Bal, bal arıları ve benzeri böcekler – acı çekmeyen arılar tarafından üretilen tatlı, viskoz ‘bir malzemedir. Yenileme, enzimatik aktivite ve buharlaşma ile arılar, diğer böceklerin şekerli salgılarından bal yaparlar. Bal arıları ballarını petek olarak bilinen balmumu yapılarında tutarken, batmaz arılar ballarını balmumu ve reçine kaplarında tutarlar. Yaygın ticari üretimi ve insan kullanımı nedeniyle, bal arıları tarafından üretilen bal en iyi bilinendir. Arı ya da apikültür, evcilleştirilmiş arıların vahşi kolonilerinden veya kovanlarından bal toplar.

Balın tatlılığı monosakkaritler fruktoz ve glikozdan gelir ve kabaca sükroz kadar tatlıdır. Bal 15 mililitre içinde yaklaşık 190 kilojoues diyet  sunuyor. Tatlandırıcı olarak kullanıldığında, pişirme için çekici özellikler ve benzersiz bir tat sunar. Bal en çok büyümez, bu nedenle mühürlü bal binlerce yıl sonra bile bozulmaz.

Görünen renk ve doku varyansları ile çeşitli çiçek kaynaklarından bal

Bal tüketimi ve üretimi, geleneksel bir uygulama olarak uzun ve ünlü bir ” vardır. Bal için yiyecek arayan insanlar, en az 8.000 yıl öncesine dayanan Cuevas de la Araa’daki çeşitli mağara resimlerinde görülüyor. Mayalar, Kolomb öncesi zamanlardan beri büyük ölçekli meliponik kültür uyguluyorlar.

Bal, yemleme sırasında metabolizmayı artırmak veya uzun süreli bir gıda arzı olarak saklanmak için şeker olarak yararlanmak için nektar ve bal özünü toplayan arılar tarafından yapılır. Arılar tarafından toplanan nektarın bir kısmı, yemleme sırasında uçan kasların metabolik aktivitesini korumak için kullanılır, yutma, sindirim ve  bal olarak toplanan nektarın büyük kısmı ile kullanılır. Yetişkin ve larvalar arılar, saklanan balları soğuk havalarda veya diğer gıda kaynakları düşük olduğunda kullanır.

Yem arayan bir arı, şeker açısından zengin çiçek nektarını, kovan, hortumuyla emerek ve gıda midesine dorsal olan proventriculus’a yatırıyor. APIS Mellifera’nın bal midesi, yaklaşık 40 mg nektar veya arının boş ağırlığının neredeyse yarısı depolar ve doldurmak için binden fazla çiçek ve bir saatten fazla sürebilir. Nektar, ilk yapıldığında genellikle yüzde 70 ila 80 su içeriğine sahiptir. Karbonhidratları yıkmaya başlamak için, arı hipofaringeal bezinden tükürük enzimleri ve proteinler nektara eklenir ve su içeriğini hafifçe arttırır. Kovana dönen, yeminli arılar nektarı kovan arılarına iletir ve iletir. Kovan arıları daha sonra bal midelerini kullanarak nekarı tüketir ve yeniden canlandırırlar ve sıklıkla yarısı sindirilene kadar çençeleri arasında kabarcıklar oluştururlar. Kabarcıklar başına yüksek bir yüzey alanı üretir ve buharlaşma suyun bir kısmını kaldırır. Arıların sindirim enzimleri, sükrozun hidrolize eder, glikoz ve fruktoz kombinasyonuna dönüştürür, diğer karbonhidratları ve proteinleri parçalayarak asitliği arttırır.

Giriş ve sindirim ile 20 dakikaya kadar birlikte arılar, peteklerde depolama kalitesine ulaşana kadar nektar bir arıdan diğerine aktarın. Daha sonra petek hücrelerine yerleştirilir ve kontrolsüz bırakılırsa, taze üretilen baldaki şekerleri fermente edecek olan su içeriği ve doğal mayalarda hala yüksekken açık bırakılır. Kovan arıları, bal depolama alanlarında yaklaşık 35 ° C’lik oldukça sabit bir sıcaklık korumak için, vücutlarıyla ısınan veya su buharlaşması ile soğumayı sürekli olarak düzenler. Arılar, büyük miktarda ısı üretebilen birkaç böcekten biridir ve kovan arıları, vücutlarıyla ısınan veya su buharlaşması ile soğutarak kovan sıcaklığını sürekli olarak düzenler. Koloni arıları sürekli olarak hava ve suyu baldan yaklaşık yüzde 18’lik bir içeriğe boşaltmaya devam ettikçe, şeker konsantrasyonu doygunluk noktasında yükselir ve fermantasyonu önler. Hücreler daha sonra arılar tarafından balmumu ile kapatılır. Bal, bir arıcı tarafından kovandan alındıktan sonra uzun bir rafa sahiptir ve uygun şekilde paketlenirse fermente olmaz.
Honey Png görüntüleri şeffaf galeri indirin.