De Mallardâ is een dabble  die fokt in gematigde en subtropische Amerika, Eurazië en Noord- en is geïntroduceerd in, Â, Peru, â, Uruguay, Argentinië, Chili, Colombia, de Falkland -eilanden en Zuid -Afrika.

De anatinae subfamilie van de watervogels omvat deze eend. Mannelijke vogels hebben een glanzende groene kop en grijs en buik, terwijl vrouwelijke vogels meestal bruin gespikkeld verenkleed hebben. Een speculum is een gedeelte van witgekleurde zwarte of iriserende blauwe veren op de vleugels van beide geslachten; Mannetjes hebben meer blauwe speculumveren dan vrouwen.

De mallard is 50 € ’65 cm lang, met het lichaam dat ongeveer tweederde van de totale lengte goed is. De rekening is 4,4 tot 6,1 cm lang en de spanwijdte is 81 € “98 cm. Het weegt 0,7⠀ 1,6 kg, waardoor het iets zwaarder is dan de meeste andere dabbelende eenden.

Mallards zijn sociale dieren die liever samenkomen in groepen of kudden van verschillende grootte. Ze zijn in wetlands en eten en kleine dieren. De belangrijkste voorouder van de meeste binnenlandse eendenrassen is deze soort.

Op alternatieve dagen legt het vrouwtje acht tot dertien romige witte tot groenachtige buff vlekkeloze eieren. De incubatieperiode is 27 tot 28 dagen en de vervallende periode is 50 tot 60 dagen. De eendjes zijn precociaal en in staat om bijna onmiddellijk na het uitkomen.

De International Union for Conservation of â beschouwt de Mallard als een soort van de minste bezorgdheid. Mallards worden, in tegenstelling tot veel andere watervogels, in sommige gebieden als invasieve soorten beschouwd. Het is een zeer aanpasbare soort, in staat om te leven en zelfs te gedijen in stedelijke gebieden die eerder meer gelokaliseerde, gevoelige watervogelsoorten hebben ondersteund.

De niet-migrerende wilde eendjes met inheemse wilde eenden van nauw verwante soorten door vruchtbare nakomelingen te produceren, waardoor genetisch wordt veroorzaakt. Veel inheemse watervogels kunnen uitsterven vanwege de volledige hybridisatie van verschillende wilde eendengenpools.

The Wild Mallard is de voorouder van de meeste binnenlandse eenden, en de binnenlandse en wilde Mallard -populaties vervuilen zijn van nature ontwikkelde wilde genenpool.

De Mallard was een van de vele soorten die voor het eerst werden beschreven door Carl Linnaeus in de 10e editie van Systema Naturae in 1758. Anas Platyrhynchos en Anas Boschas zijn twee binomiale namen die hij het gaf.

Tot 1906, toen Einar Lönnberg vaststelde dat A. platyrhynchos prioriteit had omdat het op een vorige pagina in de tekst verscheen, had deze laatste algemeen de voorkeur. De wetenschappelijke naam is afgeleid van de Latijnse anas, wat betekent ⠀ œDuck, ⠀ en de oude Griekse o, Platyrhynchus, wat betekent ⠀ œBroad-gebilled⠀. In 2013 werd het genoom van Anas Platyrhynchos gesequenced.

Mallard werd oorspronkelijk gebruikt om te verwijzen naar elke Wildâ, en het wordt vandaag nog steeds op deze manier gebruikt. Hoewel de ware oorsprong onbekend is, is het afgeleid van de oude Franse Malart of Mallart voor ⠀ œWilde Drake.⠀ € ™ is het mogelijk dat het gerelateerd is aan, of op zijn minst beïnvloed door de oude High Duitse mannelijke mannelijkheid Verkeurde naam Madelhart, met aanwijzingen in de alternatieve Engelse vormen ⠀ œMaudelard⠀ en ⠀ œmawdelard.⠀ € is ook gesuggereerd als een factor om te overwegen.

Download Mallard PNG afbeeldingen Transparante galerij.