Bevat individuele ijskristallen die groeien als ze in de atmosfeer drijven – meestal in – en vervolgens op de grond zich ophopen, waar ze verdere veranderingen ondergaan. Het bestaat uit bevroren kristallijn gedurende zijn hele cyclus, beginnend vanaf het moment dat, onder passende omstandigheden, ijskristallen in de atmosfeer vormen, tot een millimeter groeien, neerslaan en zich ophopen op het oppervlak, vervolgens metamorfose op zijn plaats, en uiteindelijk smelten, glijden of sublimeren weg.

Sneeuwstormen zijn georganiseerd en ontwikkeld vanwege het aanbod van voedingsbronnen van atmosferisch vocht en koude lucht. Sneeuwvlokken worden vrijgegeven rond deeltjes in de atmosfeer en trekken druppeltjes met onderkoelig water aan die in zeshoekige kristallen bevriezen. Sneeuwvlokken worden geleverd in een breed scala aan vormen, de belangrijkste zijn bloedplaatjes, naalden, kolommen en rime. Terwijl sneeuw zich ophoopt in de snowpack, kan het in afwijkingen blazen. Na verloop van tijd accumuleren sneeuwmetamorfoses als gevolg van sinteren, sublimatie en vriesmeltend. Wanneer het klimaat koud genoeg is voor de accumulatie van het hele jaar door, kan zich een gletsjer vormen. Anders smelt sneeuw meestal seizoensgebonden, waardoor de afvoer in beekjes en rivieren veroorzaakt en grondwater aanvullen.

De belangrijkste gebieden die gevoelig zijn voor sneeuwval zijn de poolgebieden, de noordelijke helft van het noordelijk halfrond en bergachtige gebieden over de hele wereld met voldoende vocht en koude temperaturen. Op het zuidelijk halfrond is sneeuw beperkt tot bergachtige gebieden, met uitzondering van Antarctica.

Sneeuw beïnvloedt menselijke activiteiten zoals transport: het creëert de noodzaak om te beschermen, en; : watervoorziening voor gewassen en vee -bescherming; sporten zoals skiën, snowboarden en sneeuwmachinestreizen; en oorlogvoering. Sneeuw beïnvloedt ook ecosystemen door in de winter een isolerende laag te bieden, waaronder planten en dieren bestand zijn tegen de kou.

Sneeuw vormt zich in wolken, die zelf deel uitmaken van een groter meteorologisch systeem. De fysica achter de ontwikkeling van sneeuwkristallen in wolken is het resultaat van een complexe reeks variabelen, waaronder vochtigheid en temperatuur. De resulterende vormen van gevallen en vallende kristallen kunnen worden onderverdeeld in een aantal basisvormen en hun combinaties. Soms kan een plaatachtige, dendritische en stellaire sneeuwvlokken met een zeer koude temperatuurinversie zich onder een heldere hemel vormen. Sneeuwwolken verschijnen meestal op de achtergrond van grotere meteorologische systemen, waarvan de belangrijkste de lage drukzone is, die meestal warme en koude fronten omvat als onderdeel van hun circulatie. Twee extra en lokale productieve sneeuwbronnen zijn sterke effecten van het meer en hoogteeffecten, vooral in de.

Mid-breedtegraad zijn lagedrukgebieden die in staat zijn om alles te creëren, van bewolking en lichte sneeuwstormen tot zware sneeuwstormen. In de herfst, winter en lente op het halfrond, kan de atmosfeer boven de continenten koud genoeg zijn vanwege de diepte van de troposfeer om sneeuwval te veroorzaken. Op het noordelijk halfrond valt de meeste sneeuw aan de noordkant van de lage drukzone. Voor zuidelijke midden-breedtegraden is de sneeuwproducerende kant van de cycloon de zuidkant.

Download Snow PNG Images Transparante Gallery.