Een Pointe -schoen is een soort balletschoen die wordt gebruikt door Pointe Dancers om Pointe uit te voeren. Pointe is naar voren gekomen om dansers toe te staan ??om langdurig gedurende langere perioden van de noodzaak van dansers gewichtloos en sylph- te laten lijken. Ze komen in een aantal tinten, waarvan de meest voorkomende lichtroze tonen zijn.

In 1681, twintig jaar na Louis XIV van de oprichting van de Acadà © Mie Royale de Danse, begonnen vrouwen ballet uit te voeren. De balletschoen van de conventionele vrouwen was op dat moment. Marie Camargo van het op OPà © ra ballet was de eerste die een niet-hakkenschoen gebruikte in het midden van de achttiende eeuw, waardoor ze sprongen kon maken die moeilijk, zo niet onmogelijk zouden zijn geweest, in meer traditionele schoenen van die tijd. Hakken werden volledig verwijderd van gewone balletschoenen na de Franse revolutie. Linten hielden deze platte bodem voorlopers van de hedendaagse Pointe-schoen aan de voeten, terwijl plooien onder de tenen dansers konden springen, complete spins konden springen en hun voeten volledig strekken.

In 1796 vond Charles Didelot een apparaat uit waarmee dansers voor het eerst op hun tenen konden staan. Dansers werden omhoog gezet door zijn ⠀ œflying -constructie, ⠀ waardoor ze op hun tenen konden staan ??voordat ze de ‘verlieten. Het publiek reageerde goed op deze lichtheid en etherische, en choreografen begonnen te verkennen voor methoden om meer Pointe -techniek in hun werken op te nemen.

De focus op technisch talent dat werd geïntensiveerd toen de dans in de negentiende eeuw verhuisde, net als de ambitie om te dansen en pointe zonder het gebruik van draden. De schoenen van Marie Taglioni waren weinig meer dan gemodificeerde satijnen slippers toen ze voor het eerst danste La Sylphide en Pointe; De bodems waren gebouwd van leer en de zijkanten en tenen werden gepatcht om de schoenen te helpen hun vormen te behouden. Dansers kussen hun tenen voor comfort en vertrouwen op de kracht van hun voeten en enkels voor stabiliteit omdat de schoenen van die tijd weinig gaven.

In de late jaren 1800 zag    de introductie van een aanzienlijk duidelijk type Pointe -schoen. Pierina Legnani droeg bijvoorbeeld schoenen met een sterk, plat platform aan de voorkant van de schoen, in plaats van de zeer puntige tenen van de oudere types. Deze schoenen omvatten ook een teen bestaande uit lagen doek om de tenen te houden, evenals een stijvere, strengere zool. Ze werden gemaakt zonder, met de zolen die net aan de tenen werden verhard, waardoor ze bijna stil waren. Na een reeks werken voor het herstellen van Pointe -schoenen, verfijnde schoenmaker Salvatore Capezio de structuur van Pointe -schoenen in de jaren 1880.

De vroege twintigste-eeuwse Russische ballerina Pavlova, die een van de beroemdste en invloedrijke dansers van haar dag was, wordt algemeen gecrediteerd voor de uitvinding van de hedendaagse Pointe-schoen. De insteps van Pavlova waren uitzonderlijk hoog en gebogen, waardoor ze vatbaar was voor een blessure bij het dansen en pointe. Haar voeten waren extreem smal en taps toelopend en teveel druk op haar enorme tenen. Om te compenseren, voegde ze meer ondersteuning aan haar schoenen toe door harde lederen bodems in te voegen en het teengebied af te vlakken en te verharden om een ??doos te vormen.

Mannen hebben in het verleden zelden Pointe -schoenen gedragen, tenzij voor humoristisch effect. Les Ballets Trockadero de Monte Carlo, evenals figuren als Bottom in een midzomernacht en de slechterik stiefzusters in zijn, zijn hiervan voorbeelden. Mannen en verschillende identiteiten hebben meer recent pointe -schoenen gedragen.
Download Pointe schoenen PNG afbeeldingen Transparante galerij.