başında İngiliz ve Amerikan kültürel fenomenleriydi ve sanat eleştirmeni Lawrence Alglayay tarafından ‘ve heykelin basit ikonografisine atıfta bulundu. Pop Sanatçıları Â Roy Lichtenstein, Andy Warhol, Claes Oldenburg, Tom Wesselman, James Rosenquist ve Robert Indiana ve Theâ’dan David Hockney ve Peter Blake, popüler kültürün herhangi bir ve tüm bölümlerini tasvir ettiği biliniyordu. Mevcut.

Onların, çizgi romandan, film dergilerinden ve tüm formlardan türetilen ikonografileri, övgü veya kınama olmadan, ancak ezici bir dolaysızlık ile ve ikonografinin türetildiği kesin ticari teknikler aracılığıyla vurgulanmış ve nesnel olarak sunulmuştur.

Hem hem de  hem de  ekspresyonizminin üstünlüğünden sonra, pop sanat, daha nesnel, genel olarak kabul edilen bir sanat tarzına geri dönme girişimiydi. Aynı zamanda, geçmişin büyük sanatın hakimiyetine ve diğer mevcut avangard sanatın iddialarına karşı olan ikonoklastikti. Pop Art, belirli bir sosyal bağlamın samimi temsil edilmesi ve kitle iletişim araçlarının kolayca anlaşılabilir görüntülerini hızlı bir şekilde benimsemesinin bir sonucu olarak kültürel bir olay haline geldi.

Detraktörler pop sanatını kaba, muhteşem, olmayan ve şaka olarak görmesine rağmen, savunucuları onu bilenleri ve vasıfsız seyircileri bir araya getiren demokratik ve ayrımcı olmayan bir sanat biçimi olarak gördüler.

Çalışmalarında, çoğu pop sanatçısı kişisel olmayan, urbane bir tutumlamayı amaçladı. Oldenburg’un sarkık eşyaları ve Warhol’un aynı temel görüntünün tekrarlayan tekrarları gibi bazı pop sanatları, Segal’in esrarengiz, yalnız tabloaux gibi, tutarlı bir şekilde eleştireldir.

Amerikan Pop Art ikonik, isimsiz ve çatışma eğilimindeydi; Öte yandan, İngiliz Pop Art, daha öznel ve referanslıydı, pop kültürünün bir perspektifini ifade ederek, belki de İngiltere’nin coğrafi mesafesinden etkilenen. , hatta metaforlar; Bununla birlikte, bazı Amerikalı pop sanatçıları bu kavramlar gibi görünüyordu. Örneğin, Warhol’un sloganı “Herkesin bir makine olması gerektiğine inanıyorum” idi ve bir makinenin yaratacağı işler yaratmaya çalıştı.

Pop Art, Batı ülkelerinin son derece teknik, kitlesel medya odaklı toplumlarına iyi adapte edilmiş bir sanat türü olarak eleştirel beğeni topladı. İlk olarak halk tarafından reddedilmesine rağmen, yirminci yüzyılın sonunda kendisini en iyi bilinen sanat trendlerinden biri olarak kurmuştu.
Pop png görüntüleri şeffaf galeri indirin.