การระเบิดคือปฏิกิริยาที่มีศักยภาพจำนวนมากเมื่อปล่อยอย่างรวดเร็วอาจทำให้เกิดanâซึ่งโดยทั่วไปตามด้วยการปล่อยความร้อนความร้อนและความดัน ระเบิดเป็นปริมาณของวัสดุระเบิดที่คำนวณได้ซึ่งสามารถประกอบไปด้วยองค์ประกอบเดียวหรือส่วนผสมอย่างน้อยสองส่วนผสม

ตัวอย่างเช่นพลังงานที่มีศักยภาพที่มีอยู่ในสารระเบิดคือ nitroglycerin หรือเมล็ดพืชเป็นตัวอย่างของพลังงานเคมี กระบอกสูบของแรงดัน, สเปรย์กระป๋องหรือ isotopes fissile isotopes uranium-235 และ plutonium-239 เป็นตัวอย่างของพลังงานนิวเคลียร์

อัตราที่วัสดุระเบิดขยายสามารถใช้ในการจำแนกได้ วัตถุระเบิดสูงคือสิ่งที่ระเบิดในขณะที่วัตถุระเบิดต่ำเป็นสิ่งที่ deflagrate ความไวของวัตถุระเบิดสามารถจำแนกได้ วัตถุระเบิดหลักเป็นวัสดุที่มีความไวสูงซึ่งอาจติดไฟด้วยความร้อนหรือความดันเล็กน้อยในขณะที่วัตถุระเบิดระดับมัธยมศึกษาและตติยภูมิมีความไวน้อยกว่า

สารประกอบที่หลากหลายสามารถระเบิดได้ แต่มีเพียงจำนวน จำกัด เท่านั้นที่ได้รับการออกแบบอย่างชัดเจนเพื่อใช้เป็นวัตถุระเบิด คนอื่น ๆ มีอันตรายมากเกินไปมีพิษมีราคาแพงไม่เสถียรหรือมีแนวโน้มที่จะสลายตัวหรือเสื่อมสภาพในระยะเวลาอันสั้น

วัสดุบางอย่างในอีกด้านหนึ่งจะไวไฟหรือติดไฟได้หากพวกเขาโดยไม่ระเบิด

แม้ว่าการแยกจะไม่ได้เป็น -sharp วัสดุบางอย่างเช่นฝุ่นผงก๊าซหรือของเหลวอินทรีย์ระเหยง่ายอาจจะไวไฟหรือติดไฟได้ภายใต้ปกติ แต่พวกเขาสามารถระเบิดได้ภายใต้สถานการณ์หรือรูปแบบเฉพาะเช่นเมฆทางอากาศแบบกระจายการกักตัวหรือปล่อยทันที

อาวุธความร้อนย้อนหลังไปถึงสมัยโบราณเช่นภาษากรีกมีอยู่ วัตถุระเบิดทางเคมีอาจถูกย้อนกลับไปสู่ประวัติศาสตร์ของดินปืน นักเล่นแร่แปรธาตุจีนลัทธิเต๋ากำลังแสวงหายาอายุวัฒนะอย่างเป็นอมตะในช่วงราชวงศ์ถังในศตวรรษที่ 9 ในกระบวนการพวกเขาค้นพบการสร้างผงสีดำระเบิดในปี 1044 ซึ่งถูกสร้างขึ้นจาก saltpeter และซัลเฟอร์ การระเบิดทางเคมีครั้งแรกคือดินปืนและในปี 1161 ชาวจีนใช้ประโยชน์จากวัตถุระเบิดในการต่อสู้เป็นครั้งแรก ชาวจีนจะใช้แครกเกอร์ดับเพลิงซึ่งเป็นวัตถุระเบิดที่ถูกยิงจากท่อไม้ไผ่หรือหลอดบรอนซ์ เมื่อถูกยิงที่ศัตรูหนูเปลวไฟทำให้เกิดผลทางจิตวิทยามหาศาลทำให้ทหารฝ่ายตรงข้ามที่น่ากลัวออกไปและทำให้กองกำลังทหารม้าต้องคิดค่าใช้จ่าย

Nitroglycerin ที่สร้างขึ้นในปี 1847 เป็นระเบิดที่ใช้งานได้ดีกว่าผงสีดำเป็นครั้งแรก เนื่องจาก nitroglycerin เป็นและไม่เสถียรมากมันถูกแทนที่ด้วย nitrocellulose, trinitrotoluene, ผงไร้ควัน, ไดนาไมต์และ gelignite ในปี 1863, 1867 และ 1868 TNT ถูกใช้ครั้งแรกในกระสุนปืนปืนใหญ่ในช่วงสงคราม I. วัตถุระเบิดใหม่ถูกใช้อย่างกว้างขวางในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

เป็นผลให้ระเบิดที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น C-4 และ PETN ได้แทนที่พวกเขาเป็นหลัก ในทางกลับกัน C-4 และ PETN ตอบโต้ด้วยและติดไฟอย่างรวดเร็ว แต่ต่างจาก TNT พวกเขากันน้ำและยืดหยุ่น
ดาวน์โหลดสัญญาณระเบิด PNG รูปภาพแกลเลอรี่โปร่งใส

“