Jackals zijn middelgrote alomtegenwoordige dieren die behoren tot de Subtribe van Canina, die ook wolven en gedomesticeerde dieren omvat. Hoewel de term ⠀ œJackal⠀ is gebruikt om in het verleden een verscheidenheid aan kleine hoektanden te beschrijven, wordt het nu het meest gebruikt om drie soorten te beschrijven: de nauw verwante zwart-gestreepte en zijstreepte jakhalzen van sub-Saharanâ, en de gouden jakhals van Zuid-Centralâ enâ.

Jackals zijn aaseters en opportunistische alomtegenwoordig die jagen op kleine tot middelgrote dieren. Hun lange en gebogen honden maken ze goed geschikt voor het jagen op kleine zoogdieren, vogels en reptielen, terwijl hun enorme voeten en gefuseerde beenbotten ze goed geschikt maken voor sprinten op lange afstand, waardoor ze snelheden van 16 km/ kunnen behouden H voor lange periodes vanâ. Jackals zijn Crepusculaire dieren, wat betekent dat ze het meest actief zijn bij zonsopgang en schemering.

Een monogaam is de meest voorkomende sociale eenheid, en het beschermt zijn grondgebied tegen andere paren door binnenvallende rivalen na te streven en oriëntatiepunten in het gebied te markeren met urine en uitwerpselen. Het territorium is groot genoeg om een ??aantal jonge volwassenen te huisvesten die bij hun ouders blijven totdat ze klaar zijn om hun eigen gebieden te bouwen. Jackals kunnen af ??en toe samenkomen in kleine groepen om een ??kadaver op te sporen, maar ze jagen meestal alleen of in paren.

Vanwege de overeenkomsten tussen jakhalzen en coyotes, scheidde Lorenz Oken ze in een nieuw geslacht, Thos, geroepen naar het klassieke Griekse woord ⠀ œJackal, ⠀ in de derdeâ â â ⠙ van zijn Lehrbuch der Nuratchichte, hoewel zijn idee geen directe invloed had over taxonomie destijds. Cabrera vroeg zich af of de aanwezigheid van een cingulum op de bovenste kolon van jakhalzen en het gebrek aan de rest van Canis misschien een onderverdeling van dat geslacht in zijn monografie van 1932 over de dieren van de dieren van de dieren van misschien zou kunnen zijn. Cabrera gebruikte in de praktijk de onverdeelde-genusbenadering, verwijzend naar jakhalzen als canis in plaats van thos.

Edmund Heller, die geloofde in de afzonderlijke geslachtshypothese, herrezen het idee van Oken in 1914. Hoewel het geslacht is veranderd van Thos in Canis, hebben de namen van Heller en classificaties voor verschillende jakhalten en ondersoorten in hedendaagse taxonomie overleefd .

De kaniden zijn een grote carnivoren die 78 chromosomen zijn, waardoor ze genetisch vergelijkbaar zijn. De Canis, Cuon en Lycaon Genera zijn opgenomen in deze categorie. De, grijze wolf, gouden jakhals, Ethiopische wolf, zwart-rug-jakhals, zijstreepte jakhals, dhole en Afrikaanse wilde hond zijn de leden.

De Afrikaanse gouden wolf, die vroeger werd aangenomen dat het een Afrikaan was van de gouden jakhals, is de nieuwste. Alle leden van het geslacht Canis hebben 78 chromosomen, waardoor ze karyologisch niet te onderscheiden van elkaar, evenals de Dhole en de Afrikaanse jachthond. De twee Afrikaanse jakhalzen zijn de meest basale leden van de groep, wat aangeeft dat de afkomst in Afrika is ontstaan. Canis Arnensis, de voorloper van de hedendaagse jakhalzen, arriveerde 1,9 miljoen jaar geleden in het Middellandse Zeegebied.

Volgens Canis⠀ ™ Parafyleticâ   met Lycaon en Cuon is gesuggereerd dat de twee Afrikaanse jakhalzen worden geclassificeerd om Genera, Schaeffia te scheiden voor de zijkant-gestreepte jakhals en Lupulella voor de zwarte rugjackal of Lupulella voor beide.

De tussenliggende grootte en het uiterlijk van de Ethiopische wolf heeft ertoe geleid dat het soms een jakhals wordt genoemd, â â â â â â â â â â â â â â â â ⠀ ™ red jackal⠀ of ⠀ œsimien Jackal.⠀
Download Jackal PNG Images Transparante Gallery.