Een telescoop is een optisch instrument dat gebruik maakt van, gebogen spiegels of een combinatie hiervan om verre objecten te observeren, of verschillende apparaten die worden gebruikt om verre objecten te observeren door elektromagnetische straling uit te stoten, absorberen of weerspiegelen. De eerste bekende praktische telescopen waren brekingstelescopen, uitgevonden in Nederland in de vroege 17e eeuw met behulp van. Ze zijn gebruikt voor zowel terrestrische toepassingen als astronomie.

Een reflecterende telescoop, die gebruikt om te verzamelen en te focussen, werd in de loop van enkele decennia uitgevonden als de eerste refractieve telescoop. Veel nieuwe soorten telescopen werden uitgevonden in de 20e eeuw, waaronder telescopen in de jaren 1930 en infrarood -telescopen in de jaren zestig. Het woord “telescoop” verwijst nu naar een breed scala aan instrumenten die in staat zijn om verschillende gebieden van het elektromagnetische spectrum te detecteren, en in sommige gevallen andere soorten detectoren.

De vroegste telescoop die bestond was een 1608 patent ingediend bij de regering door de in Middelburg gevestigde brillenfabrikant Hans Lippershey voor een brekingstelescoop. De echte uitvinder is onbekend, maar geruchten over hem verspreiden zich door Europa. Galileo hoorde hierover en bouwde in 1609 zijn eigen versie op en voerde telescopische observaties van hemelse objecten uit.

Het idee dat het objectieve of lichte collecterende element een spiegel zou kunnen zijn in plaats van een lens, werd kort na de uitvinding van de brekingstelescoop onderzocht. De potentiële voordelen van het gebruik van parabolische spiegels – verminderde sferische aberratie en geen chromatische aberratie – hebben geleid tot veel voorgestelde projecten en verschillende pogingen om reflecterende telescopen te bouwen. In 1668 bouwde Isaac Newton de eerste praktische reflecterende telescoop, waarvan het ontwerp nu zijn naam draagt ??- Newtoniaanse reflector.

De uitvinding van de achromatische lens in 1733 corrigeerde gedeeltelijk de kleurafwijkingen die aanwezig zijn in eenvoudige lenzen en maakte het mogelijk om kortere en meer functionele refractieve telescopen te creëren. Reflecterend telescopen, hoewel niet beperkt tot de kleurproblemen die in refractors werden gezien, werden moeilijk gemaakt door het gebruik van snelle tarnishing speculum metaalspiegels die in de 18e en vroege 19e eeuw werden gebruikt, en het probleem werd opgelost met de komst van zilverglas spiegels in 1857 in 1857 en verlichte spiegels in 1932. De maximale limiet van fysieke grootte voor brekingstelescopen is ongeveer 1 meter, wat suggereert dat de meeste grote optische telescopen die in de late 20e eeuw zijn gebouwd reflectoren hebben. Momenteel hebben de grootste reflector-telescopen doelen van meer dan 10 meter en zijn verschillende projecten in ontwikkeling op 30-40 meter.
Download Telescope PNG afbeeldingen Transparante galerij.