A is een apparaat dat wordt gebruikt om de beweging van een object in de atmosfeer te vertragen door drag te creëren. Parachutes zijn meestal gemaakt van lichtgewicht, duurzame stof, oorspronkelijk zijde, nu meestal nylon. Ze zijn meestal gewelfd, maar verschillen in rechthoeken, omgekeerde koepels, enz. Verschillende ladingen worden geassocieerd met parachutes, waaronder mensen, voedsel, apparatuur, ruimtecapsules en bommen.

De drogue-parachute wordt gebruikt om de horizontale vertraging van voertuigen, waaronder vliegtuigen met vaste vleugels en dragracers, te ondersteunen, biedt stabiliteit om bepaalde soorten lichte vliegtuigen te helpen bij de vrije val in noodsituaties; en als piloot die de inzet van een grotere parachute initiëren.

Het vroegste bewijs voor een echte parachute dateert uit de Renaissance -periode. Het oudste parachuteontwerp verschijnt in een anoniem manuscript uit de jaren 1470 van de Italiaanse renaissance, die een vrijhangende man weergeeft die een dwarsbalk frame vasthoudt bevestigd aan een conische luifel. Als veiligheidsmaatregel liepen vier riemen van de uiteinden van de staven naar de tailleriem. Het ontwerp is een aanzienlijke verbetering ten opzichte van andere folio, die een persoon weergeeft die probeert de kracht van zijn val te breken met behulp van twee lange canvas -riemen bevestigd aan twee sporten die hij met zijn handen grijpt. Hoewel het parachuteoppervlak te klein lijkt om effectieve luchtweerstand te bieden, en het houten ondersteuningsframe overbodig en potentieel gevaarlijk is, is het basisconcept van een werkende parachute duidelijk.

Kort daarna schetste PolyMath Leonardo Da Vinci een complexere parachute in zijn Codex Atlantus, gedateerd c. 1485. Hier bevindt de schaal van de parachute zich in een gunstiger verhouding met het gewicht van de jumper. De luifel van Leonardo werd geopend met een vierkant, dat de vorm van de parachute veranderde van conische in piramidaal. Het is niet bekend of de Italiaanse uitvinder het eerdere ontwerp heeft beïnvloed, maar hij heeft het idee misschien geleerd door intense verbale communicatie tussen de kunstenaar-engineers van die tijd. De geschiktheid van Leonardo’s piramide werd met succes getest in 2000 door Brit Adrian Nicholas en opnieuw in 2008 door de Zwitserse parachutist Olivier Vietti-Teppa. Volgens technologiehistoricus Lynn White, deze conische en piramidale structuren, veel verfijnder dan de vroege artistieke parachutesprongen met rigide parasols, markeren de oorsprong van de ‘parachute zoals we het kennen’.

De Venetiaanse polymath en de uitvinder Fausto Veranzio bestudeerden de parachuteschets van Da Vinci en behielden het vierkante frame, maar vervingen de luifel door een uitstekend stuk doek, zoals een canvas, waarvan hij besefte dat het effectiever was in het vertragen van de val.
Download Parachute PNG Images Transparante Gallery.