ตำนานเป็นประเภทคติชนที่มีเรื่องเล่าที่มีความสำคัญเช่นนิทานพื้นฐานหรือตำนานปฐมกาล ตัวละครที่ไม่ใช่มนุษย์เป็นเทพเจ้า demigods และสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติอื่น ๆ มักจะรวมอยู่ในเทพนิยาย ในอีกคนอื่น ๆ จำแนกตำนานโดยรวมถึงสัตว์หรือส่วนผสมของทั้งสอง ตำนานแทนที่จะเป็นตำนานโดยทั่วไปมีเรื่องราวเกี่ยวกับคนธรรมดา แต่พวกเขามักจะเกี่ยวกับผู้นำบางประเภท ตำนานถูกแยกออกจากตำนานเพราะตำนานจัดการกับเทพเจ้ามักจะไม่มีพื้นฐานทางประวัติศาสตร์และตั้งอยู่ในอาณาจักรที่ห่างไกลจากของเราเอง

ตำนานมักได้รับการเลื่อนตำแหน่งโดยกษัตริย์นักบวชหรือนักบวชและมีความสัมพันธ์อย่างมากกับศาสนาหรือจิตวิญญาณ หลายวัฒนธรรมรวมตำนานเรื่องราวและเชื่อในตำนานและตำนานเพื่ออธิบายอดีตที่ห่างไกลของพวกเขาอย่างถูกต้อง ในตัวอย่างการสร้างเกิดขึ้นในยุคก่อนประวัติศาสตร์เมื่อยังไม่ถึงขั้นสุดท้าย ตำนานอื่น ๆ อธิบายถึงการจัดตั้งและการชำระให้บริสุทธิ์ของบรรทัดฐานของสังคมสถาบันและข้อห้าม การดำเนินการของพิธีกรรมและการบรรยายของตำนานมีความซับซ้อน

คำว่าตำนานสามารถนำไปใช้กับการศึกษาตำนานโดยทั่วไปหรือคอลเลกชันของตำนานเกี่ยวกับหัวข้อเฉพาะ การศึกษาตำนานกลับสู่สมัยโบราณ Neoplatonists ได้จัดตั้งกลุ่มคู่แข่งของเรื่องราวภาษากรีกโดย Euhemerus, Plato และ Sallustius ซึ่งในที่สุดก็ฟื้นคืนชีพโดยนักตำนานยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา การศึกษาพื้นบ้าน, ภาษาศาสตร์, จิตวิทยาและมานุษยวิทยาเป็นเพียงไม่กี่สาขาวิชาที่มีการศึกษาตำนานในปัจจุบัน ตำนานเปรียบเทียบเป็นคำที่ใช้อธิบายการเปรียบเทียบทางวิชาการระหว่างร่างกายในตำนาน

เนื่องจากคำว่าตำนานมักใช้เพื่อบอกเป็นนัยว่าเรื่องราวไม่เป็นความจริงอย่างเป็นกลางการติดฉลากการบรรยายว่าเป็นตำนานอาจเป็นเรื่องที่ถกเถียงกัน: สมัครพรรคพวกทางศาสนาหลายคนเชื่อว่าเรื่องราวศาสนาของพวกเขาเป็นจริง ในขณะที่เห็นเรื่องราวของศาสนาอื่นเป็นตำนาน เป็นผลให้นักวิจัยบางคนระบุว่านิทานทางศาสนาทั้งหมดเป็นตำนานด้วยเหตุผลเชิงปฏิบัติเช่นเพื่อหลีกเลี่ยงการลดคุณค่าประเพณีใด ๆ เนื่องจากสังคมรับรู้ซึ่งกันและกันแตกต่างกัน คนอื่น ๆ หลีกเลี่ยงการใช้คำว่า “Myth” แทนที่จะเลือกวลีเช่น†history History â€â€â€â€œâ€œâ€â€â€â€â€â€â€â€â€ ”

แม้ว่าตำนานและตำนานอื่น ๆ จะทับซ้อนกัน แต่โดยทั่วไปแล้วตำนานจะได้รับการยกย่องว่าแตกต่างจากประเภทต่าง ๆ เช่นตำนานและนิทานพื้นบ้านที่ไม่มีใครถือว่าเป็นเรื่องราวศักดิ์สิทธิ์ นิทานพื้นบ้านเช่นนิทานไม่ได้รับการยอมรับในระดับสากลว่าเป็นข้อเท็จจริงและเป็นผลให้อาจแตกต่างจากตำนาน ในตำนานตัวเอกหลักมักจะเป็นเทพเจ้า demigods หรือคนเหนือมนุษย์ แต่ในตำนานตัวละครหลักมักจะเป็นมนุษย์ อย่างไรก็ตามมีค่าผิดปกติหรือการรวมกันหลายอย่างเช่นที่พบใน Iliad, Odyssey และ Aeneid

นอกจากนี้ตำนานอาจกลายเป็นนิทานพื้นบ้านเมื่อเรื่องราวต่าง ๆ ทั่วประเทศหรือเมื่อความเชื่อเปลี่ยนไปโดยมีตัวละครศักดิ์สิทธิ์แต่งใหม่เป็นมนุษย์หรือ demihumans เช่นยักษ์เอลฟ์และเทวดา ในทางกลับกันเนื้อหาทางประวัติศาสตร์และวรรณกรรมอาจพัฒนาลักษณะที่เป็นตำนานผ่าน ยกตัวอย่างเช่นเรื่องของสหราชอาณาจักรและเรื่องของ “ดูเหมือนจะมีต้นกำเนิดในเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ในศตวรรษที่ 5 และ 8 ตามลำดับและได้กลายเป็นตำนาน

ในการพูดจาทั่วไปตำนานสามารถอ้างถึงการเล่าเรื่องเท็จหรือความคิดที่จัดขึ้นอย่างกว้างขวางซึ่งไม่ได้ขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริง การใช้งานที่เสื่อมเสียนี้ได้รับการพัฒนาจากการติดฉลากของตำนานทางศาสนาและความคิดทางศาสนาอื่น ๆ ว่าเป็นเท็จ แต่ตอนนี้ได้ขยายไปถึงความเชื่อที่ไม่ใช่ศาสนา

อย่างไรก็ตามคำว่าตำนานที่ใช้โดยนักวิชาการและนักวิชาการในด้านอื่น ๆ เช่นมานุษยวิทยาไม่มีผลต่อว่าเรื่องราวนั้นเป็นของแท้หรือไม่ คำว่า“mythâ€มีความหมายแฝงทางเทคนิคในหมู่นักวิชาการพระคัมภีร์ไบเบิลเก่าและพันธสัญญาใหม่ โดยทั่วไปมันหมายถึง“อธิบายกิจกรรมของคนอื่น ๆ ในแง่ของสิ่งนี้เช่นการสร้างและการล่มสลาย
ดาวน์โหลด Mythology PNG Images แกลเลอรีโปร่งใส

“