In tegenstelling tot een gewone, vereist een elektrisch, extra versterking om te worden gehoord bij gebruikelijke prestatievolumes. Het zet de trillingen van zijn snaren om in elektrische impulsen, die vervolgens worden gereproduceerd zoals door luidsprekers, met behulp van een of meer pickups. Om gevarieerde timbres of tonale kenmerken van een akoestische gitaar te produceren, wordt het geluid soms gevormd of elektronisch gemanipuleerd. Dit wordt vaak bereikt door het gebruik van effecten zoals galm, vervorming en ⠀ œOVERDRIVE, ⠀ ™ waarvan de laatste wordt beschouwd als een vitaal onderdeel van elektrische blues en gitaarspel.

De elektrische gitaar, die in 1932 werd uitgevonden, werd populair door jazzgitaristen die gitaarsolo’s wilden uitvoeren in enorme big bandgroepen. Les Paul, Lonnie Johnson, zus Rosetta Tharpe, T-Â Walker en Charlie Christian waren vroege voorstanders van de elektrische gitaar op record. De elektrische gitaar werd het meest populaire instrument in populair in de jaren 1950 en 1960. Het is uitgegroeid tot een veelzijdig instrument dat een breed scala aan geluiden en stijlen kan produceren in genres variërend van rock tot land, blues en jazz. Het beïnvloedde het creëren van elektrische blues, rock & amp; Roll, Â, zware muziek en een verscheidenheid aan andere muzikale genres.

De vorm van de, evenals de lay -out van de nek, en pickups, variëren sterk in elektrische gitaar enâ enâ. Een vaste brug of een geladen scharnierende brug is te vinden op gitaren, waardoor spelers kunnen ⠀ œHend ‘de toonhoogte van noten of akkoorden omhoog of omlaag, en vibrato-effecten genereren. Nieuwe speelmethoden zoals stringbuigen, tikken en hameren, evenals auditieve en gitaarspel, kunnen het geluid van een elektrische gitaar veranderen.

De gitaar van het solide lichaam, verschillende holle-lichaam gitaren, de zes-snarige gitaar, die meestal is afgestemd E, B, G, D, A, E van de hoogste naar de laagste snaren; De zeven-snarige gitaar, die doorgaans een lage B-string toevoegt onder de lage E; De acht-snarige gitaar, die meestal een lage E- of F# -steek toevoegt onder de lage b; en de twaalf-snarige gitaar, die zes paar snaren heeft

De elektrische gitaar wordt vaak op twee verschillende manieren gebruikt in pop- en rockmuziek: als een ritmegitaar, die akkoordsequenties of progressies, riffs, riffs en de beat speelt; En als een gitaar, die instrumentale melodie biedt, melodische instrumentale vulpassages en solo’s. Een gitarist in een klein ensemble, zoals een trio, wisselt zich af tussen de twee taken. Een ritmegitarist en een leadgitarist worden vaak gezien in grote rock- en metalen ensembles.

Sinds het begin van de twintigste eeuw zijn verschillende pogingen geprobeerd de trillingen van een snaarinstrument elektrisch te verbeteren. Zenders werden aangepast en geïnstalleerd in violen en banjo’s om het geluid te vergroten, volgens patenten uit de jaren 1910. In de jaren 1920 monteerden hobbyisten de montages van de knoppen op de brug, maar ze pakten trillingen uit de bovenste brug van het instrument, wat resulteerde in een zwak signaal.

Akoestische gitaarproducenten en instrumentfabrikanten waren de eerste die elektrische gitaren creëerden. Tijdens de periode van de bigband groeide de behoefte aan versterkte gitaren; Naarmate het orkesten in omvang groeiden, ontdekten gitaristen het belang van gitaarversterking en elektrificatie. Holle Archop akoestische gitaarlichamen met elektromagnetische transducers waren de eerste elektrische gitaren die in jazz werden gebruikt.
Download elektrische gitaar pngâ afbeeldingen transparante galerij.