ภาพยนตร์ที่เรียกว่าภาพยนตร์ภาพเคลื่อนไหวภาพเคลื่อนไหวภาพยนตร์ละครหรือโฟโต้เพลย์เป็นชุดภาพนิ่งที่เมื่อแสดงบนหน้าจอสร้างภาพลวงตาของภาพเคลื่อนไหว

ภาพลวงตาทางแสงนี้ทำให้ผู้ชมรับรู้การเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องระหว่างวัตถุแต่ละชิ้นที่ดูได้อย่างรวดเร็ว กระบวนการผลิตภาพยนตร์เป็นทั้งศิลปะและอุตสาหกรรม ภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างขึ้นโดยการจับภาพฉากการเคลื่อนไหวจริงการจับภาพวาดหรือโมเดลขนาดเล็กโดยใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวแบบดั้งเดิมของ CGI และภาพเคลื่อนไหวคอมพิวเตอร์หรือการรวมกันของเทคนิคเหล่านี้และเอฟเฟกต์ภาพอื่น ๆ บางส่วนหรือทั้งหมด

คำว่า “โรงภาพยนตร์” ซึ่งสั้นสำหรับการถ่ายทำภาพยนตร์มักใช้เพื่อกำหนดอุตสาหกรรมภาพยนตร์และภาพยนตร์รวมถึงตัวมันเอง คำจำกัดความที่ทันสมัยของโรงภาพยนตร์คือศิลปะของการเลียนแบบประสบการณ์การสื่อสารความคิดเรื่องราวการรับรู้ความรู้สึกความงามหรือบรรยากาศที่มีภาพเคลื่อนไหวที่บันทึกหรือตั้งโปรแกรมพร้อมกับสิ่งเร้าทางประสาทสัมผัสอื่น ๆ

ก่อนอื่นภาพยนตร์ถูกบันทึกลงในฟิล์มพลาสติกโดยใช้กระบวนการทางแสงและจากนั้นแสดงบนหน้าจอขนาดใหญ่ผ่านภาพยนตร์ ภาพยนตร์สมัยใหม่ได้รับการแปลงเป็นดิจิทัลอย่างเต็มที่ตลอดกระบวนการผลิตการจัดจำหน่ายและการจัดนิทรรศการในขณะที่ภาพยนตร์ที่บันทึกไว้ในรูปแบบโฟโตเคมีได้รวมซาวด์แทร็กออปติคัลแบบอะนาล็อก

ภาพยนตร์เป็นสิ่งประดิษฐ์ทางวัฒนธรรมที่สร้างขึ้นโดยวัฒนธรรมที่เฉพาะเจาะจง พวกเขาสะท้อนวัฒนธรรมเหล่านี้และในทางกลับกันมีอิทธิพลต่อพวกเขา ภาพยนตร์เรื่องนี้ถือเป็นรูปแบบศิลปะที่สำคัญแหล่งความบันเทิงยอดนิยมและวิธีการให้ความรู้หรือการปลูกฝังพลเมือง พื้นฐานการมองเห็นของภาพยนตร์ให้พลังสากลของการสื่อสาร ภาพยนตร์บางเรื่องได้รับความนิยมทั่วโลกโดยใช้การพากย์หรือคำบรรยายเพื่อแปลบทสนทนาเป็นภาษาอื่น ๆ

ภาพส่วนบุคคลที่ประกอบขึ้นเป็นภาพยนตร์เรียกว่าเฟรม ในการฉายภาพของฟิล์มเซลลูลอยด์แบบดั้งเดิมชัตเตอร์หมุนทำให้เกิดช่วงเวลาของความมืดเนื่องจากแต่ละเฟรมจะย้ายไปยังตำแหน่งที่ควรได้รับการออกแบบ แต่ผู้ชมไม่ได้สังเกตเห็นการหยุดชะงักเนื่องจากเอฟเฟกต์ที่เรียกว่าความมั่นคงของดวงตา ภาพที่มองเห็นได้สำหรับเสี้ยววินาทีหลังจากการหายไปของแหล่งที่มา การรับรู้ของการเคลื่อนไหวมีความสัมพันธ์กับผลทางจิตวิทยาเรียกว่าปรากฏการณ์ Phi

ดาวน์โหลด Film PNG Images Transparent Gallery

“