Sunak, dini teklifler, fedakarlıklar ve diğer tören nedenleri için kullanılan yükseltilmiş bir üst yüzeye sahip A’dır. Tapınak, tapınaklar, kiliseler ve diğer ibadet yerleri sunaklara sahiptir. Paganizm, Hıristiyanlık, Â, Â, Yahudilik ve modern putperestlik onları kullanır. Ayrıca Roma, Yunan ve İskandinav kültleri de dahil olmak üzere birçok tarihsel inanç tarafından kullanıldı.

Eski İngilizce’de alter, sunak ve diğer yazımlar kullanıldı. Son olarak, platform veya sahne anlamına gelen Latin terimlerinden elde edilen Fransız otomobil, insan anlayışının ötesinde güçleri etkilemek için ibadet etmek, onurlandırmak ve fedakarlıklar vermek anlamına gelen ADOLere, “Altar” kelimesine ilham vermiş olabilir.

Yunanca `€ altar ‘kelimesi, Yunanca’da  ï ï ï € î®ï î¹î¿v kelimesi, Yeni Ahit’te yirmi dört kez görünmektedir. Eucharist, tek bir fedakarlığı yapmak için gerçek anlamda, yeniden ve ortodoks Hıristiyan teolojisidir. Sonuç olarak, sunak, Eucharist’in kutsandığı yerdir.

Sunak, kutsanmış ve yatışın biriktirildiği sunakta gerçekleşen Eucharist’in Â’sinde çok önemlidir. Çoğu Hıristiyan kilisesinin, hem doğu hem de batı şubelerinin sunakları vardır. Sunaklar, bu kiliselerde namazın belirlenmiş alanlarında kalıcı kullanım için sıklıkla kurulur. Sunaklar, dışarıda, mezarlıklar, türbeler/kriptalar ve  konutları gibi daha az sıklıkla yerleşim yerlerinde bulunur, ancak yine de önemlidirler. Kişisel sunaklar, tek bir kişinin özel yatak odasında, dolabında veya başka bir alanında kurulanlardır. Tek bir kişi için amaçlı dindar eylemler için istihdam edilirler. Ayrıca az sayıda Protestan kilisesinde bulunurlar; Reform ve Anabaptist kiliselerde, genellikle “komünyon tablosu” olarak adlandırılan bir tablo da benzer bir amaç gerçekleştirir.

Eucharist, kilisenin ilk günlerinde amaca katılan hareketli sunaklarda kutlanmış gibi görünüyor. Bazı tarihçilere göre, Eucharist zulüm sırasında Roma’nın yeraltı mezarlarındaki mezarlar arasında kutlandı ve şehitlerin lahitleri sunak olarak kullanıldı. Diğer tarihçiler aynı fikirde olmasa da, sunağın altına kalıntıları koyma uygulamasının başlangıcı olarak kabul edilir.

Resmi kilise binaları, Hıristiyanlık Büyük Konstantin ve Licinius tarafından yetkilendirildiğinde, genellikle Roma’da inşa edilen tüm ilk kiliselerin batı ucunda olan kutsal alanın merkezinde bulunan sunaklarla birlikte inşa edildi. “Dördüncü yüzyıldaki Hıristiyanlar ilk kez kiliseler inşa etmek için ilk kez sahip olduklarında, genellikle kutsal alanı yapının batı ucuna yerleştirdiler ve Kudüs tapınağının sığınağını taklit ettiler.

Yüksek rahip, Kudüs Tapınağı günlerinde Yom Kippur’u teklif ederken doğuya baksa da, içinde durduğu sığınak tapınağın batı ucundaydı. Kudüs Tapınağı’nın düzen ve yöneliminin Hıristiyan rekreasyonu, İsa’nın yüksek rahibin İbraniler için kurban ölümünün eskatolojik önemini vurgulamayı amaçladı. “Eucharist doğuya, giriş yoluna doğru bakanlar tarafından kutlandı. Bazıları meclisin törenin çoğunda aynı yöne karşı geldiğine inanıyor.

Altıncı yüzyıldan sonra, doğu ucundaki sunak ve batıdaki giriş ile tam tersi düzenleme meydana geldi. Kutlama sırasında, din adamları ve cemaat doğu ile karşı karşıya kaldı ve Batı’daki sunaklar, Orta Çağ’da şansölyenin doğu duvarında kalıcı olarak inşa edilmeye başladı.
Altar Png görüntüleri şeffaf galeri indirin.