เมื่อสถานการณ์อนุญาตให้ไร้สายคือการเคลื่อนไหวของข้อมูลระหว่างสองสถานที่หรือมากกว่าโดยไม่จำเป็นต้องมีตัวนำไฟฟ้าเป็นสื่อกลางคลื่นถูกใช้ในระบบไร้สายที่แพร่หลายที่สุด ระยะทางที่ตั้งใจไว้สำหรับคลื่นวิทยุอาจมีตั้งแต่ไม่กี่เมตรไปจนถึงหลายล้านกิโลเมตรสำหรับการสื่อสารทางวิทยุลึก

มันมีวิทยุสองทางโทรศัพท์มือถือผู้ช่วยดิจิตอลส่วนบุคคลและไร้สายในแอพพลิเคชั่นที่ได้รับการแก้ไขอื่น ๆ และอุปกรณ์พกพาอุปกรณ์เครื่องเปิดโรงรถหนูคอมพิวเตอร์ไร้สายคีย์บอร์ดและชุดหูฟังเครื่องรับวิทยุเครื่องรับวิทยุ โทรทัศน์ออกอากาศและโทรศัพท์ไร้สายเป็นตัวอย่างทั้งหมดของการใช้เทคโนโลยีไร้สายวิทยุ

เทคโนโลยีไร้สายแม่เหล็กไฟฟ้าอื่น ๆ เช่นสนามแม่เหล็กหรือสนามไฟฟ้าหรือการใช้งานนั้นเป็นวิธีที่ค่อนข้างแพร่หลายในการสร้างการสื่อสารไร้สาย

ไร้สายถูกนำมาใช้สองครั้งในการสื่อสารทุกครั้งที่มีความหมายแฝงแตกต่างกันบ้าง มันถูกใช้เป็นครั้งแรกประมาณปี 1890 สำหรับการส่งและรับวิทยุครั้งแรกที่สุดเช่นโทรเลขไร้สายจนกว่าจะถูกแทนที่ด้วยวิทยุ Word Word ใหม่ประมาณปี 1920 ในวิทยุที่ไม่พกพาได้ถูกเรียกว่าเป็นชุดไร้สายตลอดทศวรรษ 1960

ชื่อดังกล่าวฟื้นคืนชีพในช่วงปี 1980 และ 1990 เพื่อแยกความแตกต่างของอุปกรณ์ดิจิตอลที่สื่อสารโดยไม่จำเป็นต้องใช้สายไฟเช่นที่อธิบายไว้ในวรรคก่อนหน้าจากที่ทำ เนื่องจากการเปิดตัวมือถือและบลูทู ธ ในยุค 2000 สิ่งนี้กลายเป็นประโยชน์ที่สำคัญ

การดำเนินงานไร้สายช่วยให้บริการที่ยากหรือไม่สามารถทำได้ในการดำเนินการผ่านสายเคเบิลเช่นการสื่อสารบนมือถือและอวกาศ วลีนี้มักใช้ในภาคโทรคมนาคมเพื่ออ้างถึงระบบโทรคมนาคมที่ถ่ายทอดข้อมูลโดยไม่มีสายเคเบิลโดยใช้บางประเภท วิธีนี้ใช้ในการส่งข้อมูลในระยะทางสั้นและไกล

ในปี 1880 อเล็กซานเดอร์เกรแฮมและ Charles Sumner Tainter สร้างโฟโตโฟนซึ่งถ่ายทอดเสียงผ่านลำแสงแสงส่งผลให้โทรศัพท์ไร้สายเครื่องแรก แสงแดดและเส้นสายตาที่ชัดเจนระหว่างเครื่องส่งสัญญาณและตัวรับสัญญาณเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับโฟโตโฟน ปัญหาเหล่านี้ลดความเป็นไปได้ของโฟโตโฟนลงอย่างมากในการใช้งานจริง แนวคิดของโฟโตโฟนจะใช้เวลาหลายทศวรรษในการค้นหาแอพพลิเคชั่นที่ใช้งานได้จริงครั้งแรกในการสื่อสารและจากนั้นในการสื่อสารใยแก้วนำแสง

ก่อนที่จะมีระบบวิทยุที่มีประสิทธิภาพมีการศึกษาเทคนิคการส่งสัญญาณไฟฟ้าไร้สายหลายอย่างสำหรับโทรเลขรวมถึงการส่งกระแสไฟฟ้าผ่านและโดยใช้การเหนี่ยวนำไฟฟ้าสถิตและแม่เหล็กไฟฟ้า ระบบการเหนี่ยวนำที่ได้รับการจดสิทธิบัตรโดย Thomas Edison อนุญาตให้โทรเลขในการเคลื่อนที่เพื่อเชื่อมต่อกับสายโทรเลขที่ทำงานขนานกับแทร็กระบบโทรเลขแบบเหนี่ยวนำโดย William Preece สำหรับการส่งข้อความข้ามร่างกายของน้ำ .

ในช่วงพายุหิมะที่ยิ่งใหญ่ของปี 1888 ระบบเอดิสันถูกใช้โดยรถไฟที่ติดค้างและเครือข่ายโลกนำไฟฟ้าถูกใช้ระหว่างสนามเพลาะในสงครามที่ 1 แต่ระบบเหล่านี้ไม่เคยมีศักยภาพในเชิงพาณิชย์
ดาวน์โหลดไอเท็มไร้สาย PNG รูปภาพแกลเลอรี่โปร่งใส

“