Kum, ince bölünmüş parçacıklar ve mineral parçacıklarından oluşan taneli bir malzemedir. Siltten daha küçük ve daha kaba olan boyuta göre belirlenir. Kum ayrıca bir toprak dokusu sınıfı veya toprak tipi olabilir; Yani, kütle ile yüzde 85’ten fazla kum boyutlu parçacıklar içeriyor.

Kum bileşimi yerel kaynaklara ve kaya koşullarına bağlı olarak değişir. Ancak iç ve tropik olmayan kıyı ortamlarında kumun en yaygın bileşeni, genellikle kuvars şeklinde silika. En yaygın ikinci kum tipi, örneğin, esas olarak son yarım milyar yılda mercanlar ve kabuklu deniz ürünleri gibi çeşitli formlarla yaratılan kalsiyum karbonattır. Örneğin, bu, resiflerin ekosisteme Karayipler gibi milyonlarca yıldır egemen olduğu alanlarda ortaya çıkan ana kum biçimidir.

Kum, zaman ölçeklerinde yenilenemeyen bir kaynaktır ve beton üretimine uygun kum yüksek talep görmektedir. Çöl kumu, bol olmasına rağmen, beton için uygun değildir. Her yıl inşaat için 50 milyon ton kum ve fosil kum kullanılır.
Kum kompozisyonu
Kum esas olarak kaya parçaları veya mineral parçacıkları veya okyanus malzemelerinden oluşan gevşek taneli malzemelerden yapılmıştır. Esas olarak silikat minerallerinden ve silikat kayalarının granüler parçacıklarından oluşur. Kuvars, yüksek hava özelliklerine sahip olduğu için en baskın mineraldir.

Amfiboller ve mika gibi diğer yaygın kaya mineralleri de kumda bulunur. Turmalin, zirkon vb. Gibi ağır mineraller, daha düşük konsantrasyonlarda kumda da bulunabilir. Ancak yüksek seviyeden, plajdaki kumun çoğu gri veya kahverengi kuvars ve feldispat oluşur. Bununla birlikte, kumdaki en yaygın mineral kuvars – silikon dioksit olarak da bilinir.

İşte silikon ve oksijen birleştirildiğinde. Feldspat, yüzeyde en çok bulunan mineral grubudur ve Dünya kayalarının yaklaşık% 65’ini oluşturur. Rüzgar ve deniz kıyı boyunca indiğinde, bu küçük granülleri plaja taşırlar ve bu kombinasyonun yardımıyla kumu oluştururlar.
Sand Png görüntüleri şeffaf galeri indirin.