การก่อการร้ายถูกกำหนดให้เป็นการใช้ความรุนแรงอย่างผิดกฎหมายเพื่อให้บรรลุเป้าหมายทางการเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อพลเรือน โดยทั่วไปจะใช้ในบริบทนี้เพื่อพูดพาดพิงถึงความรุนแรงต่อผู้ที่ไม่ได้ต่อสู้ในช่วงเวลาแห่งสันติภาพหรือในบริบทของความขัดแย้ง

วลี“Terroristâ€และ“ การก่อการร้าย” ได้รับการประกาศเกียรติคุณในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศสในศตวรรษที่สิบแปด ถึงกระนั้นพวกเขาก็กลายเป็นผู้ใช้อย่างกว้างขวางในระดับสากลและได้รับความโดดเด่นอย่างกว้างขวางในปี 1970 ในช่วงไอร์แลนด์เหนือประเทศบาสก์และอิสราเอลความขัดแย้งของปาเลสไตน์ การโจมตี 11 ครั้งในอาร์ลิงตันและเพนซิลเวเนียในปี 2544 เป็นตัวอย่างของการโจมตีการฆ่าตัวตายตั้งแต่ปี 1980

การก่อการร้ายถูกกำหนดในรูปแบบต่าง ๆ และไม่มีข้อตกลงสากลเกี่ยวกับสิ่งที่ถือเป็นการก่อการร้าย การก่อการร้ายเป็นวลีที่ถกเถียงกัน มันถูกใช้บ่อยครั้งเพื่อแสดงถึงสิ่งที่เป็น “ไม่ถูกต้องโดยทั่วไป” รัฐบาลและองค์กรที่ไม่ใช่รัฐใช้วลีเพื่อดูหมิ่นหรือบอกเลิกกลุ่มฝ่ายตรงข้าม

องค์กรทางการเมืองหลายแห่งถูกกล่าวหาว่ากระทำการก่อการร้ายเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ในหมู่พวกเขาคือพรรคการเมืองฝ่ายขวาและฝ่ายซ้ายฝ่ายซ้ายชาตินิยมและองค์กรทางศาสนานักปฏิวัติและระบอบการปกครอง หลายรัฐผ่านการออกกฎหมายทำให้การก่อการร้ายเป็นความผิดทางอาญา เมื่อประเทศชาติกระทำการก่อการร้ายรัฐที่กระทำผิดว่ามันไม่ได้พิจารณาว่ามันเป็นการก่อการร้ายทำให้ถูกต้องตามกฎหมายว่าเป็นเรื่องที่คลุมเครือสูง ไม่มีข้อตกลงว่าการก่อการร้ายควรได้รับการพิจารณาว่าเป็นสงครามหรือไม่

ระหว่างปี 2543-2557 การก่อการร้ายระดับโลกที่คอลเลจพาร์คคอลเลจรายงานการก่อการร้ายมากกว่า 61,000 ครั้งของการก่อการร้ายที่ไม่ใช่รัฐส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 140,000 คน

คำว่าผู้ก่อการร้ายซึ่งหมายถึง “นักการก่ฉิร์ต” ถูกนำมาใช้ในปี 1794 โดยFranã§ois-nol Babeuf นักปรัชญาชาวฝรั่งเศสที่ประณามการบริหาร Jacobin ของ Maximilien Robespierre Brunswick Manifesto ขู่ว่าปารีสด้วย“ exemplary ไม่เคยถูกลืมการล้างแค้น: พวกเขาจะถูกลงโทษทางทหารและการทำลายล้างหากราชวงศ์ได้รับอันตรายในช่วงหลายปีที่ผ่านมา การปฏิวัติความปรารถนาที่จะยกเลิกราชาธิปไตย

หลังจากที่สถาบันกษัตริย์ฝรั่งเศสถูกยุบในปี 1792 มุมมองของนักเขียนหลายคนเกี่ยวกับการปฏิวัติฝรั่งเศสเปลี่ยนไป คณะกรรมการความปลอดภัยสาธารณะบริหารการประหารชีวิตจำนวนมากและการกวาดล้างสาธารณะในช่วงรัชสมัยของการก่อการร้ายซึ่งเริ่มต้นขึ้นในปี 1793 และใช้เวลาสิบสามเดือน

ก่อนการปฏิวัติฝรั่งเศสนักคิดโบราณพูดถึงการปกครองแบบเผด็จการเนื่องจากภัยคุกคามทางการเมืองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดต่ออารยธรรมกรีก-โรมันคือการปกครองแบบเผด็จการ แนวคิดของการปกครองแบบเผด็จการครอบครองนักปรัชญาเช่นกันแม้ว่านักศาสนศาสตร์บางคนเช่นโทมัสอควีนาสมีความโดดเด่นระหว่างผู้แย่งชิงซึ่งใคร ๆ ก็สามารถฆ่าและผู้ปกครองที่ถูกกฎหมาย หน่วยงานสาธารณะ นักวิชาการคริสเตียนยุคกลางคนแรกที่ได้รับการปกครองแบบเผด็จการคือ John of Salisbury

ด้านหน้าของ Glise Glise Saint-Roch, Saint-Honorã© Street, General Napolã©บน Bonaparte วางการจลาจลของ Royalist เมื่อวันที่ 5 ตุลาคม 1795 เปิดทางสำหรับการบริหารไดเรกทอรี

ตามที่นักวิชาการส่วนใหญ่เทคนิคร่วมสมัยของการก่อการร้ายจะถูกย้อนกลับไปสู่ความกระตือรือร้นของ Sicarii ที่ทำร้ายชาวโรมันและชาวยิวในปาเลสไตน์ในศตวรรษที่ 1 พวกเขาติดตามพวกอนาธิปไตยจากคำสั่งของชาวเปอร์เซียของนักฆ่าผ่านผู้นิยมอนาธิปไตยในศตวรรษที่ 19 †ulign of Terrorâ€เป็นเรื่องปกติที่คิดว่าเป็นปัญหานิรุกติศาสตร์ ตั้งแต่ขบวนการอนาธิปไตยในศตวรรษที่ 19 การก่อการร้ายถูกนำมาใช้เพื่ออธิบายลักษณะความรุนแรงที่กระทำโดยกลุ่มที่ไม่ใช่รัฐมากกว่าโดยรัฐบาล

Edmund Burke แนะนำคำว่า “ผู้ฝึกสอน” ในคำอธิบายของการบริหารฝรั่งเศสใหม่ที่เรียกว่า “ไดเรกทอรี” ในปี 1795:

หลังจากการต่อสู้ที่ยาวนานและยากลำบากในที่สุดกองทัพก็พ่ายแพ้ต่อประชาชนพวกเขามีอาวุธที่ผิดปกติขนาดใหญ่เพื่อรักษาความปลอดภัยให้กับพวกเขา ผู้ก่อการร้ายที่เรียกว่าหลายพันคนซึ่งพวกเขาถูกจำคุกเป็นดาวเทียมของการปกครองแบบเผด็จการในระหว่างการปฏิวัติครั้งสุดท้ายของพวกเขาได้รับการปล่อยตัวในที่สาธารณะ
ดาวน์โหลดแกลเลอรี่ภาพผู้ก่อการร้าย PNG

“