Deoxyribonucleïnezuur is een molecuul bestaande uit twee polynucleotideketens die om elkaar heen spoelen om een ??dubbele helix te creëren en genetische instructies te dragen voor alle bekende organismen en virussen, â, groei en reproductie. Nucleïnezuren omvatten DNA en ribonucleïnezuur. Nucleïnezuren zijn een van de vier primaire soorten macromoleculen die nodig zijn voor alle bekende vormen van, naast eiwitten, lipiden en complexe koolhydraten.

Omdat ze bestaan ??uit kleinere monomere eenheden die nucleotiden worden genoemd, staan ??de twee DNA -strengen bekend als polynucleotiden. Elk nucleotide bestaat uit een deoxyribose genoemd, een fosfaat en een van de vier stikstofbevattende nucleobasen. Covalente verbindingen tussen de suiker van het ene nucleotide en het fosfaat van het volgende nucleotide binden de nucleotiden samen in A, wat resulteert in een afwisselend suikerfosfaat-ruggengraat.

Om dubbelstrengs DNA te creëren, zijn de stikstofbasen van de twee verschillende polynucleotide-strengen samen met waterstofbruggen volgens de voorschriften van de base-koppeling. Pyrimidines en purines zijn de twee soorten gratis stikstofbases. Thymine en cytosine zijn pyrimidines in DNA, terwijl adenine en guanine purines zijn.

De biologische informatie wordt opgeslagen op beide strengen van dubbelstrengs DNA. Wanneer de twee strengen splitsen, wordt deze informatie gedupliceerd. Niet-coderend DNA vormt een aanzienlijk deel van DNA, wat betekent dat het niet dient als een blauwdruk voor eiwitsequenties. De twee DNA -strengen zijn antiparallel omdat ze in tegengestelde richtingen lopen.

Elke suiker heeft een van de vier soorten nucleobasen die eraan zijn bevestigd. De genetische informatie wordt gecodeerd door de volgorde van deze vier nucleobasen langs de ruggengraat. In een proces dat bekend staat als transcriptie, worden RNA -strengen geproduceerd met behulp van DNA -strengen als een sjabloon, waarbij DNA -basen worden uitgewisseld voor hun equivalente basen behalve thymine, waarvoor RNA uracil vervangt. Deze RNA -strengen bepalen de sequentie van aminozuren in eiwitten in een proces dat bekend staat als translatie, dat wordt geregeld door de genetische code.

DNA is gerangschikt in lange structuren die chromosomen worden genoemd in eukaryotische cellen. Deze chromosomen worden gerepliceerd in het proces van DNA -replicatie vóór de normale celdeling, waardoor een complete set chromosomen voor elke dochtercel worden gegeven. De meerderheid van DNA in eukaryotische wezens wordt opgeslagen in de celkern als nucleair DNA, met sommige opgeslagen als mitochondriaal DNA of chloroplast -DNA.

Prokaryoten slaan aan de andere kant alleen hun DNA op in het cytoplasma, in cirkelvormige chromosomen. Chromatine -eiwitten, zoals histonen, comprimeren en rangschikken DNA in eukaryotische chromosomen. Deze compacterende structuren reguleren welke delen van het DNA worden getranscribeerd door de verbindingen tussen DNA en andere eiwitten te begeleiden.
Download DNA PNG -afbeeldingen Transparante galerij.