De afwezigheid van een of meer letters, zoals de samentrekking van ⠀ œDo niet om ⠀ œDon⠀ ™ t.⠀

De markering van het bezittelijke geval van zelfstandige naamwoorden.

Pluralisering van bepaalde brieven, zoals ⠀ œP⠀ ™ s en q⠀ ™ s⠀ of ⠀ œOakland a⠀ ™ S.⠀

⠀ œ Ze zei tegen Robert: ⠀ ˜Ik zou gaan! ‘⠀ ™ zei ze tegen Robert: ⠀ ˜Ik zou graag gaan!

Het woord ⠀ œApostrofe⠀ is afgeleid van de Griekse O, die werd doorgegeven door het Latijn en Frans.

Unicode geeft de voorkeur aan de apostrof u+0027 boven het sluitende single citatiemarkering U+2019 wanneer het personage een apostrof moet vertegenwoordigen.

Het onjuiste startende single -citaatmarkering ⠀ ˜Man worden ook waargenomen als gevolg van software die typemachine -apostrofes transformeert in krullende opening enkele citaten aan het begin van een lijn of wanneer voorafgegaan door Aâ. Voorbeelden zijn te vinden in slimme citaten.

Pietro Bembo gebruikte de apostrof voor de eerste plaats in zijn versie van De Aetna. In de 16e eeuw werd het in het Engels overgenomen als een kopie van de Franse praktijk.

De apostrof werd voor het eerst gebruikt in plaats van een klinkerbrief van Geoffroy Tory om elision aan te duiden. Het werd ook vaak vervangen door een laatste ⠀ œe⠀ toen een klinker werd weggelaten, zoals in Un⠀ ™ heure. De spelling van une is hersteld door moderne Franse orthografie.

De apostrof werd voor het eerst werkzaam in de 16e eeuw om aan te geven wanneer een klinkerbrief werd verwijderd vanwege accidentele elision of omdat de brief niet langer eenâ overgebracht. Veel infecties die niet werden gesproken als lettergrepen bleven in het Engels, waaronder werkwoord-uiteinden en het zelfstandig naamwoord eindigend op ⠀ œ-es, ⠀ die meervouds- of bezittingen aangeven. Toen het zelfstandig naamwoord een vreemd woord was, werd een apostrof gevolgd door ⠀ œs⠀ vaak gebruikt om een ??meervoud aan te geven.

De praktijk van elision is tot op de huidige dag bestaan, maar de bezitterige en meervoudige vormen hebben aanzienlijke wijzigingen ondergaan. Zelfs toen de brief ⠀ œe⠀ niet werd verwijderd, werd een apostrof met de toevoeging van een ⠀ œs⠀ vaak in de 18e eeuw gebruikt voor alle bezitterige vormen. De oude Engelse genitieve enkelvoudige verbuiging ⠀ œ-eS⠀ werd verondersteld hierdoor te worden vertegenwoordigd. Hoewel het gebruik van meervoud aanzienlijk werd verminderd, bleef er een vereiste om bezitterig meervoud aan te duiden. Na het meervoud ⠀ œs werd een apostrof gebruikt als remedie. Dit werd niet algemeen erkend tot het midden van de negentiende eeuw. Meerkanten die niet eindigen in -s behouden de -S -marker, zoals in ⠀ œâ € ™ s speelgoed en ⠀ œDe mannen sâ .⠀

De apostrof wordt in het Engels gebruikt om aan te geven wat om historische redenen ten onrechte wordt genoemd om het bezitterige geval te zijn. Tot de 18e eeuw stond deze zaak bekend als de genitief en drukt het veel meer uit dan bezit. De voorwaarden ⠀ œDhe’s directeur, ⠀ ™ € € œDe mannenafdeling, ⠀ ™ en ⠀ œTomorrow’s weer ‘zijn voorbeelden van zinnen waarin de school niet bezit/bezit Directeur, de mannen bezitten/bezitten de afdeling niet, en morgen bezit/zal het weer niet bezitten.
Download apostrof png afbeeldingen transparante galerij.