แอมพลิฟายเออร์ซึ่งมักเรียกว่าแอมพลิฟายเออร์ไฟฟ้าหรือแอมป์เป็นอุปกรณ์ที่สามารถเพิ่มสัญญาณได้ มันเป็นวงจรไฟฟ้าสองพอร์ตที่ใช้พลังงานจากแหล่งพลังงานเพื่อเพิ่มแอมพลิจูดของสัญญาณที่ส่งไปยังขั้วอินพุตของมันส่งผลให้สัญญาณที่มีแอมพลิจูดที่สูงขึ้นตามสัดส่วนที่เอาต์พุต กำไรของแอมพลิฟายเออร์ถูกกำหนดเป็นอัตราส่วนของแรงดันเอาต์พุตกระแสไฟฟ้าหรือพลังงานต่อแรงดันไฟฟ้าอินพุตกระแสหรือพลังงาน วงจรที่มีกำลังจะได้รับสูงกว่าหนึ่งเป็นที่รู้จักกันในชื่อแอมพลิฟายเออร์

เครื่องขยายเสียงสามารถเป็นอุปกรณ์แบบสแตนด์อโลนหรือวงจรไฟฟ้าที่ฝังอยู่ในอุปกรณ์อื่น แอมพลิฟายเออร์ถูกใช้อย่างกว้างขวางในอุปกรณ์เกือบทั้งหมดและมีความสำคัญต่ออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ร่วมสมัย แอมพลิฟายเออร์จัดอยู่ในหลากหลายวิธี สัญญาณไฟฟ้าที่ถูกขยายเป็นวิธีเดียว ตัวอย่างเช่นแอมพลิฟายเออร์เสียงขยายสัญญาณที่มีความถี่น้อยกว่า 20 kHz แอมพลิฟายเออร์ RF ขยายความถี่ระหว่าง 20 kHz และ 300 GHz และแอมพลิฟายเออร์เซอร์โวและแอมพลิฟายเออร์เครื่องมือวัดอาจมีความถี่ต่ำมาก

แอมพลิฟายเออร์ยังสามารถจำแนกได้ตามที่อยู่ในตำแหน่งทางร่างกายในสัญญาณ; ตัวอย่างเช่น preamplifier อาจมาก่อนขั้นตอนการประมวลผลสัญญาณอื่น ๆ Triode Vacuum Tube ที่พัฒนาขึ้นในปี 1906 โดย Lee Deâเป็นอุปกรณ์ไฟฟ้าที่ใช้งานได้จริงที่สามารถขยายได้ซึ่งนำไปสู่แอมพลิฟายเออร์แรกในปี 1912 ทรานซิสเตอร์ถูกใช้ในแอมพลิฟายเออร์ส่วนใหญ่ในปัจจุบัน

Triode Vacuum Tube ที่พัฒนาขึ้นในปี 1906 โดย Lee de Forest เป็นอุปกรณ์ที่มีชื่อเสียงในทางปฏิบัติเครื่องแรกที่สามารถขยายได้นำไปสู่เครื่องขยายเสียงแรกรอบปี 1912 จนกระทั่งทศวรรษ 1970 มีการใช้หลอดสูญญากาศเกือบทั้งหมด ทรานซิสเตอร์ แม้ว่าทรานซิสเตอร์จะถูกใช้ในแอมพลิฟายเออร์ส่วนใหญ่ในปัจจุบันหลอดสูญญากาศยังคงใช้ในแอปพลิเคชันเฉพาะ

การพัฒนาของเสียงในรูปแบบของพวกเขาซึ่งถูกคิดค้นขึ้นในปี 1876 จำเป็นต้องเพิ่มความกว้างของสัญญาณไฟฟ้าเพื่อขยายการส่งสัญญาณในระยะทางไกล ความยากลำบากนี้ได้รับการจัดการในโทรเลขโดยใช้อุปกรณ์ตัวกลางที่สถานีที่แทนที่การสูญเสียโดยใช้เครื่องบันทึกสัญญาณและเครื่องส่งสัญญาณกลับไปกลับซึ่งสร้างรีเลย์เช่นการส่งผ่านขาถัดไปถูกเติมเชื้อเพลิงโดยแหล่งพลังงานท้องถิ่น สถานี. การถ่ายทอดรีเลย์แบบสองทิศทางถูกสร้างขึ้นสำหรับการส่งเพล็กซ์เช่นการส่งและรับทั้งสองทิศทางเริ่มต้นด้วย C. F. Varley ’สำหรับการส่งโทรเลข

ความยากลำบากของการส่งผ่านเพล็กซ์ไม่ได้รับการแก้ไขอย่างประสบความสำเร็จจนถึงปี 1904 เมื่อ H. E. Shreeve จาก บริษัท โทรศัพท์และโทรเลขอเมริกันได้ปรับปรุงความพยายามก่อนหน้านี้ในการสร้างเครื่องส่งสัญญาณโทรศัพท์ซึ่งประกอบด้วยเครื่องส่งสัญญาณแบบแบ็คทูแบ็ก-แบ็กและคู่รับ การทดสอบตัวทวนของ Shreeve ได้รับการทดสอบบนเส้นแบ่งระหว่างบอสตันและอาเมสเบอรี่แมสซาชูเซตส์และหน่วยที่มีความซับซ้อนมากขึ้นถูกใช้เป็นเวลานาน โคมไฟปรอทต้านทานเชิงลบถูกค้นพบเพื่อขยายช่วงเปลี่ยนศตวรรษและพวกเขาก็พยายามทำซ้ำแม้ว่าจะมีน้อย

การประดิษฐ์วาล์วเทอร์โมนิคในปี 1902 เปิดใช้งานเทคนิคการขยายสัญญาณอิเล็กทรอนิกส์อย่างสมบูรณ์ Triode Audion ที่สร้างโดย Lee de Forest ในปี 1906 เป็นรุ่นแรกของอุปกรณ์ดังกล่าวซึ่งนำไปสู่เครื่องขยายเสียงแรกในปี 1912 เนื่องจากอุปกรณ์ก่อนหน้านี้ใช้อย่างกว้างขวางเพื่อเพิ่มสัญญาณคือรีเลย์โทรเลข เริ่มแรกเรียกว่ารีเลย์อิเล็กตรอน เมื่อ Triodes เริ่มใช้กันอย่างแพร่หลายในปี 1915 ตัวขยายวลีและการขยายทั้งสองได้มาจากละตินแอมพลิฟายเออร์ถูกนำมาใช้เป็นครั้งแรกเพื่ออธิบายความสามารถใหม่นี้

ท่อสูญญากาศขยายการปฏิวัติเทคโนโลยีไฟฟ้าซึ่งวางไข่ใหม่ของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่รู้จักกันในชื่อเทคโนโลยีอุปกรณ์ไฟฟ้าที่ใช้งานอยู่ เส้นทางไกล, ระบบลำโพงสาธารณะ, การออกอากาศ, การพูดคุยภาพเคลื่อนไหว, เสียงที่สมจริง, เรดาร์, และคอมพิวเตอร์ที่เก่าแก่ที่สุดทั้งหมดเป็นไปได้ ท่อสูญญากาศถูกนำมาใช้ในผลิตภัณฑ์ไฟฟ้าเกือบทั้งหมดในช่วง 50 ปีที่ผ่านมา บวกเป็นเรื่องธรรมดาในแอมพลิฟายเออร์หลอดต้นซึ่งเพิ่มขึ้น แต่ยังทำให้แอมพลิฟายเออร์ไม่เสถียรและมีแนวโน้มที่จะแกว่ง ในช่วงปี ค.ศ. 1920 และ 1940 ห้องปฏิบัติการโทรศัพท์ได้สร้างทฤษฎีทางคณิตศาสตร์ส่วนใหญ่ของแอมพลิฟายเออร์

แอมพลิฟายเออร์ในช่วงต้นมีระดับการบิดเบือนอย่างมีนัยสำคัญโดยทั่วไปประมาณ 5%จนกระทั่งฮาโรลด์แบล็กค้นพบข้อเสนอแนะเชิงลบในปี 2477 ซึ่งทำให้ระดับการบิดเบือนลดลงอย่างมากที่การแลกเปลี่ยนของพลังงานที่น้อยลง Harry Nyquist และ Hendrik Wade Bode ได้มีส่วนร่วมเพิ่มเติมกับทฤษฎีการขยาย

เป็นเวลา 40 ปีที่ท่อสูญญากาศนั้นเป็นอุปกรณ์ขยายตัวเดียวที่มีอยู่นอกเหนือจากอุปกรณ์พลังงานพิเศษ – เครื่องขยายเสียงแม่เหล็กและแอมพลิดิเน่ แอมพลิฟายเออร์แม่เหล็กถูกใช้ในวงจรควบคุมพลังงานจนกระทั่งส่วนที่สองของศตวรรษที่ยี่สิบเมื่อทรานซิสเตอร์เซมิคอนดักเตอร์พลังงานมีประสิทธิภาพมากขึ้นและมีความเร็วในการทำงานที่เร็วขึ้น

จนกระทั่งทรานซิสเตอร์เปิดใช้งานแอมพลิฟายเออร์ขนาดเล็กและมีคุณภาพสูงกว่าในปี 1950 ผู้ทำซ้ำคาร์บอน Electroacoustic Carbon โบราณถูกนำมาใช้ในแอมพลิฟายเออร์ที่ปรับได้ในชุดสมาชิกโทรศัพท์สำหรับการได้ยินที่บกพร่อง
ดาวน์โหลด Amplifier PNG Images แกลเลอรีโปร่งใส

“