Eik is een of van het geslacht Quercus van de Beech, Fagaceae. Er zijn ongeveer 600 bestaande eiken soorten. De gemeenschappelijke naam “eik” wordt ook gevonden in de namen van soorten van gerelateerde geslachten, in het bijzonder lithocarpus, evenals in de namen van niet -gerelateerde soorten zoals Grevillea Robusta en Casuarinaceae. Het geslacht Quercus is inheems in het noordelijk halfrond en omvat bladverliezende en groenblijvende soorten variërend van koele gematigde tot tropische breedtegraden in Amerika, Azië, Europa en Noord -Afrika. Noord -Amerika heeft het grootste aantal eiken soorten, waarvan ongeveer 90 worden gevonden in de Verenigde Staten, en Mexico heeft 160 soorten, waarvan 109 endemisch. Het op een na grootste centrum voor eiken diversiteit is China, waar ongeveer 100 soorten zijn.

Eiken bomen zijn spiraalvormig gerangschikt met gelobde randen in veel soorten; Sommige hebben gekartelde bladeren of hele bladeren met gladde randen. Veel bladverliezende soorten zijn Marcescent, zonder dode bladeren door te laten. In het voorjaar produceert een enkele eik zowel mannelijke als kleine vrouwelijke bloemen, wat betekent dat de bomen eentonig zijn. Het wordt een eikel of eiken moer gedragen in een bekerachtige structuur die bekend staat als een cupule; Elke eikel bevat één en duurt 6 tot 18 maanden, afhankelijk van de soort. Eikel en bladeren bevatten looizuur, dat helpt beschermen tegen schimmels en. Live eiken worden gekenmerkt door het feit dat ze groenblijvend zijn, maar in feite zijn ze geen afzonderlijke groep, maar zijn verspreid over het geslacht.

De komst van moleculaire methoden van fylogenetische analyse veranderde het concept van eikenrelaties, in de eerste plaats het vinden van moleculaire ondersteuning voor de difyletische verdeling van Quercus in oude en nieuwe wereldclades. Deze methoden zijn zeer nuttig gebleken bij het oplossen van de delicate relaties tussen 2-5 eiken soorten, vooral groepen die bekend zijn bij hybridiseren, maar tot voor kort heeft meer nadruk op deze enge benadering verhinderd dat systematisten grootschalige definities van geschiedenis van eiken zetten. Naarmate de steekproefgrootte van de bredere eiken strata toeneemt, is de niveausresolutie van de secties en soorten in de eikenboom.

Naar verwachting zal verdere vooruitgang in Oak Taxonomy worden bereikt door sequentietechnieken van de volgende generatie, waaronder een recent project om het hele genoom van Quercus Robur te sequencen. De recente voltooiing van dit genoom heeft een aantal mutaties geïdentificeerd die ten grondslag kunnen liggen aan de evolutie van de levensduur en ziektebestendigheid van eiken. Bovendien maakte het genereren van rad-seq loci voor honderden eiken soorten het mogelijk om de meest gedetailleerde eikenfylogenie tot op heden te construeren, hoewel het hoge signaal van introgressie door de boom het moeilijk maakt om een ??ondubbelzinnige geschiedenis van een enkele eiken te verkrijgen.

Download Oak PNG Images Transparante Gallery.