เม่นเป็นของ Erinaceinae อนุวงศ์ของ Erinaceidae Eulipotyphlanâ เม่นถูกแบ่งออกเป็นห้าจำพวกและอาจพบได้ในพื้นที่ของ, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â, â เฮดจ์ฮอกส์ไม่ได้มีถิ่นกำเนิดในการมีถิ่นกำเนิดและมีสายพันธุ์ที่รอดชีวิตจากอเมริกา ครึ่งหนึ่งที่สูญพันธุ์ของ Amphechinus เคยพบในอเมริกาเหนือ

เม่นและชรูว์เป็นบรรพบุรุษที่อยู่ห่างไกลโดยมีโรงยิมอาจทำหน้าที่เป็นตัวกลางเชื่อมโยงและพวกเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากมายในช่วงสิบห้าล้านปีที่ผ่านมา พวกเขามีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมต้นอื่น ๆ อีกมากมายได้พัฒนาไปสู่วิถีชีวิตกลางคืน การป้องกันที่แหลมคมของพวกเขาคล้ายกับหนูอย่างเม่นและ monotremes เช่นตัวตูม

หนามของเม่นซึ่งมีขนกลวงที่แข็งทื่อด้วยเคราตินนั้นสามารถระบุได้อย่างชัดเจน กระดูกสันหลังของพวกเขาไม่ได้เป็นพิษหรือมีหนามและพวกเขาก็ไม่ได้แยกจากร่างกายของพวกเขาอย่างที่ขนนกเม่น ในทางกลับกันหนามของสัตว์เล็กมักจะหลุดออกมาเมื่อหนามของผู้ใหญ่เกิดขึ้น This is known as “quilling.” When an animal is  or under a lot of , its spines might fall out. โดยทั่วไปแล้วเม่นมีสีน้ำตาลเป็นสีน้ำตาลที่มีกระดูกสันหลังอย่างไรก็ตามเม่นสามารถมองเห็นได้ใน Alderney ของอังกฤษ

สัตว์ชนิดหนึ่งเม่นทุกชนิดสามารถขดตัวลงในการป้องกันตัวเองอย่างแน่นหนาบังคับให้กระดูกสันหลังทั้งหมดชี้ออกไปด้านนอก กล้ามเนื้อใหญ่สองตัวที่ด้านหลังของเม่นควบคุมตำแหน่งของขนนก ขนนกด้านหลังด้านหลังปกป้องใบหน้าที่ซ่อนอยู่เท้าและท้องซึ่งไม่ได้ถูกหลบหลีกในขณะที่มันกลิ้งเป็นลูกบอล เนื่องจากจำนวนหนามกำหนดประสิทธิภาพของสิ่งนี้âเม่นที่พัฒนาขึ้นเพื่อให้มีน้ำหนักน้อยลงมีแนวโน้มที่จะหนีหรือโจมตีมากขึ้นการชนผู้บุกรุกด้วยหนาม การกลิ้งเป็นลูกบอลมีหนามเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับสายพันธุ์เหล่านั้น ในขณะที่เม่นเป็นเหยื่อของนกและพังพอนสายพันธุ์ขนาดเล็กเช่นเหยื่อเม่นที่มีมายาวนานในระยะยาวบนสุนัขจิ้งจอกหมาป่าและพังพอน

เม่นส่วนใหญ่ออกหากินเวลากลางคืน แต่สามารถมองเห็นสปีชีส์บางชนิดได้ในระหว่างวัน เฮดจ์ฮอกส์เป็นส่วนใหญ่ของวันที่อยู่ใต้หญ้าหินหรือส่วนใหญ่มักจะขุดในพื้นดินที่มีนิสัยการนอนหลับที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ เม่นตามธรรมชาติทั้งหมดสามารถจำศีลได้ แต่ก็ไม่ได้ทั้งหมดขึ้นอยู่กับสปีชีส์และปริมาณของ

เม่นนั้นค่อนข้างดังและสื่อสารโดยการรวมกันของคำราม snuffles และ/หรือ squeals ขึ้นอยู่กับสปีชีส์

เม่นบางครั้งทำพิธีที่เรียกว่าการเจิม เมื่อสัตว์ค้นพบกลิ่นหอมใหม่มันจะเลียและกัดแหล่งที่มาจากนั้นทำฟองหอมในมันและวางมันลงบนหนามของมันด้วย พฤติกรรมนี้ไม่แน่นอนแม้ว่าผู้เชี่ยวชาญบางคนแนะนำการเจิมพรางเม่นด้วยกลิ่นหอมสดของภูมิภาคและให้สารพิษหรือแหล่งที่มาของการติดเชื้อแก่ผู้ล่าที่หนาม การเจิมมักจะเรียกว่า anting เนื่องจากกิจกรรมที่คล้ายกันในนก

เช่นเดียวกับ opossums, หนูและโมล, เม่นมีภูมิคุ้มกันตามธรรมชาติบางอย่างกับพิษงูบางตัวผ่านโปรตีน erinacin ในระบบกล้ามเนื้อของสัตว์ แต่มันสามารถเข้าถึงได้ในระดับที่ จำกัด นอกจากนี้เม่นเป็นหนึ่งในสี่กลุ่มที่รู้จักกันในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีการกลายพันธุ์ป้องกันพิษงูตัวอื่นî±-neurotoxin หมู, แบดเจอร์, พังพอน, และเม่นมีการกลายพันธุ์ในตัวรับนิโคตินอะซิติลโคลีนที่ป้องกันพิษงูî±-neurotoxin จากการจับแม้ว่าการกลายพันธุ์เหล่านั้นจะเกิดขึ้นเป็นรายบุคคลและเป็นอิสระ
ดาวน์โหลด Hedgehog PNG Images แกลเลอรีโปร่งใส

“