การรับประทานอาหารเป็นกระบวนการของการกลืนกินเพื่อให้และอนุญาตให้มีการพัฒนา heterotrophic สัตว์กินเนื้อกินสัตว์อื่น ๆ กินพืชกินสัตว์กินพืชกินทั้งพืชและวัสดุสัตว์ สัตว์ย่อยอาหารภายในร่างกายของพวกเขา แต่เชื้อราจะสลายตัวของอินทรีย์นอกร่างกายของพวกเขา การกินเป็นส่วนที่จำเป็นสำหรับมนุษย์ บางคนลดการบริโภคอาหาร นี่อาจเป็นผลมาจากการเลือกวิถีชีวิตความหิวโหยหรือความอดอยากการอดอาหารหรือการอดอาหารทางศาสนา

บ้านหลายหลังมีขนาดใหญ่ที่อุทิศตนเพื่อเตรียมอาหารและการเตรียมอาหารรวมถึงร้านอาหารห้องอาหารหรือพื้นที่รับประทานอาหารเฉพาะอื่น ๆ

วัฒนธรรมส่วนใหญ่ยังมีร้านอาหารสนามอาหารและผู้ขายอาหารที่บุคคลอาจกินเมื่อพวกเขาออกไปข้างนอกไม่มีเวลาทำอาหารหรือต้องการเข้าสังคม สถานที่เหล่านี้กลายเป็น “แว่นตาทางการแพทย์ของความเป็นสากลทั่วโลกและตำนานในระดับที่ซับซ้อนที่สุดของพวกเขา การรับประทานอาหารเป็นเรื่องสำคัญของการชุมนุมทางสังคมเช่นปิกนิก, พอตลัคส์และเทศกาลอาหาร ผู้เข้าร่วมประชุมมักจะได้รับอาหารและเครื่องดื่มในการชุมนุมทางสังคม

คนทั่วไปกินสองหรือสามมื้อทุกวัน ของว่างที่มีขนาดต่างกันสามารถมีได้ในระหว่างมื้ออาหาร แพทย์ในการกำหนดสามมื้อในแต่ละวันด้วยสี่ถึงหกชั่วโมงระหว่างพวกเขา สามมื้อที่มีความสมดุลจะให้ 1800 ³2000 kcal ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่จำเป็นสำหรับคนทั่วไป

มันอาจถูกห้ามสำหรับผู้ใหญ่มุสลิมในช่วงเวลากลางวันในเขตอำนาจศาลที่ปฏิบัติตามกฎหมายของชาเรีย

อาหารสำหรับผู้ใหญ่ไม่ได้กินโดยทารกแรกเกิด เต้านมหรือสูตรเป็นแหล่งโภชนาการเพียงแหล่งเดียว ทารกแรก ๆ ที่อายุน้อยกว่าสองหรือสามเดือนมีการเสนออาหารบริสุทธิ์จำนวนเล็กน้อย แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้กินอาหารสำหรับผู้ใหญ่จนกว่าพวกเขาจะอายุระหว่างหกถึงแปดเดือน เนื่องจากพวกเขามีเพียงไม่กี่และระบบย่อยอาหารที่ด้อยพัฒนา

ระบบย่อยอาหารเพิ่มขึ้นระหว่างอายุ 8 ถึง 12 เดือนและทารกแรกเกิดจำนวนมากเริ่มกินอาหารนิ้ว อย่างไรก็ตามเนื่องจากทารกแรกเกิดส่วนใหญ่ขาดฟันกรามหรือเขี้ยวในวัยนี้และมีจำนวนฟันที่ จำกัด อาหารของพวกเขายังคงมี จำกัด เมื่ออายุ 18 เดือนทารกแรกเกิดส่วนใหญ่มีฟันเพียงพอและระบบย่อยอาหารที่พัฒนาขึ้นอย่างเต็มที่เพื่อบริโภคอาหารเดียวกับผู้ใหญ่

สำหรับเด็ก ๆ การกินเป็นกระบวนการที่ยุ่งเหยิงและพวกเขามักจะไม่ได้รับความเรียบร้อยหรือมารยาทในการรับประทานอาหารจนกว่าพวกเขาจะอายุห้าหรือหกปี

การกินทางอารมณ์หรือการกินมากเกินไปหมายถึง“ ความโน้มเอียงที่จะบริโภคในการตอบสนองต่ออารมณ์ที่ไม่พึงประสงค์” ความวิตกกังวลมีความสัมพันธ์กับการลดลงของการบริโภคอาหารในบุคคลที่มีน้ำหนักปกติและการบริโภคอาหารที่เพิ่มขึ้นในคนอ้วนตามการตรวจสอบเชิงประจักษ์

การทดลองหลายครั้งแสดงให้เห็นว่าบุคคลที่มีน้ำหนักเกินนั้นมีปฏิกิริยาทางอารมณ์มากขึ้นและมีแนวโน้มที่จะกินมากเกินไปเมื่อพวกเขาอารมณ์เสียมากกว่าผู้ที่มีน้ำหนักปกติ นอกจากนี้คนอ้วนได้รับการรายงานซ้ำ ๆ ว่ารู้สึกถึงอารมณ์ที่ไม่พึงประสงค์บ่อยขึ้นและรุนแรงกว่าน้ำหนักปกติ

การวิจัยตามธรรมชาติโดย Lowe และ Fisher ประเมินปฏิกิริยาทางอารมณ์และการกินอารมณ์ของนักเรียนหญิงปกติและน้ำหนักเกิน การศึกษาพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าคนอ้วนมีความสุขมากสำหรับการกินมากเกินไป แต่เมื่อมันมาถึงของว่างไม่ใช่มื้ออาหาร

นั่นแสดงให้เห็นว่าคนอ้วนไม่ได้กินมากขึ้นเมื่อทานอาหาร ค่อนข้างจำนวนของว่างที่พวกเขากินระหว่างมื้ออาหารมีขนาดใหญ่กว่า โลว์และฟิชเชอร์เสนอว่าคนอ้วนมักกินอาหารกับผู้อื่นและไม่กินมากกว่าคนธรรมดาเนื่องจากการปรากฏตัวของคนอื่นช่วยลดความทุกข์ยาก

ความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งคือคนอ้วนไม่กินมากกว่าคนอื่น ๆ ในระหว่างมื้ออาหารเพราะพวกเขาเป็นที่ต้องการทางสังคม ของว่างในอีกด้านหนึ่งถูกบริโภคเพียงอย่างเดียว
ดาวน์โหลดการกินอาหาร PNG รูปภาพที่โปร่งใสแกลเลอรี่

“