De ‘is een groot felid dier inheems in Amerika en de enige bestaande van het geslacht Panthera. Het heeft een unieke ‘met stippen die overstappen naar rozetten aan de zijkanten en lichtgeel tot bruin gekleurde vacht. Het is de grootste soort in Amerika en de derde grootste in de, met een lengte van maximaal 1,85 m. Door de sterke beet kan het doorboren en schipbanen, en een ongewone manier van doden gebruiken: het bijt dwars door de slachtoffers van zoogdieren tussen de oren, waardoor een dodelijke klap aan de ‘wordt geleverd.

Tijdens het vroege Pleistoceen kwam de Jaguar hoogstwaarschijnlijk in Amerika over het land dat oorspronkelijk de Beringstraat overstak. Jaguar -skeletten ontdekt in Amerika dateren van 130.000 jaar geleden. Het bereik van de Jaguar strekt zich nu uit van Extreme Southern Arizona in de, door middel van Midden -Amerika, het regenwoud en het zuiden naar Paraguay en Noord -Argentinië.

Het wordt gevonden in zowel beboste als open gebieden, hoewel de voorkeurshabitat vochtig breedbladige, wetlands en beboste gebieden in tropische en subtropische klimaten is. Het is een eenzame, opportunistische, stengel-en-ambush-apex-roofdier die goed is in ‘. Het dient een essentieel in ecologische stabilisatie en prooideguleringsregulatie als een Keystone -soort.

Afbraak van habitat, fragmentatie, stroperij voor lichaamsdelen en moorden in menselijke natuurconflictenscenario’s, met name met boeren in Midden- en Zuid -Amerika, vormen allemaal bedreigingen voor de Jaguar. Sinds 2002 heeft de IUCN Red List het geclassificeerd als bijna bedreigd. Sinds het einde van de jaren negentig wordt de wilde bevolking geacht te zijn afgenomen. Jaguar Conservation Priority Gebieden omvatten 51 Jaguar Conservation Units, die enorme habitats zijn met ten minste 50 fokjaguars. De JCU’s zijn verspreid over 36 verschillende landen, van Mexico tot Argentinië.

De Jaguar maakt al lang deel uit van de vele inheemse volkeren in Amerika, waaronder de beschavingen van Maya en Aztec.

In zijn Systema Naturae, gepubliceerd in 1758, beschreef Carl Linnaeus de Jaguar en gaf het de wetenschappelijke naam Felis Onca. Verschillende Jaguar -type specimens werden gebruikt om ondersoorten in de 19e en 20e eeuw aan te duiden. Op basis van de geografische oorsprong en schedelkenmerken van deze monsters, heeft Reginald Innes Pocock in 1939 acht ondersoorten aangeduid. Pocock had niet genoeg zoölogische specimens om hun onderstaande status grondig te analyseren, maar hij uitte zich zorgen over sommige van hen. Op basis van een uitgebreid – van zijn werk werd vastgesteld dat slechts drie ondersoorten moesten worden herkend. De fossiele schedel werd gebruikt om P. o te beschrijven. Palustris.

De Jaguar is geclassificeerd als lid van het Panthera -geslacht en deelt talloze fysieke kenmerken met de Reginald Innes Pocock. Als gevolg hiervan kwam hij tot de conclusie dat ze het meest nauw verbonden zijn. Morfologische en genetische studies tonen aan dat populaties een clinale noordelijke zuidelijke variantie hebben, maar geen indicatie van subspecifieke differentiatie. De genstroom tussen Jaguar -populaties in Colombia was in het verleden aanzienlijk, volgens 84 Jaguar -monsters uit Zuid -Amerika. De Jaguar is sinds 2017 geclassificeerd als een monotypisch taxon.
Download Jaguar Animal PNG Images Transparante Gallery.