หยดไม่ตกอยู่ในรูปแบบหยดน้ำตาแบบคลาสสิกเนื่องจากพวกเขาตกอยู่ในรูปของรูปไข่แบน พวกเขาสูญเสียรูปร่างโค้งมนเมื่อพวกเขากลายเป็นและแบนที่ด้านล่างด้วยโดมโค้งที่อยู่ด้านบน เหตุผลสำหรับการสูญเสียรูปร่างของพวกเขาเป็นเพราะความเร็วของพวกเขาตกอยู่ใน

ฝนตกฝนที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาเมื่อวัดที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 8.6 มม. และพบได้ในบราซิลในเดือนกันยายน 2538 และหมู่เกาะมาร์แชลในเดือนกรกฎาคม 2542 ฝนถูกวัดและถ่ายภาพถูกทิ้งโดยอุปกรณ์เลเซอร์ วารสารจดหมายวิจัยธรณีฟิสิกส์ในปี 2547

เมื่อฝนตกตกลงบนฝุ่นหรือดินเหนียวพวกมันจะถูกขังอยู่ด้วยฟองอากาศขนาดเล็กบนพื้นผิวซึ่งจะยิงขึ้นด้านบน – ในแชมเปญ – และล้นจากสเปรย์ขว้างกลิ่นลงสู่อากาศ ลม.

นี่คือสิ่งที่รับผิดชอบต่อกลิ่นฝนที่คุ้นเคยที่เรียกว่า “Petrichor”

แม้ว่าเม็ดฝนมักจะแสดงเป็นความร้าวฉาน แต่ในความเป็นจริงแล้วพวกเขาไม่ได้

ดาวน์โหลด Raindrops PNG Images แกลเลอรีโปร่งใส