ประภาคารเป็นโครงสร้างเช่นAâหรือ a ที่ปล่อยออกมาจากระบบของหลอดและเลนส์และทำหน้าที่เป็นเครื่องช่วยนำทางสำหรับนักบินทะเลที่หรือบนทางน้ำภายใน

ประภาคารถูกนำมาใช้เพื่อระบุชายฝั่งที่เต็มไปด้วยอันตรายสันดอนที่เป็นอันตรายแนวปะการังหินและทางเข้าท่าเรือที่ปลอดภัยรวมทั้งช่วยนำทางทางอากาศ จำนวนประภาคารที่ใช้งานได้ลดลงเนื่องจากค่าใช้จ่ายและไม่ประหยัดด้วยการแนะนำของราคาถูกกว่าและมักจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น

นักเดินเรือถูกนำโดยเปลวไฟที่วางอยู่บนยอดเขาก่อนที่จะสร้างพอร์ตที่กำหนดไว้อย่างชัดเจน เนื่องจากการตั้งค่าบนแพลตฟอร์มจะเพิ่มการมองเห็นมันจึงกลายเป็นแนวปฏิบัติที่นำไปสู่การประภาคาร ซึ่งแตกต่างจากประภาคารที่ทันสมัยหลายแห่งประภาคารในสมัยโบราณทำหน้าที่เป็นเครื่องหมายทางเข้าสู่พอร์ตแทนที่จะเป็นสัญญาณเตือนสำหรับอันตรายและแหลม Pharos of Alexandria เป็นโครงสร้างประภาคารที่มีชื่อเสียงมากที่สุดจากสมัยโบราณและถูกทำลายโดยชุดแผ่นดินไหวระหว่าง 956 และ 1323 CE

หอคอยแห่ง” ซึ่งยังคงยืนอยู่ใน Corua, ให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับประภาคารโบราณ; ยิ่งไปกว่านั้นสำหรับประภาคารจะพบได้ในภาพและโมเสคซึ่งหลายคนแสดงให้เห็นถึงประภาคารที่ Ostia มีเหรียญเพิ่มเติมจาก Alexandria, Ostia และ Laodicea ของซีเรีย

ช่วงเวลาที่ทันสมัยของประภาคารเริ่มต้นเมื่อต้นศตวรรษที่ 18 เมื่อจำนวนไฟที่สร้างขึ้นอย่างมากเนื่องจากการเติบโตของมหาสมุทรแอตแลนติก ประภาคารที่มีขนาดใหญ่และทรงพลังยิ่งขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่สัมผัสกับทะเลนั้นเกิดขึ้นได้โดยความก้าวหน้าทางวิศวกรรมโครงสร้างและดีขึ้นและมีประสิทธิภาพมากขึ้น วัตถุประสงค์ของประภาคารมีการพัฒนาตลอดเวลาจากการกำหนดพอร์ตไปจนถึงการให้คำเตือนทางสายตาเกี่ยวกับอันตรายทางทะเลเช่นหินและแนวปะการัง

สำหรับลูกเรือที่เดินทางข้ามช่องทางภาษาอังกฤษ Eddystone Rocks เป็นอันตรายที่สำคัญของเรืออับปาง Henry Winstanley ได้สร้างประภาคารแห่งแรกที่นั่นหอไม้แปดเหลี่ยมที่จัดขึ้นโดยเสาเหล็ก 12 แห่งที่ยึดติดอยู่ระหว่าง 1696 ถึง 1698 ประภาคารของเขาเป็นหอคอยแห่งแรกที่จะสัมผัสกับทะเลเปิดอย่างสมบูรณ์

จาก 1756 ถึง 1759 พลเรือนจอห์น Smeaton สร้างประภาคาร หอคอยของเขาเป็นก้าวที่โดดเด่นในสถาปัตยกรรมประภาคารและเปิดใช้งานจนถึงปี 1877 เขาใช้บล็อกหินแกรนิตเพื่อสร้างประภาคารในAnâ

เขาค้นพบและจ้างงาน“Hydraulic Lime â€คอนกรีตยุคโรมันที่ตั้งอยู่ภายใต้และคิดค้นวิธีการถือบล็อกหินแกรนิตเข้าด้วยกันโดยใช้ข้อต่อ Dovetail และ dowels หินอ่อน แม้ว่า Smeaton จะต้องลดความหนาของหอคอยไปด้านบนซึ่งเขาโค้งหอคอยเข้าด้านในบนการไล่ระดับสีที่ค่อยเป็นค่อยไป

สิ่งนี้ยังได้รับประโยชน์เพิ่มเติมในการเปิดใช้งานส่วนหนึ่งของคลื่นเพื่อกระจายไปตามที่พวกเขาชนกับผนัง ประภาคารของเขาส่งผลกระทบต่อวิศวกรที่ประสบความสำเร็จทั้งหมดในฐานะเทมเพลตสำหรับประภาคารสมัยใหม่
ดาวน์โหลด Lighthouse PNG Images แกลเลอรีโปร่งใส

“