Bilinen tüm türler temel yapısal, fonksiyonel ve biyolojik birim hücre. Hücreler en küçük birimler olduğundan, bazen “yaşam blokları” olarak adlandırılır. Hücre biyolojisi, hücresel biyoloji veya sitoloji hücrelerin incelenmesi için çeşitli terimlerdir.

Hücreler sitoplazmadan oluşur ve proteinler ve nükleik asitler gibi çeşitli biyomoleküller içeren bir membrandır. 1 ila 100 mikrometre arasında değişen çaplar ile, çoğu bitki ve hayvan hücresi sadece Aâ Â altında görülebilir.

Elektron mikroskopisi, hücre yapısının çok daha kapsamlı bir şekilde incelenmesine izin veren önemli ölçüde daha fazla çözünürlüğe sahiptir. Organizmalar tek hücreli veya çok hücreli olarak kategorize edilir. Mikroorganizmalar en yaygın tek hücreli organizmalardır.

Bitkiler ve hayvanlar türlerine bağlı olarak farklı sayıda hücre vardır; İnsanların yaklaşık 40 trilyon hücreleri olduğu düşünülmektedir. Bu hücrelerin yaklaşık 80 milyarı insanda bulunur.

Hücreler, 1665 yılında, bir manastırda Christian Rahipler tarafından işgal edilen hücrelerden sonra onları çağıran Robert Hooke tarafından keşfedildi. Hücre teorisi, tüm yaratıkların bir veya daha fazla hücreden oluştuğunu, hücrelerin tüm canlılarda temel yapı birimi olduğunu ve tüm hücrelerin önceden var olan hücrelerden kaynaklandığını söyler. Başlangıçta 1839’da Matthias Jakob Schleiden ve Theodor Schwann tarafından önerildi. En az 3,5 milyar yıl önce hücreler ilk kez ortaya çıktı.

İki tür hücre vardır: çekirdeği olan ökaryotik hücreler ve bir tane olmadan prokaryotik hücreler. Ökaryotlar tek hücreli veya çok hücreli olabilirken, prokaryotlar tek hücreli yaratıklardır.

Yaşamın üç krallığından ikisi olan bakteriler ve arkea prokaryotlardır. Prokaryotik hücreler, dünyadaki yaşamın ilk biçimiydi ve hücre sinyali gibi temel biyolojik süreçlerin varlığı ile ayırt edildi. Bir çekirdek ve diğer membrana bağlı organellerden yoksundurlar, bu da onları ökaryotik hücrelerden daha basit ve daha küçük hale getirir.

Prokaryotik bir hücrenin DNA’sı, sitoplazmasıyla yakın temasta tek bir dairesel kromozom içerir. Nükleoid, sitoplazmada nükleer alandır. Prokaryotlar, çapları 0,5 ila 2.0 m arasında değişen tüm yaratıkların en küçükleridir.

Prokaryotik bir hücrenin üç bölgesi vardır:

Hücre hücreyi kapsar ve bir plazma zar, bir hücre duvarı ve bazı bakterilerde Aâ olarak adlandırılan üçüncü bir tabakadan oluşur. Çoğu prokaryotun hem bir hücre zarı hem de bir hücre duvarı olmasına rağmen, mikoplazma ve termoplazma sadece hücre zarı tabakasına sahip aykarlardır.

Hücrenin zarfı sertlik sağlar ve iç kısmını çevresinden ayırarak koruyucu bir filtre görevi görür. Bakterilerde, hücre duvarı peptidoglikandır ve dış basınçlara karşı ekstra bir engel görevi görür. Ayrıca, hipotonik bir ozmotik basıncı nedeniyle hücrenin şişlik ve patlamasını durdurur. Bitki ve mantar hücreleri, spesifik diğer ökaryotik hücreler gibi hücre duvarları içerir.

Hücrenin sitoplazmik kısmı genomu, ribozomları ve çeşitli kapanımları içerir. Sitoplazmada genetik materyal serbestçe dağıtılır. Genellikle dairesel olan plazmidler olarak adlandırılan ekstrakromozomal DNA elementleri prokaryotlar tarafından taşınabilir.

Lymeâ’ya neden olan Borrelia Burgdorferi de dahil olmak üzere Borrelia cinsinin üyeleri de dahil olmak üzere birçok spiroket bakteri türünün doğrusal bakteriyel plazmidler taşıdığı gösterilmiştir. DNA, bir çekirdek oluşturmasa bile bir nükleoid içinde yoğunlaşır. Antibiyotik direnç genleri, örneğin, plazmidler yoluyla kodlanır.
Body Cell Png görüntüleri şeffaf galeri indirin.