ดิจิตอลเป็นกล้องที่ถ่ายภาพและเก็บไว้ในคอมพิวเตอร์ กล้องส่วนใหญ่ที่สร้างขึ้นในวันนี้เป็นดิจิตอลและพวกเขามีกล้องแทนที่ที่ถ่ายภาพในการถ่ายภาพเป็นหลัก ในขณะที่กล้องดิจิตอลที่ไม่ต่อเนื่องยังคงมีอยู่กล้องอีกหลายตัวถูกรวมเข้ากับอุปกรณ์เช่นสมาร์ทโฟนซึ่งใช้กล้องของพวกเขาเพื่อดำเนินการ -telephony และแก้ไขและโพสต์ภาพถ่ายทันที ช่างภาพมืออาชีพและบุคคลที่ต้องการถ่ายภาพที่ดีขึ้นยังคงใช้กล้องเฉพาะระดับสูงและมีความละเอียดสูง

ระบบออปติคัลถูกใช้ร่วมกันโดยกล้องภาพยนตร์ดิจิตอลและดิจิตอลซึ่งโดยทั่วไปจะใช้เลนส์ที่มีไดอะแฟรมแปรผันเพื่อให้เข้ากับอุปกรณ์รับภาพ เช่นเดียวกับฟิล์มไดอะแฟรมและชัตเตอร์อนุญาตให้มีปริมาณแสงที่เหมาะสมในการถ่ายภาพ แต่รถกระบะของภาพนั้นเป็นไฟฟ้ามากกว่า กล้องดิจิตอลซึ่งแตกต่างจากกล้องฟิล์มสามารถแสดงภาพถ่ายบนหน้าจอได้ทันทีหลังจากที่พวกเขาถูกจับเช่นเดียวกับและลบภาพถ่ายออกจากหน่วยความจำ กล้องดิจิตอลจำนวนมากยังสามารถจับภาพภาพยนตร์ที่เคลื่อนไหวได้ การปลูกพืชการเย็บและการจัดการภาพพื้นฐานอื่น ๆ เป็นไปได้ด้วยกล้องดิจิตอลบางตัว

â€ออกไซด์เทคโนโลยีเซมิคอนดักเตอร์ซึ่งกลับไปสู่การสร้าง Mosfet โดย Mohamed M. Atalla และ Dawon Kahng ที่ห้องปฏิบัติการในปี 1959 เป็นรากฐานสำหรับเซ็นเซอร์ภาพกล้องดิจิตอล เป็นผลให้เซ็นเซอร์ภาพเซมิคอนดักเตอร์ดิจิตอลเช่นอุปกรณ์คู่และต่อมาเซ็นเซอร์ CMOS ได้รับการพัฒนา DLOL ที่มีค่าใช้จ่ายพร้อมกับเทคโนโลยี MOS Capacitor ได้รับการออกแบบโดย Willard S. Boyle และ George E. Smith ที่ Bell Labs ในปี 1969 และเป็นเซ็นเซอร์ภาพเซมิคอนดักเตอร์เครื่องแรก Tsutomu Nakamura ’â’ที่ Olympus พัฒนาเซ็นเซอร์ NMOS Active-Pixel ในปี 1985 ซึ่งนำไปสู่ทีม Eric Fossum €ââ€ââ€ââาา

Eugene F. Lally จากห้องปฏิบัติการ Jet Propulsion กำลังพิจารณาวิธีการจับภาพดิจิตอลโดยใช้Aââââââââââในปี 1960 เขาคือการจับภาพของดาวเคราะห์และในขณะที่นักบินอวกาศเดินทางข้ามเพื่อให้ข้อมูลเกี่ยวกับพวกเขา เทคโนโลยีไม่ได้เกิดขึ้นกับความคิดเนื่องจากไม่ได้อยู่กับกล้องเท็กซัสตราสารตราสารวิลลิส Adcock ของกล้องที่ไม่มีภาพยนตร์น้อยในปี 1972

Cromemco Cyclops เป็นกล้องดิจิตอลทั้งหมดที่วางจำหน่ายในเชิงพาณิชย์ซึ่งเปิดตัวในปี 1975 ในรุ่นอิเล็กทรอนิกส์ยอดนิยมในปี 1975 แนวคิดดังกล่าวได้รับการเสนอให้เป็นโครงการ DIY ที่มีงานอดิเรก มันใช้ชิปหน่วยความจำ MOS Dynamic âที่ดัดแปลงมาพร้อมกับเซ็นเซอร์ภาพโลหะ-ออกไซด์-เซมิคอนดักเตอร์ 32 บิต

ในปี 1975 Eastman Kodak Âชื่อ Steven Sasson ตั้งครรภ์และผลิตกล้องที่มีอยู่ในตัวเองโดยใช้เซ็นเซอร์ภาพอุปกรณ์คู่ชาร์จ Fujifilm เริ่มพัฒนาเทคโนโลยี CCD ในปี 1970 ในการใช้งานเดียวกันและการใช้งานทางวิทยาศาสตร์เป็นเรื่องที่พบได้บ่อยที่สุดในตอนแรกตามด้วยแอปพลิเคชันทางการแพทย์และข่าว

เนื่องจากความต้องการหน่วยความจำขนาดใหญ่และแบนด์วิดท์ที่มีขนาดใหญ่ของภาพถ่ายและวิดีโอที่ไม่มีการบีบอัดทำให้เกิดการบีบอัดข้อมูลที่ได้รับอนุญาตให้ใช้กล้องดิจิตอลที่ใช้งานได้ การแปลงโคไซน์แบบไม่ต่อเนื่องซึ่งเป็นเทคนิคการบีบอัดที่สูญเสียไปในขั้นต้นโดย Nasir Ahmed ในขณะที่ทำงานที่ Texas ในปี 1972 เป็นอัลกอริทึมการบีบอัดที่สำคัญที่สุด มาตรฐานการบีบอัดที่ใช้ DCT เปิดใช้งานกล้องดิจิตอลที่ใช้งานได้จริงเช่นมาตรฐานการเข้ารหัสวิดีโอ H.26X และ MPEG ซึ่งเปิดตัวในปี 1988 และมาตรฐานการบีบอัดภาพ JPEG ซึ่งตีพิมพ์ในปี 1992

ตั้งแต่กลางทศวรรษ 1980 Nikon ให้ความสนใจในดิจิตอล Nikon แสดงให้เห็นถึงการทำงานของกล้องอิเล็กทรอนิกส์ชนิด SLR ตัวแรกที่พัฒนาโดย Panasonic ที่ Photokina ในปี 1986 Nikon SVC ได้รับการออกแบบมาประมาณ 300,000 พิกเซล 2/3 นิ้วเซ็นเซอร์อุปกรณ์ชาร์จ ฟลอปปี้แม่เหล็กดิสก์ภายในกล้องทำหน้าที่เป็นสื่อกลางช่วยให้ภาพ 25 หรือ 50 b & amp; w ขึ้นอยู่กับคำจำกัดความ Nikon ผลิต QV-1000C ซึ่งเป็นกล้องสะท้อนแสงเลนส์เดี่ยวอิเล็กทรอนิกส์ตัวแรกในปี 1988

Fujifilm เปิดตัว Fujix DS-1P ซึ่งเป็นกล้องดิจิตอลตัวแรกที่สามารถบันทึกข้อมูลบนการ์ดหน่วยความจำเซมิคอนดักเตอร์ที่ Photokina 1988 การ์ดหน่วยความจำของกล้องเก็บได้สูงสุด 10 ภาพและมีความจุ 2 MB ของ SRAM Fujifilm เปิดตัว Fujix DS-X ซึ่งเป็นกล้องดิจิตอลที่มีวางจำหน่ายทั่วไปในเชิงพาณิชย์ตัวแรกในปี 1989 การ์ดหน่วยความจำแฟลช 40 MB ของ Toshiba €™ S 40 MB Memory Memory ใช้กล้องดิจิตอลจำนวนหนึ่งในปี 1996
ดาวน์โหลดรูปภาพ PNG กล้องดิจิตอลแกลเลอรี่โปร่งใส

“